Adianta to jedne z wdzięczniejszych paproci. Dzięki dużej mrozoodporności (do strefy 3) są odpowiednie dla naszego klimatu. Paprocie te wymagają głębokiego cienia i wilgoci, jeśli bezpośrednie słońce to tylko poranne.

Dorasta do około 10cm; znane jest też jako „Minor” albo „Minus”. Frondy tej maleńkiej paproci ułożone są poziomo.

Delikatne liście tej paproci mają kształt trójkątów. Ogonki liściowe czarne - jak z chińskiej laki. Pomimo wrażenie niezwykle delikatnej, jest w pełni mrozoodporna (przy tym zimozielona!), dobrze przyjmuje okresowe przesuszenie, jak pozostałe adianta wymaga jedynie podłoża przepuszczalnego (nie może rosnąć w miejscu podmakającym).

Jaskrawo żółte kwiaty pojawiają się już nawet w styczniu przy łaskawej zimie, jest typową rośliną przedwiośnia. Liście bardzo mocno powcinane, koronkowe, rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów.

Odmiana uzyskana w Japonii, wyjątkowa, o kwiatach podwójnych, jasno kremowych (należy do grupy białych miłków). Kwiaty pojawiają się bardzo wcześnie, jest typową rośliną przedwiośnia. Liście bardzo mocno powcinane, koronkowe, rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów. Najlepiej rośnie w glebie próchniczej, na stanowisku lekko ocienionym (ale słonecznym wczesną wiosną, w okresie kwitnienia - krzewy i drzewa wyższego piętra są jeszcze nagie).

Odmiana uzyskana w Japonii, o kwiatach podwójnych, jasno żółtych. Kwiaty pojawiają się bardzo wcześnie, jest typową rośliną przedwiośnia. Liście bardzo mocno powcinane, koronkowe, rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów. Najlepiej rośnie w glebie próchniczej, na stanowisku lekko ocienionym (ale słonecznym wczesną wiosną, w okresie kwitnienia - krzewy i drzewa wyższego piętra są jeszcze nagie).

Odmiana uzyskana w Japonii, bardzo wyjątkowa, o kwiatach podwójnych, zielonych. Kwiaty pojawiają się bardzo wcześnie, jest typową rośliną przedwiośnia. Liście bardzo mocno powcinane, koronkowe, rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów. Najlepiej rośnie w glebie próchniczej, na stanowisku lekko ocienionym (ale słonecznym wczesną wiosną, w okresie kwitnienia - krzewy i drzewa wyższego piętra są jeszcze nagie).

Odmiana uzyskana w Japonii, bardzo wyjątkowa, o kwiatach gwiaździstych, podwójnych, zielonych. Kwiaty pojawiają się bardzo wcześnie, jest typową rośliną przedwiośnia. Liście bardzo mocno powcinane, koronkowe, rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów. Najlepiej rośnie w glebie próchniczej, na stanowisku lekko ocienionym (ale słonecznym wczesną wiosną, w okresie kwitnienia - krzewy i drzewa wyższego piętra są jeszcze nagie).

Wyjątkowy miłek, który niesie dwa rodzaje kwiatów: jaskrawożółte, takie jak u gatunku oraz kremowo zielone, wielopłatkowe. Ten drugi typ kwiatów pojawia się, gdy roślina jest w dobrej kondycji, gdy rośnie w ogrodzie (nie w pojemniku); trwają one dłużej. Kwiaty pojawiają się bardzo wcześnie, jest typową rośliną przedwiośnia.

W naturze porasta żyzne i wilgotne lasy bukowe lub inne liściaste, częsty nad strumieniami - w Polsce na stanowiskach naturalnych objęty jest ochroną. Wiosną kwitnie masowo. Chętnie sadzony w cienistych, wilgotnych ogrodach i parkach a niegdyś - ważna roślina przyklasztornych herbariów w całej Europie.

Bardzo piękna paproć o skórzastych, jakby plastikowych, ciemnozielonych, błyszczących liściach rozjaśnionych pośrodku zielonkawożółtą, niemal fluorescencyjną smugą. Dobrze czuje się w miejscu ocienionym, podłoże powinno być wilgotne i umiarkowanie żyzne - gatunek w naturze rośnie w wilgotnych lasach. Zimozielona.

Kopytnik zawdzięcza swą nazwę kształtowi liści – jakby wyciętych na kształt kopytek. W głębokim cieniu drzew liściastych (w naturze rośnie często w lasach bukowych) tworzy zwarty, gęsty kobierzec lśniących, ciemnozielonych (i zimozielonych) liści.

Interesująca nieduża paproć nadająca się do obsadzania zacienionych skalniaków, wykorzystywana też do uprawy w terrariach (jest zimozielona) i niedużych pojemnikach. W naturze jej występowanie związane jest ze skałami wapiennymi - dobrze jest więc zapewnić jej podłoże z zawartością wapnia. Za sprawą fantazyjnego kształtu frond, w języku angielskim potocznie nazywana jest „smoczym ogonem”.

Paproć o wąskich frondach wyrastających licznie i pionowo. Wymaga miejsca cienistego, wilgotnego. Bardzo odporna.

Paproć o długich, wąskich frondach przypominających sznur nanizanych na żyłkę koralików. Młoda roślina wydaje się być nieco rachityczna, starsza przedstawia efektowną, gęstą kępę drobnych „warkoczyków”.

Paproć o wąskich, pierzastych, bardzo delikatnych frondach o mocno postrzępionych końcówkach. Wymaga miejsca cienistego, wilgotnego. Nie należy jej sadzić w miejscach narażonych na przesychanie podłoża lub silniejszą operację słoneczną.

