Paprocie o niezwykłych liściach

Adianta to jedne z wdzięczniejszych paproci. Dzięki dużej mrozoodporności (do strefy 3) są odpowiednie dla naszego klimatu. Paprocie te wymagają głębokiego cienia i wilgoci, jeśli bezpośrednie słońce to tylko poranne.

Delikatne liście tej paproci mają kształt trójkątów. Ogonki liściowe czarne - jak z chińskiej laki. Pomimo wrażenie niezwykle delikatnej, jest w pełni mrozoodporna (przy tym zimozielona!), dobrze przyjmuje okresowe przesuszenie, jak pozostałe adianta wymaga jedynie podłoża przepuszczalnego (nie może rosnąć w miejscu podmakającym).

Bardzo piękna paproć o skórzastych, jakby plastikowych, ciemnozielonych, błyszczących liściach rozjaśnionych pośrodku zielonkawożółtą, niemal fluorescencyjną smugą. Dobrze czuje się w miejscu ocienionym, podłoże powinno być wilgotne i umiarkowanie żyzne - gatunek w naturze rośnie w wilgotnych lasach. Zimozielona.

Piękna wietlica japońska o srebrzystej blaszce liściowej i purpurowej łodyżce, której kolor z czasem rozlewa się także na liść. Końcówki mocno poszarpane ("cristata").

Liść posrebrzony, ogonki liściowe ciemne. Końcówki liści pozamieniane w  imponujące "grzebienie". Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Niska odmiana tworząca gęste kępy liści o pięknym, kolorowym rysunku: środek srebrnopopielatych frond jest ciemniejszy, z odcieniem czerwieni. Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Niska odmiana tworząca gęste kępy liści o pięknym rysunku: środek srebrnopopielatych frond jest czerwony (intensywniejszy z wiekiem). Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Całkowicie mrozoodporna w naszym klimacie paproć tworząca zwarte kępy wzniesionych i niezwykle delikatnych liści. Sprawia wrażenie delikatnej i wrażliwej, jest jednak bardzo odporną paprocią. Preferuje wilgotne i lekko kwaśne podłoże.

Paproć o interesujących, dłoniasto podzielonych frondach - bardzo charakterystycznych, nie do pomylenia z żadną inną paprocią. W naturze porasta lasy wschodniej Azji. Tworzy luźne kępy. Bywa zimozielona - w ciepłe zimy lub w miejscu osłoniętym i chronionym przed mroźnymi wiatrami i ostrym zimowym słońcem. Preferuje podłoże żyzne, lekko kwaśne lub neutralne; zadomowiona znosi także okresy przesuszenia. 

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. W naturze występuje u podnóży skał wapiennych, w skalnych szczelinach, na północnych kamienistych stokach - zacienionych i wilgotnych. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie. Posadzona na cienistej rabacie zasobnej w kompost i wilgotnej, wymulczowana wiosną, będzie tworzyć imponującą kępę.

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. Wymaga podłoża dobrze zdrenowanego. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie.

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie. Odmiana  „Furcata” ma rozwidlone końcówki frond.

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. Wymaga podłoża dobrze zdrenowanego. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie.

Języcznik o pofalowanych i poskręcanych liściach. Poskręcane liście tworzą niedużą kępkę. Będzie mu służyć cienista rabata zasobna w kompost i wilgotna, ale zdrenowana.

Paprotka zwyczajna występuje w całej Polsce jako podszyt lasów. Jej liście są bardzo trwałe - zimozielone, rzadko wymagają kosmetycznego przycinania po zimie. W czasie suszy lub dużych mrozów, paprotka wygląda jakby uschła - traci całą wilgoć z liści; po deszczu lub po ustaniu mrozów odradza się jak feniks z popiołów... Dobry gatunek na skalniaki: wytrzymała na suszę, tolerująca stanowisko słoneczne lub jasny cień.