L

Jasnota kwitnie od wczesnej wiosny do jesieni - jest pierwszą rośliną-pożytkiem dla najwcześniej budzących się błonkoskrzydłych. Rośnie na łąkach, pastwiskach, w zaroślach, na rowach tworząc najczęściej większe skupiska.

Bylina występująca na łąkach (suche partie), uprawiana w ogrodach. W większych nasadzeniach kwiaty tej firletki tworzą gęstą, intensywnie różową chmurę.

Łąka porośnięta firletką przebarwia się w okresie jej kwitnienia na różowo. Można ją sadzić masowo na koszonych, naturalistycznych łąkach obok bodziszka, wiązówki, kaczeńców (po przekwitnięciu i skoszeniu zakwitnie jeszcze raz) albo tylko pojedyncze rośliny jako akcent urozmaicający obrzeże sadzawki. W masowych nasadzeniach ma właściwości zadarniające.

Roślina występująca naturalnie na terenie całej Polski - można ją spotkać na mokrych łąkach razem z firletką czy wiązówką. Wymaga stanowiska stale wilgotnego. Kwitnie jaskrawożółtymi kwiatami.

Fantastyczna bylina zadarniająca do wilgotnych i mokrych miejsc (ale dobrze znosi także okresowe przesuszenie). Bardzo dobra do maskowania nieatrakcyjnych brzegów zbiorników wodnych - rośnie zarówno na brzegu jak i w płytkiej wodzie.

Fantastyczna bylina zadarniająca do wilgotnych i mokrych miejsc (ale dobrze znosi także okresowe przesuszenie). Bardzo dobra do maskowania nieatrakcyjnych brzegów zbiorników wodnych - rośnie zarówno na brzegu jak i w płytkiej wodzie.

Rodzima bylina występująca na mokrych łąkach. Karminowe kwiaty zebrane są w kłosach do 30 cm długości. Wabią pszczoły i motyle. Krwawnica polecana jest do obsadzania dużych zbiorników wodnych; można sadzić w grupach lub tylko jako pojedynczy akcent.

Jedna z najbardziej przydatnych roślin do ogrodowego stawu, sadzawki, strumienia. Cechuje ją bardzo duża tolerancja na zmienne warunki: będzie dobrze rosła  w wilgotnym, bogatym podłożu, ale doskonale sprawdzi się także posadzona w miejscu ubogim (a do takich należy zaliczyć większość ogrodowych założeń wodnych, w których pilnujemy, by woda była na tyle uboga, by nie rozwijały się glony) - będzie rosła bujnie tam, gdzie większość traci na wigorze, jest wyraźnie osłabiona, chlorotyczna. Dodatkowy atut: w okresie kwitnienia zapala się żółtymi kwiatami. Polecamy!

Pochodzi z cieplejszych stanów Ameryki Północnej i swym wyglądem przypomina nasz krajowy żabiściek (z którym jest zresztą spokrewnione przez przynależność do rodziny żabiściekowatych – Hydrocharitaceae). Do żabiścieku (również wartościowej rośliny sadzawkowej) upodabnia ją rozetkowaty pokrój, sercowate liście o gładkiej, połyskującej blaszce i intensywne rozmnażanie za pomocą sadzonek pędowych.

Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków. Wymaga stanowiska lekko ocienionego, wilgotnego, chłodnego. Śnieżyca letnia jest bardzo podobna do naszej rodzimej śnieżycy wiosennej. Jest jednak od niej znacznie wyższa, niesie więcej pojedynczych kwiatków na pędzie kwiatowym (nawet 7) i kwitnie później.

Świetna mieszanka krwawnicy o różnych kolorach kwiatów: fiolety, róże, łosoś, biel. Rośliny żywotne, rosną bardzo bujnie i kwitną niezwykle obficie. Wabią olbrzymie ilości pszczół  i motyli - o krwawnicy można śmiało powiedzieć, że to "wodna budleja".

Niezwykle jaskrawoczerwone kwiaty, liście zielone z wierzchu a od spodu bordowe. Lobelię w okresie jej kwitnienia (kwitnie w okresie, kiedy większość innych sadzawkowych roślin dawno skończyła już kwitnienie: na przełomie późnego lata i wczesnej jesieni) widać z daleka. Jednoroczna (chyba że przechowywana w warunkach domowych).

Wyselekcjonowana forma krwawnicy o niższym wzroście i kompaktowym pokroju. Intensywnie różowe kwiaty zebrane w kłosach intensywnie wabią pszczoły i motyle - w okresie kwitnienia pod kątem zainteresowania się nią pszczół może być porównana do budlei. Krwawnica polecana jest do obsadzania dużych zbiorników wodnych; można sadzić w grupach lub tylko jako pojedynczy akcent; "Robert" polecany jest do obsadzania mniejszych stawów i oczek wodnych.

Białokwiatowa odmiana jednej z najpiękniejszych roślin mokrej łąki. Wyselekcjonowana została w Niemczech, jej nazwa oznacza "zabawy elfów". Nadaje się doskonale do białego ogrodu - powinna być doceniona bo nie ma zbyt wielu białokwiatowych roślin na mokre stanowiska, do obsadzania stawów. Podobnie jak gatunek - wabi liczne pszczoły.

