Odmiana średniej wielkości, łatwa w uprawie - ten lotos nadaje się do uprawy w trzydziestolitrowym pojemniku. Kwiaty duże, pojedyncze, różowe.

Wyselekcjonowane spośród siewek ciemiernika wschodniego rośliny o kwiatach podwójnych, ciemnoróżowych z licznymi bordowymi piegami. Kwitnie od końca zimy do późnej wiosny (tym dłużej im chłodniejsze stanowisko). Wczesną wiosna może rosnąć na stanowisku stosunkowo słonecznym, później powinien mieć dużą porcję cienia (np. pochodzącego od innych roślin, które do tego czasu się rozwiną). Służy mu próchnicza, wilgotna lecz dobrze zdrenowana gleba.

Oferowane 5 sztuk kremowych liliowców wystarczy na obsadzenie pojedynczego szpaleru o długości ok. 2m (należy je sadzić co 40 do 60cm). Sadzone w dwóch rzędach (na zasadzie zygzaka) szybciej utworzą efektowny, gruby szpaler.

Oferowane 5 sztuk pomarańczowych liliowców wystarczy na obsadzenie pojedynczego szpaleru o długości ok. 2m (należy je sadzić co 40 do 60cm). Sadzone w dwóch rzędach (na zasadzie zygzaka) szybciej utworzą efektowny, gruby szpaler.

Oferowane 5 sztuk różowych liliowców wystarczy na obsadzenie pojedynczego szpaleru o długości ok. 2m (należy je sadzić co 40 do 60cm). Sadzone w dwóch rzędach (na zasadzie zygzaka) szybciej utworzą efektowny, gruby szpaler.

Oferowane 5 sztuk fioletowych liliowców wystarczy na obsadzenie pojedynczego szpaleru o długości ok. 2m (należy je sadzić co 40 do 60cm). Sadzone w dwóch rzędach (na zasadzie zygzaka) szybciej utworzą efektowny, gruby szpaler.

Oferowane 5 sztuk czerwonych liliowców wystarczy na obsadzenie pojedynczego szpaleru o długości ok. 2m (należy je sadzić co 40 do 60cm). Sadzone w dwóch rzędach (na zasadzie zygzaka) szybciej utworzą efektowny, gruby szpaler.

Oferowane 5 sztuk białych/kremowych liliowców wystarczy na obsadzenie pojedynczego szpaleru o długości ok. 2m (należy je sadzić co 40 do 60cm). Sadzone w dwóch rzędach (na zasadzie zygzaka) szybciej utworzą efektowny, gruby szpaler.

Oferowane 5 sztuk żółtych liliowców wystarczy na obsadzenie pojedynczego szpaleru o długości ok. 2m (należy je sadzić co 40 do 60cm). Sadzone w dwóch rzędach (na zasadzie zygzaka) szybciej utworzą efektowny, gruby szpaler.

Roślina o wielu zastosowaniach: niegdyś popularna roślina na rabaty (dopóki do handlu nie weszły odmiany pełne i o kolorowych kwiatach), bukieciarska, zielarska. Lubi gleby lekkie, na mokrej łące można ją umieścić na obrzeżach lub w partiach wyższych i dzięki temu bardziej suchych. Białe kwiaty zebrane w koszyczki pojawiają się masowo w pełni lata, przy ciepłej jesieni (zwłaszcza po sierpniowych sianokosach) zakwita powtórnie.

Rośnie dobrze w podłożu żyznym, wilgotnym, w płytkich wodach stojących i wolno płynących. Stosowany często w oczyszczalniach korzeniowych: bardzo efektywny w usuwaniu z wody nadmiaru biogenów a na jego kłączach rozwijają się bakterie rozkładające związki azotu. Łatwo tworzy monokultury, świetna roślina do jednogatunkowych nasadzeń na dużych obszarach.

Rośnie dobrze w podłożu żyznym, wilgotnym, w płytkich wodach stojących i wolno płynących. Stosowany często w oczyszczalniach korzeniowych: bardzo efektywny w usuwaniu z wody nadmiaru biogenów a na jego kłączach rozwijają się bakterie rozkładające związki azotu. Łatwo tworzy monokultury, świetna roślina do jednogatunkowych nasadzeń na dużych obszarach.

Ogrodowa odmiana tataraku zwyczajnego o długich, mieczowatych liściach w kremowobiałe i zielone pasy. Tatarak paskowany dorasta do około metra (rośnie wolniej i nie osiąga takiej wielkości jak czysty gatunek).

Ogrodowa odmiana tataraku zwyczajnego o długich, mieczowatych liściach w kremowobiałe i zielone pasy. Tatarak paskowany dorasta do około metra (rośnie wolniej i nie osiąga takiej wielkości jak czysty gatunek).

Adianta to jedne z wdzięczniejszych paproci. Dzięki dużej mrozoodporności (do strefy 3) są odpowiednie dla naszego klimatu. Paprocie te wymagają głębokiego cienia i wilgoci, jeśli bezpośrednie słońce to tylko poranne.

Delikatne liście tej paproci mają kształt trójkątów. Ogonki liściowe czarne - jak z chińskiej laki. Pomimo wrażenie niezwykle delikatnej, jest w pełni mrozoodporna (przy tym zimozielona!), dobrze przyjmuje okresowe przesuszenie, jak pozostałe adianta wymaga jedynie podłoża przepuszczalnego (nie może rosnąć w miejscu podmakającym).

Jaskrawo żółte kwiaty pojawiają się już nawet w styczniu przy łaskawej zimie, jest typową rośliną przedwiośnia. Liście bardzo mocno powcinane, koronkowe, rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów.

