Zimozielone

Adianta to jedne z wdzięczniejszych paproci. Dzięki dużej mrozoodporności (do strefy 3) są odpowiednie dla naszego klimatu. Paprocie te wymagają głębokiego cienia i wilgoci, jeśli bezpośrednie słońce to tylko poranne.

Bardzo piękna paproć o skórzastych, jakby plastikowych, ciemnozielonych, błyszczących liściach rozjaśnionych pośrodku zielonkawożółtą, niemal fluorescencyjną smugą. Dobrze czuje się w miejscu ocienionym, podłoże powinno być wilgotne i umiarkowanie żyzne - gatunek w naturze rośnie w wilgotnych lasach. Zimozielona.

Interesująca nieduża paproć nadająca się do obsadzania zacienionych skalniaków, wykorzystywana też do uprawy w terrariach (jest zimozielona) i niedużych pojemnikach. W naturze jej występowanie związane jest ze skałami wapiennymi - dobrze jest więc zapewnić jej podłoże z zawartością wapnia. Za sprawą fantazyjnego kształtu frond, w języku angielskim potocznie nazywana jest „smoczym ogonem”.

Zanokcica skalna to niewielka, delikatna paproć rozpowszechniona na całej kuli ziemskiej (strefa subarktyczna, strefy klimatu umiarkowanego, w tropikach na terenach górzystych).

Paproć o ciemnozielonych frondach: płonne tworzą rozetę, zarodnikonośne są pionowe, zimozielone i wyrastają ze środka kępy. Łodyżki czarne. Wymaga miejsca cienistego i stale wilgotnego, często towarzyszą jej jodły lub świerki; preferuje gleby kwaśne i ubogie. Występuje w Polsce na obszarach górskich oraz na Kaszubach - wszędzie coraz mniej licznie stąd objęta jest ochroną gatunkową.

Paproć rozpowszechniona w liściastych i mieszanych lasach Europy i części Azji. Jedna z większych europejskich paproci: w wilgotnych lasach rejonu śródziemnomorskiego jej frondy mogą osiągać długość nawet 150-170cm.

Nerecznica o mocno rozwidlonych końcówkach. Tworzy ładne, regularne kępy ciemnozielonych liści. Odmiana uprawiana w ogrodach  od XIXw.

Odmiana tej nerecznicy Dickinsa ma jasnozielone, "pogniecione" (crispa) listki. Mniejsza od gatunku spotykanego w Japonii, na Tajwanie i północnych regionach Indii, bardziej, zwarta, kompaktowa. Wymaga miejsc wilgotnych, osłoniętych, może wymagać ochrony na zimę lub miejsca w chłodnej werandzie. Jest zimozielona.

Świetna odmiana lubianej paproci jesiennej: jej frondy bywają mocniej wycięte, jedna roślina niesie frondy mniej lub bardziej ażurowe. Pozostałe cechy jak u gatunku: błyszczące, mocno podzielone frondy pokazujące się wiosną są koloru ceglastego lub miedzianego, po tygodniu do dwóch  zielenieją, jesienią znów stają się czerwonawe. Zarodniki na spodzie frond także czerwone - stąd nazwa paproci erythro to czerwona, sora to zarodniki.

Ta świetna, nowa nerecznica przypomina pod kątem wybarwienia nerecznicę czerwonozawijkową: młode wiosenne  liście są zabarwione złotem, oranżem, potem zielenieją pozostają na nich jednak złotawe refleksy. Jest większa od czerwonozawijkowej, a jej wybarwienie jest głębsze, bogatsze. Wymaga wilgotnego, chłodnego stanowiska w dość głębokim cieniu i żyznej, próchniczej gleby.

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. W naturze występuje u podnóży skał wapiennych, w skalnych szczelinach, na północnych kamienistych stokach - zacienionych i wilgotnych. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie. Posadzona na cienistej rabacie zasobnej w kompost i wilgotnej, wymulczowana wiosną, będzie tworzyć imponującą kępę.

Fantastyczny kultywar języcznika o liściach jasnozielonych, błyszczących, mocno i niezwykle równomiernie pofałdowanych na brzegach. Nie wytwarza zarodników. Paproć ta jest w pełni mrozoodporna; zimozielona.

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. Wymaga podłoża dobrze zdrenowanego. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie.

Paprotka zwyczajna występuje w całej Polsce jako podszyt lasów. Jej liście są bardzo trwałe - zimozielone, rzadko wymagają kosmetycznego przycinania po zimie. W czasie suszy lub dużych mrozów, paprotka wygląda jakby uschła - traci całą wilgoć z liści; po deszczu lub po ustaniu mrozów odradza się jak feniks z popiołów... Dobry gatunek na skalniaki: wytrzymała na suszę, tolerująca stanowisko słoneczne lub jasny cień.

Paprotka zwyczajna występuje w całej Polsce jako podszyt lasów. Jej liście są bardzo trwałe - zimozielone, rzadko wymagają kosmetycznego przycinania po zimie. Dobra odmiana na skalniaki: wytrzymała na suszę, tolerująca stanowisko słoneczne lub jasny cień. Odmiana „Bifido Multifidum” ma liście rozdwojone na końcach.

Paproć wyselekcjonowana przez japońskiego botanika Tamitaro Makino. Frondy lekko sierpowato wygięte, ciemnozielone, błyszczące. Tworzy regularne, zwarte kępy.

Piękna zimozielona paproć o niezwykle lśniących, ciemnozielonych frondach. Zadomowiona dobrze znosi suszę. Preferuje miejsca cieniste - w słońcu liście mogą zasychać. Świetna gdy sadzona w grupach jako roślina okrywowa.

Paproć o lśniących, ciemnozielonych frondach. Kępa raczej wyprostowana.

Kompaktowa odmiana paprotnika sierpowatego - dorasta zaledwie do 30cm. Liście rosną pionowo i są niezwykle zwarte, gęsto upakowane. Bardzo wdzięczna i dekoracyjna. Tolerancyjna na poziom wilgotności, odczyn podłoża.

Idealna roślina do każdego ogrodu: bardzo tolerancyjna na różne warunki. Dobrze znosi okresowe przesuszenie, może rosnąć w miejscu nieosłoniętym od wiatru a jeśli podłoże jest wystarczająco wilgotne - dobrze zniesie także dość dużą dawkę słońca.

Idealna roślina do każdego ogrodu: bardzo tolerancyjna na różne warunki. Dobrze znosi okresowe przesuszenie, może rosnąć w miejscu nieosłoniętym od wiatru a jeśli podłoże jest wystarczająco wilgotne - dobrze zniesie także dość dużą dawkę słońca.