Roślina cebulowa, długowieczna i niekłopotliwa. Melduje się z kwiatami jako jedna z pierwszych na przedwiośniu - chętnie odwiedzana przez pierwsze wiosenne trzmiele i pszczoły. Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków.

Piękna, olbrzymia bylina architektoniczna pochodząca z Azji. Lubi żyzną, wilgotną glebę - w przesychającej będzie mdlała. Doskonała jako soliter lub na tył rabaty. Wspaniała nad wodą, w umiarkowanym cieniu drzew - w takich miejscach można ją spotkać w naturze. Liście, podobnie jak u języczki Przewalskiego, mocno powcinane, kwiaty z kolei podobne do pozostałych języczek, wysoko wyniesione ponad kępę liści. Uwielbiana przez motyle.

Tulejnik o białych kwiatach pachnących piżmem, które mogą sięgać prawie do kolan. Wymaga stanowiska wilgotnego, lekko ocienionego, o żyznym podłożu. W naturze rośnie na bagnach, w podmokłych zaroślach i na obrzeżach lasów, nad strumieniami i rozlewiskami. Warto starannie wybrać dla niego miejsce: jest długowieczny, a źle znosi przesadzanie.

Karłowa odmiana języczki nie osiągająca metra wzrostu. W czerwcu, wyniesione na smukłych, czarnych pędach, pojawiają się ciepło żółte kwiaty. Mają przypominać płomienie, stąd nazwa odmiany - "smoczy oddech". Języczka lubi lekki cień i żyzną, wilgotną glebę (w słońcu i przy braku wody mdleje). Uwielbiana przez pszczoły i motyle.

Roślina cebulowa, długowieczna i niekłopotliwa. Melduje się z kwiatami jako jedna z pierwszych na przedwiośniu - chętnie odwiedzana przez pierwsze wiosenne trzmiele i pszczoły. Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków. Odmiana karpacka ma dwa kwiaty na każdej łodyżce.

Karłowa, żółtolistna odmiana języczki.

Kwiaty różowe w pąku (i płatki rozkwitniętego kwiatu z zewnątrz również są różowe). Od strony wewnętrznej płatki są lamparcie: pomarańczowe nakrapiane mocno brązem.

Azjatycki odpowiednik europejskiej lilii złotogłów, wykorzystywana do krzyżówek z L. martagon. Kwiaty żółte, nakrapiane brązowymi piegami.

Wysoka i bardzo obficie kwitnąca krzyżówka Lilium martagon i L. hansoni. Na płatkach melanż różowego z żółtym, do tego ciemne piegi.

Bylina spotykana w polskich lasach, zwłaszcza na wyżu, jednak na tyle rzadko, że jest objęta ścisłą ochroną. Jej piękne kwiaty z charakterystycznie wywiniętymi płatkami pojawiają się dość licznie na wysokich pędach. Kształt kwiatów nie pozwala na skorzystanie z nektaru błonkoskrzydłym: dostęp mają do niego tylko ćmy z rodziny zawisakowatych, które unoszą się przy kwiecie jak kolibry, a do kielicha kwiatowego zapuszczają długą ssawkę.

Piękna odmiana o mocno nakrapianych (w stylu "storczykowym") różowych kwiatach.

Krzyżówka martagona i Lilium tsingtauense. Kwiaty różowe z bordowymi cętkami na jaśniejszym tle. Wysoka.

Martagon o kwiatach ciemnoróżowych z ciemniejszymi piegami na żółtym tle.

Lilium hansonii x L. medeoloides. Kwiaty krwistoczerwone z nieznacznym cętkowaniem na płatkach.

Krzyżówka dwóch lilii azjatyckich L. x dalhansonii x L. tsingtauense. Kwiaty jednolicie pomarańczowe na ciemnych pędach.

Ta krzyżówka L. hansonii i L. martagon ma już przeszło 100 lat. Płatki żółte z bordowymi plamkami, zewnętrzna strona płatków niemal biała z różową pręgą wzdłuż.

Krzyżówka dwóch lilii azjatyckich L. x dalhansonii x L. tsingtauense. Wysoka, obficie kwitnąca; kwiaty ciemnoróżowe, cętkowane.

Krzyżówka Lilium x dalhansonii x Lilium tsingtauense. Kwiaty jednolicie ciemnoczerwone, czyste, bez piegów.

Stara krzyżówka Lilium hansonii x L. martagon; kwiaty żółte, nakrapiane bordo i z lekkim różowym poblaskiem; z zewnątrz jednolicie różowe. Odmiana wysoka.

Uzyskana ze skrzyżowania dwóch odmian Lilium martagon, "Attiwaw" ma kwiaty o płatkach różowych nakrapianych bordo, okolonych żółtym paskiem.

Krzyżówka między Lilium martagon i L. hansonii. Główny kolor płatków to melanż różu i żółtego, na tym tle bordowe cętki. Krawędzie płatków żółte.