Popularna roślina okrywowa na „trudne stanowiska”: dobrze znosi niemal każde warunki. Rośnie w suchym miejscu w półcieniu, w wilgotnym – w pełnym słońcu; świetnie sprawdza się na skarpach schodzących do wody. Liście jasnozielone, matowe, pokryte są drobnymi włoskami dzięki którym na powierzchni długo utrzymują się krople wody.

Interesująca roślina do strefy brzegowej. Tworzy krępą kępę okrągłych, ciemnozielonych i mocno unerwionych liści, nad którymi w porze kwitnienia (w zasadzie całe lato) górują drobne, białe kwiatki zebrane w luźną wiechę.

Babka wodna jest zimotrwałą byliną o bulwiastym kłączu i - w wersji wynurzonej - długich, łopatowatych liściach, w wersji podwodnej zaś jej liście są długie, taśmowate, sięgają niemal 1m długości.

W Polsce można spotkać ten czosnek na mokrych łąkach, częściej w południowej części kraju i w dolinach rzek (Bug, Odra, Wisła). W okresie kwitnienia chętnie odwiedzany przez błonkoskrzydłe i motyle.

W naturze porasta żyzne i wilgotne lasy bukowe lub inne liściaste, częsty nad strumieniami - w Polsce na stanowiskach naturalnych objęty jest ochroną. Wiosną kwitnie masowo. Chętnie sadzony w cienistych, wilgotnych ogrodach i parkach a niegdyś - ważna roślina przyklasztornych herbariów w całej Europie.

Czosnek pospolity w niemal całej Europie, często w miejscach suchych, jałowych, spotykany wśród traw, także na poboczach dróg. Liście są długie i sztyletowate, wąskie. Jadalny. Jego aromat jest dość mocny, stanowi połączenie cebuli i czosnku - warto używać w niedużych, przyprawowych ilościach. W zasadzie zimozielony - liście można stosować w kuchni także w okresie jesienno-zimowym i wczesną wiosną.

Na wilgotnej łące wspaniała roślina architektoniczna - wysoka, pokaźna. Jest rośliną dwuletnią. W nazwie zawarta jest informacja, że to roślina aniołów (w łacinie i w nazwach ludowych: anielskie ziele, archangielski korzeń, anielski korzeń). Objęta w Polsce częściową ochroną choć w dalszym ciągu przez jednych tępiona jako barszcz Sosnowskiego, przez innych pozyskiwana jako materiał zielarski.

Bardzo piękna paproć o skórzastych, jakby plastikowych, ciemnozielonych, błyszczących liściach rozjaśnionych pośrodku zielonkawożółtą, niemal fluorescencyjną smugą. Dobrze czuje się w miejscu ocienionym, podłoże powinno być wilgotne i umiarkowanie żyzne - gatunek w naturze rośnie w wilgotnych lasach. Zimozielona.

Arizemy mają wielu miłośników i zagorzałych kolekcjonerów. Istnieje wiele gatunków z różnych części świata - różnią się pod względem wielkości, koloru dzbankowatego kwiatu, ilości blaszek liściowych osadzonych na wspólnej osadce.

Arizema lubi cień, próchniczą i przepuszczalną (lecz stale wilgotną) glebę. Arizema japońska kwitnie w maju. Kwiaty białozielone z ciemną (brązową lub bordo) czapeczką.

Kopytnik zawdzięcza swą nazwę kształtowi liści – jakby wyciętych na kształt kopytek. W głębokim cieniu drzew liściastych (w naturze rośnie często w lasach bukowych) tworzy zwarty, gęsty kobierzec lśniących, ciemnozielonych (i zimozielonych) liści.

Ognistopomarańczowe kwiaty wabią liczne pszczoły i motyle - niewiele innych roślin może z nią konkurować pod względem owadzich wielbicieli. Wymaga miejsca ciepłego, słonecznego i dobrze zdrenowanego (jest wrażliwa zwłaszcza na zimowe podmakanie).

Interesująca nieduża paproć nadająca się do obsadzania zacienionych skalniaków, wykorzystywana też do uprawy w terrariach (jest zimozielona) i niedużych pojemnikach. W naturze jej występowanie związane jest ze skałami wapiennymi - dobrze jest więc zapewnić jej podłoże z zawartością wapnia. Za sprawą fantazyjnego kształtu frond, w języku angielskim potocznie nazywana jest „smoczym ogonem”.

Zanokcica skalna to niewielka, delikatna paproć rozpowszechniona na całej kuli ziemskiej (strefa subarktyczna, strefy klimatu umiarkowanego, w tropikach na terenach górzystych).

Roślina bardzo duża, dostojna, piękny soliter.  Wymaga stale wilgotnego (ale nie podmokłego) i zasobnego podłoża - dobrze rośnie nad zacienionymi strumieniami, stawami.

Paproć o długich, wąskich frondach przypominających sznur nanizanych na żyłkę koralików. Młoda roślina wydaje się być nieco rachityczna, starsza przedstawia efektowną, gęstą kępę drobnych „warkoczyków”.

Paproć o jasnozielonych, koronkowych frondach i bordowych łodyżkach (bordowy kolor łodyżek pojawia się z czasem, przeciętnie po dwóch latach). Liście wyrastają pionowo i stale - dzięki temu kępy są zwarte, gęste i ciągle świeże. Wymaga miejsca cienistego, wilgotnego. Nie należy jej sadzić w miejscach narażonych na silniejszą operację słoneczną - idealna do głębokiego cienia.

Koronkowe, delikatne liście tej paproci według literatury osiągają wielkość do 15cm. Są jasnozielone, osadzone na czerwonych łodyżkach; giną na zimę. Wymaga miejsca wilgotnego, ocienionego i żyznego - w naturze spotkać ją można w wilgotnych lasach i na ich obrzeżach.