Nowości

"Czarne światło" - niewysoka odmiana o liściach lancetowatych, grubych i skórzastych. Liście ciemnozielone i bardzo błyszczące. Ogonki liściowe niemal czarne o podstawy.

Odmiana o podłużnych, niebieskich, grubych liściach dość mocno pofalowanych na brzegach. Końcówki liści wykręcone. Dość ładnie przyrasta, tworzy zwarte, kształtne kępy.

Odmiana średniej wielkości, odpowiednia do małego lub średniego oczka, choć z racji intensywnego koloru kwiatu będzie dobrze widoczna także w dużym stawie (powinna być posadzona w płytszym miejscu). Kwiaty w kolorze intensywnego różu w pierwszych dniach kwitnienia bardzo przypominają odmianę "Mayla", z czasem kolor intensyfikuje się, pogłębia.

Niezwykle jaskrawoczerwone kwiaty, liście zielone z wierzchu a od spodu bordowe. Lobelię w okresie jej kwitnienia (kwitnie w okresie, kiedy większość innych sadzawkowych roślin dawno skończyła już kwitnienie: na przełomie późnego lata i wczesnej jesieni) widać z daleka. Jednoroczna (chyba że przechowywana w warunkach domowych).

Bylina o różowych kwiatach chętnie odwiedzanych przez pszczoły. Często spotykana w przydrożnych rowach, na poboczach dróg. Niewymagająca, dobrze znosi przesuszenie i palące słońce.

Kokoryczka inna niż wszystkie: niezbyt duże, wąskie liście zebrane są w okółkach na wysokich, wyprostowanych łodygach. Kwiaty dzwoneczkowate, nieduże, różowe, zwieszające się z tych samych okółków co liście. Pędy wiosną zaczerwienione.

Stoplamek wyselekcjonowany spośród siewek. Kwiaty są bardzo wysokie, mocne, intensywnie wybarwione. Liście dość szerokie, mocno nakrapiane. Podobny do odmiany "Foliorella", z tym że ta ostatnia ma liście gładkie zielone.

"Dansker" czyli "Duńczyk" to stoplamek wyselekcjonowany spośród siewek przez hobbystę ze Skandynawii. Rośliny (zarówno kwiaty jak i liście) są wysokie, podłużne. Kwiaty bladoróżowe (z bliska widać różowofioletowy rysunek na białym tle poszczególnych kwiatków w kłosie). Liście mocno nakrapiane dość drobnymi, fioletowo czarnymi plamkami.

Należy do grupy trójlistów siedzących (sessile): na wierzchołku liści „siedzi” wysoki, czerwony kwiat. Trójlist wąskopłatkowy należy do okazalszych, a jego kwiaty są wyjątkowo wysokie. Często uważany za  Trillium kurabayashii, jeden z najbardziej poszukiwanych trójlistów, ten ostatni powinien mieć jednak zawsze wyraźne plamy na liściach podczas gdy Trillium angustipetalum miewa liście jednolicie zielone.

Rzadka odmiana popularnej kokoryczki wonnej. Ta pochodzi z Japonii, a jej nazwa po japońsku oznacza smocze łuski. Przez środek liścia biegnie charakterystyczna zmarszczka (zmiana faktury liścia) dodatkowo wzbogacona pasemkami srebrnego i ciemniejszej zieleni.

"Zjeżdżalnia wodna" - świetna niebieska hosta o liściach podłużnych, ostro zakończonych i mocno pofałdowanych na brzegach. Liście grube, mięsiste - odporne na ślimaki. Wyjątkowa.

Odmiana piękna, żywotna, kilkukrotnie wyróżniana przez Amerykańskie Towarzystwo Miłośników Irysów. Kwiaty białe z żółtawą lub zielonkawą plamką u nasady szerokich płatków; duże. Karpy wysokie, okazałe.

Odmiana o dużych, podwójnych (przeciętnie 9 do 12 płatków) fioletowo niebieskich kwiatach. Kwiaty są kształtne, symetryczne, eleganckie. Odmiana wyróżniona w 2006r. przez Amerykańskie Towarzystwo Miłośników Irysów.

