C

Roślina elegancka – biały kwiat w formie spaty (po przekwitnięciu pojawi się w jego miejsce kolba z czerwonymi jagodami), błyszczące, ciemnozielone liście. Jej nazwa wywodzi się z greki i oznacza „bagienną piękność”.

Jaskrawożółte kwiaty kaczeńca na podmokłych łąkach, w rowach i na brzegach strumieni to niechybna oznaka nadchodzącej wiosny. Są źródłem nektaru dla pierwszych „pozimowych” pszczół.

Jaskrawożółte kwiaty kaczeńca na podmokłych łąkach, w rowach i na brzegach strumieni to niechybna oznaka nadchodzącej wiosny. Są źródłem nektaru dla pierwszych „pozimowych” pszczół. Kaczeniec rośnie w kępach, osiąga wzrost od 15 do 60 cm - w zależności od siedliska. Dobrze rośnie na stanowisku wilgotnym, dobrze znosi też okresowe zalewanie.

Znamy już kaczeńce o białych lub pełnych kwiatach, a teraz przedstawiamy odmianę o pstrych liściach. Liście pokrywa żółty "marmurek", który zanika jakiś czas po kwitnieniu. Tworzy ładne, okazałe kępy.

Niska odmiana kaczeńca o białych kwiatach. Kwitnie wiosną, często powtarza kwitnieniem latem. Liście z charakterystycznym ząbkowaniem na brzegach. Wymaga stanowiska słonecznego o stale wilgotnym, zasobnym podłożu.

Olbrzymi - potrafi dorosnąć prawie do metra. Kwiaty większe niż u spotykanego dziko kaczeńca błotnego. Na odmianę „Auenwald” namawiamy szczególnie właścicieli dużych stawów.

Bardzo popularna i zawsze poszukiwana odmiana pełnokwiatowa do ozdobnych stawów i sadzawek. Wymaga stanowiska słonecznego, stale wilgotnego; nie powinien rosnąć w wodzie. Mniejszy od gatunku za to kwiaty duże, pełne - żółte pompony.

Odmiana kaczeńca o czerwonobrunatnych liściach (zielenieją wraz z pojawieniem się kwiatów) i typowych dla kaczeńców, żółtych kwiatach - obserwujemy większe niż u gatunku.

Turzyca występująca w Europie i zachodniej części Azji, pospolita w całej Polsce. Rośnie na wilgotnych łąkach, terenach bagiennych i na brzegach wód. W sprzyjających warunkach tworzy dość wysokie, gęste, lekko pokładające się łany. Może być stosowana do umacniania niezbyt stromych brzegów zbiorników.

Turzyca ta występuje na mokrych łąkach i brzegach zbiorników wodnych całej Europy. Rośnie na stanowisku zacisznym o żyznym, mulistym podłożu. W sprzyjających warunkach tworzy dość wysokie gęste łany, w zwartych nasadzeniach nie wpuszcza innych roślin (nie dopuszcza więc do zachwaszczenia).

Turzyca ta występuje na mokrych łąkach i brzegach zbiorników wodnych całej Europy. Rośnie na stanowisku zacisznym o żyznym, mulistym podłożu. W sprzyjających warunkach tworzy dość wysokie gęste łany, w zwartych nasadzeniach nie wpuszcza innych roślin (nie dopuszcza więc do zachwaszczenia).

Niska turzyca o złotożółtych liściach i sympatycznych, gwiazdkowatych kwiatostanach, które pojawiają się już od maja i trwają nawet do następnego sezonu wegetacyjnego. Obecnie obserwuje się ją coraz rzadziej, a związane jest to z osuszaniem torfowisk - naturalnego siedliska tej turzycy. W założeniach ogrodowych wykorzystywana do zagospodarowywania terenów podmokłych, sadzona masowo daje świetny efekt kolorystyczny.

Okrywowa trawa o liściach błyszczących, żywozielonych z wąskimi, białymi brzegami. Tworzy ładne, kształtne kępy, stosowana jest jako roślina okrywowa, zadarniająca.

Pstrolistna odmiana turzycy pochodzącej z północnowschodnich stanów Ameryki Północnej (nazwa pochodzi od rzeki Muskingum w Ohio). Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa do obsadzania brzegów stawów.

Pstrolistna odmiana turzycy pochodzącej z północno wschodnich stanów Ameryki Północnej (nazwa pochodzi od rzeki Muskingum w Ohio). Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa do obsadzania brzegów stawów, oczek wodnych, strumieni a także jasnych i wilgotnych miejsc w każdym ogrodzie.

Odmiana turzycy muskegońskiej o liściach z wyraźnym jasnym środkiem. Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa na słoneczne i półcieniste, zdecydowanie wilgotne (lub nawet okresowo zalewane) obszary; świetna do obsadzania, maskowania i umacniania brzegów stawów, oczek wodnych, strumieni a także jasnych i wilgotnych miejsc w każdym ogrodzie.

Niska turzyca o zwartym pokroju. Dobrze znosi stanowisko umiarkowanie zacienione, wymaga wilgoci. Wspaniałe rozwiązanie, gdy w ocienionym i wilgotnym miejscu chcemy zadarnić jakiś obszar - rośnie gęsto, nie wpuszcza chwastów.  Jasnozielone liście, od czerwca do września pojawiają się żółtobrązowe kwiatostany.

Odmiana turzycy muskegońskiej o liściach z wyraźnym jasnym brzegiem. Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa na słoneczne i półcieniste, zdecydowanie wilgotne (lub nawet okresowo zalewane) obszary; świetna do obsadzania, maskowania i umacniania brzegów stawów, oczek wodnych, strumieni a także jasnych i wilgotnych miejsc w każdym ogrodzie.

