Dorasta do około 10cm; znane jest też jako „Minor” albo „Minus”. Frondy tej maleńkiej paproci ułożone są poziomo.

Arizemy mają wielu miłośników i zagorzałych kolekcjonerów. Istnieje wiele gatunków z różnych części świata - różnią się pod względem wielkości, koloru dzbankowatego kwiatu, ilości blaszek liściowych osadzonych na wspólnej osadce. Arisaema utile pochodzi z Himalajów, gdzie spotkać ją można terenach skalistych, porośniętych lasami. Podobnie jak w swoim naturalnym środowisku, powinna rosnąć w miejscu wilgotnym lecz dobrze zdrenowanym i ocienionym. Ma masywne, ciemnozielone liście i brązową lub czerwonobrązową spatę.

Kopytnik zawdzięcza swą nazwę kształtowi liści – jakby wyciętych na kształt kopytek. W głębokim cieniu drzew liściastych (w naturze rośnie często w lasach bukowych) tworzy zwarty, gęsty kobierzec lśniących, ciemnozielonych (i zimozielonych) liści.

Paproć o długich, wąskich frondach przypominających sznur nanizanych na żyłkę koralików. Młoda roślina wydaje się być nieco rachityczna, starsza przedstawia efektowną, gęstą kępę drobnych „warkoczyków”.

Bletilla jest storczykiem pochodzącym z terenów Chin i Japonii. Jest jedną z niewielu odmian storczyków, które mogą być wysadzone w ogrodach naszej strefy klimatycznej. Najlepiej czuje się na stanowisku o warunkach zbliżonych do leśnych: dobrze zdrenowana ale wilgotna, próchnicza gleba i lekki cień.

Piękna bylina do zacienionego ogrodu. Srebrny kolor liści i niebieskie jak u niezapominajki kwiatki wyniesione ponad kępę liści przydają chłodu w upalne dni.

Sport brunery „Jack Frost” - liść bardziej jednolicie srebrny, stąd angielska nazwa, którą można przetłumaczyć jako „zwierciadełko”.

W naturze porasta słoneczne brzegi rzek i rowów (należy wybrać się nad Wartę lub na Żuławy w okresie jej kwitnienia!) tworząc gęste zarośla świeżozielonych liści nad którymi górują duże, baldachowate, różowe kwiaty.

Bardzo popularna i zawsze poszukiwana odmiana pełnokwiatowa do ozdobnych stawów i sadzawek. Wymaga stanowiska słonecznego, stale wilgotnego; nie powinien rosnąć w wodzie. Mniejszy od gatunku za to kwiaty duże, pełne - żółte pompony.

Niewielka bylina pochodząca z gór Kaukazu. Nazwa pochodzi od stosunkowo dużej, płaskiej, dyskowatej bulwki, która tworzy podziemną część tego cyklamena. W Polsce mrozoodporny, dla lepszej ochrony należy go okryć np. jedliną.

Niewielka bylina rozpowszechniona na południu Europy. W Polsce mrozoodporny, dla lepszej ochrony należy go okryć np. jedliną. Na półkuli północnej kwitnie od wczesnej jesieni białymi kwiatami zebranymi w miniaturowe bukieciki.

Niewielka bylina rozpowszechniona na południu Europy. W Polsce mrozoodporny, dla lepszej ochrony należy go okryć np. jedliną. W kształcie i wybarwieniu liści występuje duża zmienność: w naturze najczęściej mają kształt jajowaty lub sercowaty, są zielone, szare lub zielone z szarosrebrnym rysunkiem; te dostępne w handlu są wyselekcjonowane pod kątem ciekawego wybarwienia i kształtu. W odróżnieniu od cyklamena dyskowatego kwitnie jesienią.

Selekt cyklamena bluszczolistnego o bordowych kwiatach. Liście zielone z szarosrebrnym rysunkiem. Kwitnie jesienią. Wymaga stanowiska ocienionego, dobrze radzi sobie pod drzewami i krzewami, na ocienionych skalniakach. Wygląda pięknie zarówno w nasadzeniach masowych jak i jako pojedynczy egzemplarz.

Obuwik o bardzo dużych kwiatach. Kwitnie trochę później niż większość obuwików.

Oferowane rośliny są co najmniej trzyletnie  - zakwitną w sezonie, w którym są sprzedawane.

Krzyżówka C. kentuckiense x macranthos. Odmiana o dużych kwiatach (podobnie jak C. „Sabine”). U dorosłego osobnika rosnącego w optymalnych warunkach, warżka osiąga wielkość kurzego jaja! Kwitnie długo. Kolory delikatne, pastelowe. Łatwa w uprawie.

Krzyżówka C. fasciolatum x macranthos. Odmiana o dużych kwiatach (porównywalny do odmiany „Philipp”, dwukrotnie większy niż „Gisela”). U dorosłego osobnika rosnącego w optymalnych warunkach, warżka osiąga wielkość kurzego jaja! Kwitnie długo. Łatwa w uprawie.

Obuwik „Ulla Silkens” to rewelacyjna krzyżówka Cypripedium flavum i C. reginae. Kwiaty biało-różowe, nieznacznie zmienne: warżka może być różowa, lekko zaróżowiona lub w różnym stopniu nakrapiana różowymi plamkami. Wymaga wilgotnego i przepuszczalnego podłoża, najlepiej rośnie w miejscu lekko ocienionym. Łatwiejszy i wdzięczniejszy w uprawie niż C. reginae. Kwitnie bardzo obficie i dość szybko się rozrasta.

