Cieniolubne

Piękna bylina do zacienionego ogrodu. Srebrny kolor liści i niebieskie jak u niezapominajki kwiatki wyniesione ponad kępę liści przydają chłodu w upalne dni.

Mała hosta o lancetowatych, białych liściach z szerokim, ciemnozielonym brzegiem. Dodatkowy kolor pochodzi od jaskrawo odcinających się  na tle jasnych liści wiśniowo czerwonych łodyg liściowych i kwiatowych.

Bletilla jest storczykiem pochodzącym z terenów Chin i Japonii. Jest jedną z niewielu odmian storczyków, które mogą być wysadzone w ogrodach naszej strefy klimatycznej. Najlepiej czuje się na stanowisku o warunkach zbliżonych do leśnych: dobrze zdrenowana ale wilgotna, próchnicza gleba i lekki cień.

Cyklamen dyskowaty o kwiatach w pośrednim różowym kolorze - między "Pink" a "Rubrum".

Cyklamen dyskowaty wyselekcjonowany pod kątem rysunku na liściu: wyrazisty, ciemnozielony środek liścia ma kształt choinki ("Christmas Tree") i jest otoczony srebrzystobiałym marginesem. Kwiaty bordowe.

Cyklamen dyskowaty wyselekcjonowany pod kątem rysunku na liściu: wyrazisty, ciemnozielony środek liścia ma kształt choinki ("Christmas Tree") i jest otoczony srebrzystobiałym marginesem. Kwiaty białe.

Bletilla jest storczykiem pochodzącym z terenów Chin i Japonii. Jest jedną z niewielu odmian storczyków, które mogą być wysadzone w ogrodach naszej strefy klimatycznej. Najlepiej czuje się na stanowisku o warunkach zbliżonych do leśnych: dobrze zdrenowana ale wilgotna, próchnicza gleba i lekki cień. Tutaj w ofercie bletilla o różowych kwiatach i liściach z wąskim, kredowobiałym brzegiem.

Cyklamen dyskowaty wyselekcjonowany pod kątem rysunku na liściu: wyrazisty, ciemnozielony środek liścia ma kształt choinki ("Christmas Tree") i jest otoczony srebrzystobiałym marginesem.

Bletilla jest storczykiem pochodzącym z terenów Chin i Japonii. Jest jedną z niewielu odmian storczyków, które mogą być wysadzone w ogrodach naszej strefy klimatycznej. Najlepiej czuje się na stanowisku o warunkach zbliżonych do leśnych: dobrze zdrenowana ale wilgotna, próchnicza gleba i lekki cień.

Inna niż wszystkie: liście wyjątkowo długie i wąskie, może bardziej przypominać turzycę rzędową niż funkię. Wąski biały brzeg.

Wczesną wiosną 2024 wysyłamy "goły korzeń", później ukorzenioną roślinę.

„Fistaszek” - śmieszna, maleńka hosta o liściach z dużą dawką bieli na środku. Liście mocno pomarszczone (spodziewamy się tego raczej u dużych odmian) - przypominają skorupkę fistaszków. Tworzy gęste, zwarte kępki. 

Prześliczny sport Hosty „Halcyon” o grubych, kremowych liściach z niewielkim niebieskim środkiem. Latem brzegi stają się białe a środek nieznacznie zielenieje.

Wczesną wiosną 2024 wysyłamy "goły korzeń", później ukorzenioną roślinę.

Niewielka odmiana o jaskrawym wybarwieniu liści - kremowy środek i niebieski, nieregularny brzeg nachodzący smugami ku środkowi. Liście dość grube - powinny się bronić przed ślimakami...

Delikatne liście tej paproci mają kształt trójkątów. Ogonki liściowe czarne - jak z chińskiej laki. Pomimo wrażenie niezwykle delikatnej, jest w pełni mrozoodporna (przy tym zimozielona!), dobrze przyjmuje okresowe przesuszenie, jak pozostałe adianta wymaga jedynie podłoża przepuszczalnego (nie może rosnąć w miejscu podmakającym).