Pochodzi z górskich terenów na pograniczu Turcji i Syrii (choć jego nazwa wskazywałaby na Półwysep Iberyjski). Jest wariacją na temat kwitnącego wczesną wiosną cyklamena dyskowatego - wyróżniają go trochę większe kwiaty o dłuższych płatkach. Wymaga stanowiska ocienionego, dobrze radzi sobie pod drzewami i krzewami, na ocienionych, wapiennych skalniakach.

Roślina występująca w Korei i Japonii, nowa w europejskich ogrodach. Jej iście są jak poszarpane parasole - dzięki swojej fakturze stanowi  w cienistych zakątkach ogrodu ciekawe towarzystwo np. dla host. Wiosną,gdy wychodzi z gruntu, jej liście są delikatnie owłosione, jednak nie tak włochate i srebrne jak liście synejlesis tojadolistnej. Od nasady łodygi w centrum liścia rozbiegają się buraczkowe nerwy.

Śmieszna hosta, u której kolory liścia wędrują od szaroniebieskiego poprzez żółty (wybarwienie jest nierównomierne) po niemal biały. Liście grube, mięsiste. 

Zdjęcia można obejrzeć tutaj: https://www.hostalibrary.org/a/annalindh.html

Wspaniały gatunek nerecznicy - duża, o wyprostowanym pokroju. Jej iście są ciemnozielone, błyszczące, wyprostowane. Młode frondy są jasnozielone i pojawiają się późno - dopiero w maju lub nawet w czerwcu. Wymaga gleby wilgotnej, zasobnej. Piękny soliter w cienistym ogrodzie.

Błyszczące, mocno podzielone frondy pokazujące się wiosną są koloru ceglastego lub miedzianego, potem zielenieją, jesienią znów stają się czerwonawe. Zarodniki na spodzie frond także czerwone - stąd nazwa paproci erythro to czerwona, sora to zarodniki, zaś czerwonozawijkowa bo pastorały pokazujące się wiosną są specyficznie zawinięte i czerwone... 

Liście gęste o lekko kędzierzawych końcówkach. Tworzy ładne, zwarte, wyprostowane kępy. Dobrze rośnie w miejscach cienistych lub umiarkowanie słonecznych, wilgotnych (ale bez zastoin wody).

"Skóra i koronki" - hosta o mocno wydłużonych liściach, szmaragdowozielonych z żółtym (pod koniec lata - białym) brzegiem. U starszych roślin blaszka liściowa mocno pomarszczona a brzeg bardzo pofałdowany.

Zdjęcia można obejrzeć tutaj: https://www.hostalibrary.org/l/leatherandlace.html

Dzika róża pochodząca z Japonii, gdzie jest endemitem - występuje tylko na wyspie Honsiu u podnóża Góry Fuji.  Ma typowe dla dzikich róż, pojedyncze, blado różowe, pachnące kwiaty. Jej owoce są żółte i kolczaste. Jest dużym, dobrze rozgałęzionym krzewem osiągającym nawet 5 m wysokości. W Polsce całkowicie mrozoodporna.

Podrzeń mniejszy od naszego podrzenia żebrowca. Ma dość podobne wymagania - cień, gleba kwaśna i wilgotna, nie znosi jednak (zwłaszcza zimą) zastoin wodnych - podłoże powinno więc być zdrenowane. Można sadzić na wilgotnych klifach, przy wodospadach, na wyniesionych brzegach stawów i strumieni. Paproć o ciemnozielonych frondach (wiosną rudawe)

Bardzo piękna paproć o skórzastych, jakby plastikowych, ciemnozielonych, błyszczących liściach rozjaśnionych pośrodku zielonkawożółtą, niemal fluorescencyjną smugą. Dobrze czuje się w miejscu ocienionym, podłoże powinno być wilgotne i umiarkowanie żyzne - gatunek w naturze rośnie w wilgotnych lasach. Zimozielona.