Średnie

Czerwone ogonki liściowe, czysto biały brzeg (wąski i pofałdowany). Liście lancetowate.

"Oberwanie chmury" - hosta o liściach okrągłych, miseczkowatych, mocno pomarszczonych; początkowo niebieskawych, pod koniec sezonu zielonych. Świetna, duża, choć na wrażenie trzeba poczekać.

Liście grube, sercowate, o kremowobiałym środku i szerokim, zielonym brzegu. Między kolorami brzegu i środka liścia pojawia się jeszcze żółty naciek - „Color Festival” to sport hosty „Enterprise”. Tworzy rozłożyste kępy, ładnie wypełnia dolne „piętro” w ogrodzie.

„Cranberry Wine” czyli „Wino Żurawinowe”. Funkia średniej wielkości o żółtych, lśniących (jakby nabłyszczonych) liściach o lekko pofalowanych brzegach. Ogonki liściowe i łodyga kwiatu są intensywnie czerwone.

Siewka H. "Abiqua Drinking Gourd" - złote miseczki. Odmiana niższa i mniejsza niż rodzic. Kwiaty niemal białe.

Wiosną żółtozielonkawy neon, później kolor trochę bardziej stonowany, jasnozielony. Liść głęboko unerwiony, mocno pomarszczony, z brzegiem pofałdowanym jak u pierożka. Przyrasta ładnie, widoczna z daleka. Świetna w cieniu i na słońcu.

Stalowoszare, podłużne, lekko pofałdowane na brzegach i zakończone w szpic liście tej odmiany rosną w gęstych kępach. Są na tyle twarde, że ślimaki je omijają. Lubi cień.

Zielona blaszka, biały brzeg liścia (zaczyna od kremowego), czerwone nóżki - niby nic takiego szczególnego, a jednak w ogrodzie prezentuje się naprawdę świetnie.

Ideał zielonej funkii: cudownie ciemnozielone, lekko nabłyszczone i regularnie wycięte jakby według wykrojnika liście.  Grube liście czynią ją odporną na ślimaki. Kwiaty białe. Elegancka. Wymaga cienia.

Hosta o dużych, sinoniebieskich, lekko miseczkowatych liściach tworzących dość gęste, zwarte kępy. Udana krzyżówka H. "Abiqua Drinking Guord".

Hosta, która zaczyna na biało a kończy na niebiesko: pojawiające się wiosną liście są kremowobiałe, potem stają się żółtawe, z żółtych zielone a na koniec dostają jeszcze niebieskiego odcienia i są prawie niebieskie. Mistrzyni metamorfozy...

Hosta „Smoczy Wojownik” ma czerwone ogonki, błyszczącą, ciemnozieloną blaszkę i wąski, jasny brzeg liścia. Liście są wydłużone, ostro zakończone - jak zęby smoka (pochodzi od H. „Red Dragon”).

Liście sercowate, kształtne, regularne; niebieskie w kremowym brzegiem - jest to odmiana stara, ale bardzo elegancka. Dzięki grubym liściom odporna na ślimaki i dość odporna na bezpośrednie działanie słońca.

Piękny sport H. „Captain Kirk”. Liście grube, sercowate, o białym środku i szerokim, zielonym brzegu (zieleń w dwóch odcieniach: ciemniejszym i żółtawozielonym od strony środka liścia).

Świetna złota odmiana o grubych, mocno pomarszczonych liściach. Może rosnąć w miejscu słonecznym, a dzięki masywnej blaszce liściowej nie trzeba się martwić o ślimacze pogryzy. Kwiaty prawie białe.

Bardzo specjalna odmiana: jaskrawożółte liście osadzone są na czerwonych ogonkach liściowych. Blaszka liściowa pofałdowana, z wierzchu błyszcząca a pod spodem matowa. Tworzy gęste, zwarte kępy. Wspaniale wybarwiona zwłaszcza w miejscu odwiedzanym przez poranne słońce.

Grube, niebieskie liście z białym (wiosną żółtym) brzegiem, ostro zakończone.