Turzyca występująca pospolicie na terenach mokrych (łąki, torfowiska) w całej Polsce. Chętnie stosowana w naturalistycznych nasadzeniach na terenach podmokłych, w ogrodach deszczowych; tolerancyjna - dobrze znosi okresowe przesuszenie. Zakwita wcześnie - nawet na przełomie kwietnia i maja. Jej czarne kwiatostany widać wyraźnie z daleka..

Niewielka turzyca tworząca kępki pasiastych kremowo-zielonych liści, dobrze rosnąca na stanowisku słonecznym. Lubi wapń, bardzo dobrze sprawdza się na skalniakach. Zimozielona - wiosną dobrze jest ją nieco odświeżyć, wyczesać.

Występuje na terenie całej Polski na mokradłach, brzegach zbiorników wodnych. Wspaniała turzyca o pięknym, fontannowym pokroju, tworząca bardzo gęste, zwarte kępy. Przydatna do obsadzania stawów o charakterze naturalistycznym, mokrych łąk, stref czyszczących w stawach. Dobrze znosi okresowe przesychanie; idealna do uprawy hydroponicznej (np. pływające wyspy).

Występuje na terenie całej Polski na mokradłach, brzegach zbiorników wodnych. Wspaniała turzyca o pięknym, fontannowym pokroju, tworząca bardzo gęste, zwarte kępy. Przydatna do obsadzania stawów o charakterze naturalistycznym, mokrych łąk, stref czyszczących w stawach. Dobrze znosi okresowe przesychanie; idealna do uprawy hydroponicznej (np. pływające wyspy).

Turzyca występująca na mokrych terenach leśnych (lasy łęgowe) w całej niemal Europie (z wyjątkiem regionów wschodnich i północnych). Liście i piękne, długie kłosy są charakterystycznie łukowato wygięte. Chętnie stosowana w zacienionych i mokrych założeniach parkowych, a z racji dość dobrej tolerancji na okresowe przesuszenie, także w ogrodach deszczowych. Tworzy gęste, zimozielone kępy.

Turzyca kosmopolityczna, pospolita na terenie całej Polski: na torfowiskach, mokradłach, brzegach zbiorników wodnych. Z uwagi na urodę jasnozielonych, przewieszających się fontannowo liści i wydatnych kwiatostanów, chętnie stosowana do obsadzania stawów o charakterze naturalistycznym. Wykorzystywana do rekultywacji terenów podmokłych, a także w biologicznych oczyszczalniach ścieków.

Turzyca kosmopolityczna, pospolita na terenie całej Polski: na torfowiskach, mokradłach, brzegach zbiorników wodnych. Z uwagi na urodę jasnozielonych, przewieszających się fontannowo liści i wydatnych kwiatostanów, chętnie stosowana do obsadzania stawów o charakterze naturalistycznym. Wykorzystywana do rekultywacji terenów podmokłych, a także w biologicznych oczyszczalniach ścieków.

Świetnie czuje się na cienistym i wilgotnym stanowisku - w naturze jest rośliną charakterystyczną dla mokrych lasów liściastych. Tworzy niskie, zwarte kępy delikatnych, jasnozielonych liści - ładnie rozświetla zacienione brzegi stawów i strumieni.

Turzyca popularna w Polsce, zwłaszcza na nizinach. Spotykana najczęściej na siedliskach zasobnych – torfowiskach, starorzeczach, brzegach glinianek, rowów. Na stanowiskach występuje licznie, często tworząc zwarte monokultury. Przydatna w obsadzeniach naturalistycznych, szczególnie gdy potrzebne są duże, jednolite połacie na granicy lądu i wody. Stosowana w biologicznych oczyszczalniach ścieków.

Ozdobna turzyca o szerokich liściach w ciepłym, intensywnym kolorze bananów, brzegi liści zielone. Bardzo ładnie rozświetla cieniste zakątki - polecana szczególnie do zacienionych i wilgotnych partii ogrodów. Na stanowisku słonecznym także daje sobie radę, trzeba wówczas zadbać, żeby nie przesychała.

Występuje pospolicie w całej Polsce, popularna roślina przyprawowa i lecznicza. Na łące można go poznać po pierzastych liściach i białych baldachowatych kwiatach. Roślina dwuletnia: dopiero w drugim roku wykształca kwiaty i nasiona po czym zamiera.

Rozpowszechniony w całej Polsce (i na świecie - jest to gatunek kosmopolityczny), trudno wyobrazić sobie bez niego łąkę, miedzę czy przydrożne zarośla. Kwiaty fioletoworóżowe są miododajne - wabią pszczoły i motyle.

Rogatek to roślina o wielu zastosowaniach w sadzawce: zwalcza glony konkurując z nimi o związki odżywcze rozpuszczone w wodzie a także wydziela substancje nietolerowane przez glony. Jego sztywne i kłujące liście dają schronienie narybkowi i drobnym zwierzętom.

Mała paproć doskonała na skalniaki. Jej naturalnym siedliskiem są skały wapienne, rośnie także w szczelinach murów. Zimozielona.

Cheilantes to niewielka i bardzo niezwykła paproć: najlepiej rośnie w jasnym miejscu (dobrze znosi kilkugodzinne pełne słońce, woli jasny cień), na dobrze zdrenowanym, mineralnym podłożu. W naturze występuje na granitowych zboczach gór.

Kwiaty w kolorze lila z białą kreską na środku każdego płatka. Kwitnie jako jeden z pierwszych zimowitów - od końca sierpnia. 

W naszej kolekcji konwalia o największe ilości pojedynczych kwiatów na niezwykle długim pędzie kwiatowym: niesie od 18 do 21 dzwoneczków! Jej dokładne pochodzenie i nazwa nie są znane - nazwaliśmy ją po prostu „19/21”.