Wspaniały sport H. „June”. Środek liścia kremowożółty, brzeg niebieski, nieregularny, nachodzący ku środkowi. Liście twarde, grube - odporna na ataki ślimaków.

Kompaktowa odmiana paprotnika sierpowatego - dorasta zaledwie do 30cm. Liście rosną pionowo i są niezwykle zwarte, gęsto upakowane. Bardzo wdzięczna i dekoracyjna. Tolerancyjna na poziom wilgotności, odczyn podłoża.

Paproć o ciemnozielonych frondach: płone tworzą rozetę, zarodnikonośne są pionowe, zimozielone i wyrastają ze środka kępy. Łodyżki czarne. Wymaga miejsca cienistego i stale wilgotnego.

Uroczy cyklamen dyskowaty wyselekcjonowany przez Jana Bravenboera: liście typowe dla gatunku w kształcie kopytka, ciemnozielone. Kwiaty są białe z bordowym noskiem i mają na płatkach cieniutkie, bordowo fioletowe żyłki. Nazwa pochodzi od skojarzenia z krakelurą na starej porcelanie. Należy grupy Cyclamen coum subsp. coum forma pallidum razem z C. coum "Joe's Hope", który w odróżnieniu od "Porcelain" ma biały rysunek na liściach.

Cyklamen spotykany w naturze na pokrytych iglastymi lasami stokach gór Taurus w Turcji. Liście podobne jak u cyklamena bluszczolistnego. Kwitnie jesienią białymi kwiatami o wydłużonych płatkach.

Należy do grupy cyklamenów bluszczolistnych (można go również znaleźć pod nazwą C. hederifolium var. confusum). Jest tetraploidem - ma poczwórny zestaw chromosomów, dzięki czemu jego liście są twardsze, grubsze, a kwiaty większe. Zauważa się u tego cyklamena również dużą zmienność co do ich kształtu (mogą być trójklapowe jak u bluszczu, jajowate lub lancetowate) i rysunku. Wygląda pięknie zarówno w nasadzeniach masowych jak i jako pojedynczy egzemplarz. Kwitnie jesienią.

Białokwiatowa forma należącego do grupy cyklamenów dyskowatych niewielkiego (mniejszy niż czysty gatunek) cyklamena pochodzącego z południowo-zachodnich górzystych części Turcji. W naturze występuje w lasach iglastych i na ocienionych, skalistych terenach na wysokości 1000 -1500 m n.p.m. Mrozoodporny, dla lepszej ochrony można go okryć np. jedliną.

Kwitnie bardzo wczesną wioną intensywnie bordowymi kwiatami zebranymi w miniaturowy bukiecik; liście tej odmiany są pokryte białym rysunkiem. Wymaga stanowiska ocienionego, dobrze radzi sobie pod drzewami i krzewami, na ocienionych skalniakach. Pochodzi z gór Kaukazu, w Polsce mrozoodporny, dla lepszej ochrony należy go okryć np. jedliną lub mchem.

Cyklamen bluszczolistny wyselekcjonowany pod kątem intensywności rysunku na liściu: czasem wyraziste, poszarpane na brzegach białe serce otoczone ciemnozielonym marginesem, czasem wzór przypominający skorupę żółwia.

Uroczy cyklamen dyskowaty wyselekcjonowany przez Marco ten Hoope: liście typowe dla gatunku w kształcie kopytka, z jasnym rysunkiem. Kwiaty są białe z bordowym noskiem i mają na płatkach cieniutkie, bordowo fioletowe żyłki. Należy grupy Cyclamen coum subsp. coum forma pallidum razem z lubianym C. coum "Porcelain", który w odróżnieniu od "Joe's Hope" ma ciemnozielone liście bez białego rysunku.