Koronkowe, delikatne liście tej paproci według literatury osiągają wielkość do 15cm. Są jasnozielone, osadzone na czerwonych łodyżkach; giną na zimę. Wymaga miejsca wilgotnego, ocienionego i żyznego - w naturze spotkać ją można w wilgotnych lasach i na ich obrzeżach.

Piękna wietlica japońska o srebrzystej blaszce liściowej i purpurowej łodyżce, której kolor z czasem rozlewa się także na liść. Końcówki mocno poszarpane ("cristata").

Liść posrebrzony, ogonki liściowe ciemne. Końcówki liści pozamieniane w  imponujące "grzebienie". Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Niska odmiana tworząca gęste kępy liści o pięknym, kolorowym rysunku: środek srebrnopopielatych frond jest ciemniejszy, z odcieniem czerwieni. Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Niska odmiana tworząca gęste kępy liści o pięknym rysunku: środek srebrnopopielatych frond jest czerwony (intensywniejszy z wiekiem). Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Ładnie wycięte, sercowate, błyszczące liście są zielone (starsze) lub brązowe (te młode) z wyraźnym rysunkiem jaśniejszych nerwów (co daje śliczny efekt żabiej skórki). Kwiaty drobne, białe na wysokich ogonkach, podobne do tiarelli. Beesia pochodzi z południowo zachodniej części Chin, z wilgotnych łąk, skrajów lasów. Jest zimozielona, dobrze sobie radzi w naszym klimacie. Została odkryta na początku XXw. i zapomniana na długie lata - teraz powraca!

Paproć o ciemnozielonych frondach: płone tworzą rozetę, zarodnikonośne są pionowe, zimozielone i wyrastają ze środka kępy. Łodyżki czarne. Wymaga miejsca cienistego i stale wilgotnego.

Bletilla jest storczykiem pochodzącym z terenów Chin i Japonii. Jest jedną z niewielu odmian storczyków, które mogą być wysadzone w ogrodach naszej strefy klimatycznej. Najlepiej czuje się na stanowisku o warunkach zbliżonych do leśnych: dobrze zdrenowana ale wilgotna, próchnicza gleba i lekki cień.

Bletilla jest storczykiem pochodzącym z terenów Chin i Japonii. Jest jedną z niewielu odmian storczyków, które mogą być wysadzone w ogrodach naszej strefy klimatycznej. Najlepiej czuje się na stanowisku o warunkach zbliżonych do leśnych: dobrze zdrenowana ale wilgotna, próchnicza gleba i lekki cień.

Bletilla jest storczykiem pochodzącym z terenów Chin i Japonii. Jest jedną z niewielu odmian storczyków, które mogą być wysadzone w ogrodach naszej strefy klimatycznej. Najlepiej czuje się na stanowisku o warunkach zbliżonych do leśnych: dobrze zdrenowana ale wilgotna, próchnicza gleba i lekki cień. Tutaj w ofercie bletilla o różowych kwiatach i liściach z wąskim, kredowobiałym brzegiem.

Piękna bylina do zacienionego ogrodu. Srebrny kolor liści i niebieskie jak u niezapominajki kwiatki wyniesione ponad kępę liści przydają chłodu w upalne dni.

Sport brunery „Jack Frost” - liść bardziej jednolicie srebrny, stąd angielska nazwa, którą można przetłumaczyć jako „zwierciadełko”.

Stosunkowo nowa odmiana o wielkich, srebrzystych liściach. Rysunek na liściu porównywany często z odmianami „Jack Frost” albo „Looking Glass”, liście są tutaj jednak zdecydowanie większe, bardziej mięsiste i mocniej owłosione, co przekłada się na lepszy turgor w suche, upalne dni.

Okrywowa trawa o liściach błyszczących, żywozielonych z wąskimi, białymi brzegami. Tworzy ładne, kształtne kępy, stosowana jest jako roślina okrywowa, zadarniająca.

Trawa o zielonych liściach z wąskim białym brzegiem; tworzy gęste, zwarte kępy - nie wpuszcza chwastów. Ładnie wygląda sadzona z hostami lub innymi roślinami o okrągłym, szerokim liściu. Dobrze rośnie na stanowisku lekko ocienionym. Jest trawą zimozieloną - w okresie większych mrozów w bezśnieżne zimy warto ją okryć, wiosną najczęściej przydają się zabiegi pielęgnacyjne typu strzyżenie.

Ta stosunkowo nowa roślina w ofertach europejskich ogrodnictw wywodzi się z lesistych terenów Japoni, Korei i Chin, a została opisana przez Siebolda już prawie 200 lat temu. Wymaga stanowiska ocienionego, umiarkowanie wilgotnego. Jej nienachalna uroda zasadza się na ciemnozielonych, mocno unerwionych i ząbkowanych liściach oraz białych kwiatach. W ogrodzie dobra wśród kolorowych host.

W naszej kolekcji konwalia o największe ilości pojedynczych kwiatów na niezwykle długim pędzie kwiatowym: niesie od 18 do 21 dzwoneczków! Jej dokładne pochodzenie i nazwa nie są znane - nazwaliśmy ją po prostu „19/21”.

Odmiana o złotych liściach i klasycznie białych kwiatach. Pędy kwiatowe ok. 20cm, kwiatów na pędzie - 12. Liście - ok. 25cm. Rośnie dość wolno, cierpliwi będą się cieszyć słonecznym blaskiem w cienistych zakątkach ogrodu.

Duże, szerokie liście okolone są wąską złotą obwódką, niekiedy nachodzącą wgłąb liścia. Kwiaty białe. Wytrzymała, doskonała nawet do głębokiego cienia. Pęd kwiatowy ok. 23cm, 12 kwiatów na pędzie.