Hosta o zaczerwienionych liściach - kolor z ogonków liściowych nachodzi na samą blaszkę liściową, brzegi liścia także zaczerwienione. Pochodzi od H. „Beet Salad” . Potrzebuje słońca do osiągnięcia najbardziej spektakularnego wybarwienia. W upalne lata będzie zielenieć.

Odwrócona wersja H. "One Last Dance" - "First Dance" ma jasny środek (początkowo nasycony żółty, pod koniec wegetacji jasnozielony) z zielonym, pofałdowanym brzegiem. Jest sportem H. "Dancing Queen".

Sport H. „Halcyon” o liściach niebieskich  z żółtym brzegiem blednącym później do białego. Odmiana stosunkowo nowa, uznana za hostę roku 2010 przez American Hosta Growers i często typowana na jedną z najlepszych nowych odmian.

Piękny, odwrócony sport H. „Montana Aureomarginata”: środek jest zielonkawo żółty, brzeg zielony, naciekający nieregularnie ku środkowi. Liście błyszczące.

„Flamandzkie Złoto” to świetna odmiana o złotych liściach, wydłużonych i ostro zakończonych. Uroku i dynamiki dodają jej wyraźnie pofałdowane brzegi liści. Kwiaty prawie białe - tworzy jasną, świetlistą kępę.

Szarozielone liście z czerwonymi ogonkami - największa do tej pory odmiana o czerwonych ogonkach. Płodna, co czyni z niej świetny materiał dla hodowców chcących poprzez krzyżówki uzyskać nowe odmiany. Pokrój wyprostowany.

Żywotna, odporna odmiana o wydłużonych, zielonych liściach z kremowym brzegiem. Szybko przyrasta tworząc rozległą kępę. Kwiaty fioletowe.

Liście zielonożółte (żółty kolor pogłębi się i nabierze blasku gdy posadzimy ją w miejscu odwiedzanym przez słońce), bardzo powykręcane i pofałdowane, dość grube.

Wspaniałe, grube, zielonkawo niebieskie liście o mocno pofałdowanych brzegach mają piękny, pełny sercowaty kształt. Czasem kolor liści jest bardziej popielaty, wyglądają wtedy trochę jak wycięte z blachy.

Średniej wielkości hosta o zielonych liściach. Od czerwca na wysokich pędach kwiatowych pojawiają się fioletowe, podwójne kwiaty.

Odmiana średniej wielkości o zielonych, bardzo błyszczących i pofałdowanych liściach. Jej atutem są też kwiaty -  liczne, utrzymujące się ponad miesiąc.

Dla wielbicieli żółtych liści na czerwonych ogonkach: liście intensywnie złotożółte z falbanką. Spód liścia biały. Krzyżówka H. pycnophylla - ten sam pofałdowany brzeg i długie nogi, ulepszony kolor. Może rosnąć w miejscu słonecznym, jest też odporna na zakusy ślimaków.

Odmiana średniej wielkości o grubych liściach z zielonkawym środkiem i - w zależności od ilości światła - słonecznie żółtym lub kremowym, bardzo szerokim brzegiem. Bardzo wyrazista, ciepła, słoneczna. Liście pomarszczone.

Złoty kolor ładnie wykrojonych liści ładnie rozświetla i akcentuje ciemniejsze przestrzenie w ogrodzie. Ta odmiana nadaje się również do sadzenia w miejscach słonecznych. Nazwa oznacza dobrą nowinę - dobrze wybarwione żółte hosty są ostatnio bardzo poszukiwane.

Odmiana średniej wielkości. Liście mięsiste, metalicznie żółte z niebieskim środkiem. Brzeg szeroki. 

Odmiana średniej wielkości, liście słonecznie żółte (do sierpnia - potem lekko zielenieją), w ogrodzie dosłownie świeci, szczególnie wśród ciemnej zieleni. Wyhodował ją angielski „ojciec” wielu roślin Eric Smith, postać nietuzinkowa: kochał swoje rośliny tak bardzo, że gdy dla jakichś nie mógł znaleźć nabywcy i wspólnik skazywał je na kompost, Smith sadził je na kompoście...

Odmiana o zabawnej nazwie „ręce do góry” pochodzi od słynnej „Praying Hands”. Nieco niższa, liście zielone, grube, poskręcane, ogonki liściowe krótkie. Żółty brzeg liścia.