Należy do grupy cyklamenów dyskowatych i wcześniej uchodził za podgatunek. Nieco większy od cyklamena dyskowatego. Kwiaty również większe, lekko fioletowe (zabarwione niebieskim). Mrozoodporny, dla lepszej ochrony można go okryć np. jedliną. Podobnie jak cyklameny dyskowate wymaga stanowiska ocienionego

Niezbyt duże, lancetowate liście zebrane są w okółkach na wysokich, wyprostowanych łodygach. Kwiaty nieduże, białe, zwieszające się wyrastają z tego samego miejsca co okółki liści, tuż przy łodydze. Kokoryczka okółkowa lubi miejsca cieniste, w naturze można ja spotkać w lasach; odmiana "Serbian Dwarf" została wyselekcjonowana na stanowisku w Serbii, jest mniejsza od gatunku stąd "dwarf" czyli karzełek w nazwie. 

Ten pochodzący z Tajwanu paprotnik jest paprocią wiecznie zieloną – nie gubi liści na zimę. W polskich warunkach klimatycznych najlepiej wysadzać go w miejscach osłoniętych, zacisznych i okrywać na zimę. Można go także uprawiać w pojemnikach i hodować w domu jako roślinę doniczkową (dobrze znosi suche powietrze) lub od jesieni do wiosny przechowywać na parapecie lub w chłodnej werandzie. Jego liście są skórzaste, błyszczące; pojedyncze listki dość długie i lekko powykręcane.

Ta biało kwitnąca odmiana kokoryczy pochodzi z lesistych terenów Turcji i Kaukazu, dobrze się czuje w jasnym cieniu drzew i krzewów. Może się obsiewać. Nie krzyżuje się z innymi kokoryczami.

Kirengeszoma koreańska jest nieco niższa od dłoniastej i trochę wcześniej zakwita - żółte dzwoneczki pojawiają się już od końca lipca. Lubi próchnicze podłoże (liściaste, nie obornik!), chłód i wilgoć, tak jak miała w domu - w lasach Japonii i Korei. Nie lubi wapnia i zasolenia gleby. W ogrodzie leśnym, naturalistycznym tworzy przyjemne chaszcze - może być zestawiana np. z paprociami, funkiami, lepiężnikiem.

Parnik o delikatnych, czysto białych kwiatach. Nie jest zimozielony i odznacza się dużą mrozoodpornością. Ładnie się rozrasta tworząc gęste kępy świeżo zielonych liści. Według literatury może przekracza 0,5m wzrostu, uprawiany przez nas jest jednak dużo niższy. Służy mu łagodny, jasny cień i podłoże na bazie kompostu liściowego.

Sympatyczna hosta o bardzo grubych, miseczkowatych, błyszczących zielonych liściach i białych kwiatach. Nazwa nawiązuje do rodziny "mysich uszu", roślina ta jest jednak znacznie większa i genetycznie nie ma z mysimi uszami nic wspólnego - to "potworze uszy".

Wczesną wiosną 2024 wysyłamy "goły korzeń", później ukorzenioną roślinę.

Liście szerokie, błyszczące, ciemnozielone z szerokim, żółtym brzegiem.

"Pas Oriona" to hosta o niebanalnym wybarwieniu: wiosną zielonkawo niebieska, niemal turkusowa, z kremowym brzegiem; z czasem turkusowy środek zielenieje, a brzeg z kremowego staje się biały. Bywa, że w latem część liści ma już biały brzeg, a część jeszcze kremowy. Jasny brzeg jest szeroki, lekko pofałdowany i pierzaście nachodzi ku środkowi liścia. Baaaardzo piękna.

Wczesną wiosną 2024 wysyłamy "goły korzeń", później ukorzenioną roślinę.

Odmiana o jasnym środku (początkowo żółtym, potem jasno kremowym - prawie białym) i ciemnozielonym brzegu liścia. Liść płaski, gładki, z zarysowanymi nerwami, ładnie wykrojony. Fioletowe kwiaty pojawiają się na bordowych pędach.