Promocje

Bardzo piękna paproć o skórzastych, jakby plastikowych, ciemnozielonych, błyszczących liściach rozjaśnionych pośrodku zielonkawożółtą, niemal fluorescencyjną smugą. Dobrze czuje się w miejscu ocienionym, podłoże powinno być wilgotne i umiarkowanie żyzne - gatunek w naturze rośnie w wilgotnych lasach. Zimozielona.

Cheilantes to niewielka i bardzo niezwykła paproć: najlepiej rośnie w jasnym miejscu (dobrze znosi kilkugodzinne pełne słońce, woli jasny cień), na dobrze zdrenowanym, mineralnym podłożu. W naturze występuje na granitowych zboczach gór.

Majestatyczna paproć drzewiasta, endemit z Tasmanii, może pamiętać jeszcze okres karbonu, gdy Ziemię porastały paprociowe lasy. Znosi krótkotrwałe obniżenie temperatury poniżej 0 stopni, ale uprawa tej egzotycznej paproci udaje się u nas tylko gdy na okres zimowy przenoszona jest do pomieszczenia.

Krzyżówka dwóch południowoeuropejskich ciemierników H. argutifolius i H. lividus, na granicy mrozoodporności w naszym klimacie (na pewno trzeba okryć ją na zimę stroiszem lub otulić suchymi liśćmi). Liście srebrne, mocno piłkowane; kwiaty zielonkawe, miejscami podkolorowane lekkim fioletem. Pokrój zwarty, niski, kompaktowy. Dobrze rośnie w miejscach słonecznych o przepuszczalnej glebie.

Kwiaty bardzo duże, wyraziste. Szerokie, kremowe, pofałdowane i pomarszczone płatki skontrastowane są z bordowym okiem, na którym widać złotożółte refleksy. Falbanka także bordowa, poprzeplatana złotożółtą nitką (nazwę tej odmiany można przetłumaczyć jako "antyczne płótna/serwetki").

Ciemnofioletowy liliowiec (określany też jako „czarny”) z żółtozielonkawym gardłem. Kwiaty duże.

Kwiaty duże, intensywnie fioletowe (lekko wpadające wpadające w kolor biskupi) z nieznacznie ciemniejszym okiem, gardło żółte. Płatki crispate - wykręcone, przyszczypnięte. Powtarza kwitnienie.