Absolutnie niezwykły obuwik o bladoróżowej, wydatnej warżce nakrapianej bordowo, która ukazuje się na tle plisowanych, wachlarzowatych liści. Pochodzi z cieplejszych stron - jeśli uprawiany w ogrodzie, musi być na zimę bardzo dobrze okryty lub wręcz przeniesiony do chłodnego pomieszczenia. Lubi podłoże organiczne, wilgotne, ale dobrze zdrenowane.

Oferowane rośliny są co najmniej trzyletnie, co najmniej dwupąkowe - zakwitną w sezonie, w którym są sprzedawane

Północnoamerykański gatunek storczyka spotykanego w naturze na podmokłych łąkach, torfowiskach, obrzeżach lasów, brzegach strumieni. Warżka jasnokremowa, działki kielicha brązowe, długie, lekko poskręcane.

Północnoamerykański gatunek storczyka spotykanego w naturze na podmokłych łąkach, torfowiskach, obrzeżach lasów, brzegach strumieni. Służy mu połączenie słonecznego lub lekko ocienionego stanowiska i stale wilgotnego, chłodnego podłoża.

Wygląda trochę jak miniaturowa gunera. Ciemnozielone, mocno powcinane, masywne liście od wiosny do jesieni tworzą doskonałą okrywę. Prezentowane na zdjęciach kwiaty pojawiają się wczesną wiosną, wyrastają wprost z ziemi.

Paproć rozpowszechniona w liściastych i mieszanych lasach Europy i części Azji. Jedna z większych europejskich paproci: w wilgotnych lasach rejonu śródziemnomorskiego jej frondy mogą osiągać długość nawet 150-170cm.

Nerecznica o mocno rozwidlonych końcówkach. Tworzy ładne, regularne kępy ciemnozielonych liści. Odmiana uprawiana w ogrodach  od XIXw.

Pionowy pokrój, błyszczące liście. Paproć ta porasta lesiste wzgórza Azji.

Świetna odmiana lubianej paproci jesiennej: jej frondy bywają mocniej wycięte, jedna roślina niesie frondy mniej lub bardziej ażurowe. Pozostałe cechy jak u gatunku: błyszczące, mocno podzielone frondy pokazujące się wiosną są koloru ceglastego lub miedzianego, po tygodniu do dwóch  zielenieją, jesienią znów stają się czerwonawe. Zarodniki na spodzie frond także czerwone - stąd nazwa paproci erythro to czerwona, sora to zarodniki.

Paproć o interesujących, dłoniasto podzielonych frondach. W naturze porasta lasy wschodniej Azji. Preferuje podłoże żyzne, lekko kwaśne lub neutralne; zadomowiona znosi także okresy przesuszenia.

Jedno z mniejszych ogrodowych epimediów. Kwiaty śnieżnobiałe, przepiękne zwłaszcza przy masowym nasadzeniu. Liście dość drobne, tworzą gęste i zwarte kępy. Bardzo przydatne do obsadzania nagich miejsc pod drzewami: nie wymaga gleb specjalnie żyznych, dobrze znosi okresowe susze.

Mikołajek wymaga gleby dobrze zdrenowanej i suchej, stanowiska zdecydowanie słonecznego. Jest rośliną niewymagającą. Kwitnie dużymi, intensywnie niebieskimi kwiatami, które utrzymują się na roślinie całe lato. Raj dla ludzi, pszczół i motyli.

Roślina cebulowa kwitnąca wiosną o charakterystycznych wydłużonych cebulkach przypominających kształtem psie zęby. Kwiaty żółte o płatkach wywiniętych ku górze; liście zielone z brązowymi plamami. Po przekwitnięciu zamiera (usuwamy całkowicie uschnięte liście) by pojawić się w marcu lub kwietniu następnego roku.

Biało kwitnąca odmiana „Snowflake” został wyselekcjonowana z gatunku. Jest to niewielka roślina cebulowa kwitnąca wiosną. Kwiaty białe, płatki wywinięte ku górze; liście zielone z niebieskim nalotem i z brązowymi plamami.

Jedyny wilczomlecz wymagający wilgotnego podłoża. Jest okazałą byliną porastającą w naturze wilgotne łąki, brzegi zbiorników wodnych, podmokłe lasy. Występuje również w Polsce, jest jednak na tyle rzadki, że został wpisany na Czerwoną listę roślin. W ogrodzie interesujący przez cały okres wegetacyjny: od wiosny przez całe prawie lato żółte kwiaty ładnie kontrastują z zielenią liści, jesienią zapala się oranżem i czerwienią.

Duża bylina o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego. Angielska nazwa tej wiązówki to „Queen of the Prairies” - „królowa prerii”).

Szachownica kostkowata nazwę zawdzięcza zadziwiającemu rysunkowi kratki na swych dużych kwiatach w odcieniach fioletu i bieli. Lubi stanowiska wilgotne i półcieniste - sprawdzi się w jasnym cieniu pod drzewami lub wysadzona w trawie w miejscu wilgotnej łąki (koszonej dopiero pod koniec czerwca lub w lipcu, gdy szachownica przekwitnie i straci swoje walory ozdobne).

Kwiat biały, dzwonkowaty z charakterystycznymi zielonymi znaczkami, dzięki którym wygląda jak biało zielona pszczoła. Ich pojawienie się zwiastuje koniec zimy. Wymaga stanowiska lekko ocienionego, wilgotnego, chłodnego, mile widziany kompost liściowy. Jest to największa ze śnieżyczek, odkryta w Turcji w drugiej połowie XIXw.  

Kwiat biały, pełny, bardzo kształtny z dość ciasno upakowanymi płatkami wewnętrznymi, które są zielone i mają białą obwódkę.