AGM - rośliny wyróżnione

Pierwiosnek o różowych ("kwiat jabłoni") kandelabrowych kwiatach wyniesionych ponad przycupniętą przy ziemi rozetę liści. Pierwiosnki japońskie lubią miejsca wilgotne i cieniste - stanowią idealne towarzystwo dla leśnych paproci. Są łatwe w uprawie. Za żyzne, bogate w próchnicę podłoże odwdzięczą się bujnym wzrostem i obfitym kwitnieniem.

Pierwiosnek o bordowych kandelabrowych kwiatach wyniesionych ponad przycupniętą przy ziemi rozetę liści. Pierwiosnki japońskie lubią miejsca wilgotne i cieniste - stanowią idealne towarzystwo dla leśnych paproci.

Wspaniały, nietypowy, późnokwitnący pierwiosnek. Kwiatostany osiągają wysokość nawet 25 cm, wyniesione są na wysokich łodygach (nawet 80 cm) i rozkwitają od dołu - z dnia na dzień, w miarę otwierania się poszczególnych kwiatków, zmienia się dominanta kolorystyczna kwiatostanu od karminu do różowego tworząc ciekawy kontrast.

Gatunek rodzimy dla północno wschodnich Pirenejów. Należy do tej samej rodziny co popularne fiołki alpejskie, w naszym klimacie zimozielona i zimotrwała. Rośnie między skałami na ocienionych zboczach - w ogrodzie należy sadzić ją również na pochyłych, ocienionych i najlepiej stale wilgotnych (lecz nie mokrych, zwłaszcza zimą) miejscach.

Bardzo podobna do ramondy pirenejskiej - liście grube, mięsiste, owłosione, o ząbkowanych brzegach. Kwiaty fioletowe z żółtymi pręcikami na dziesięciocentymetrowych łodyżkach. Gatunek rodzimy dla Bałkanów. Należy do tej samej rodziny co popularne fiołki alpejskie, w naszym klimacie zimozielona i zimotrwała.

Bardzo podobna do ramondy pirenejskiej - liście grube, mięsiste, owłosione, o ząbkowanych brzegach. Kwiaty białe z żółtymi pręcikami na dziesięciocentymetrowych łodyżkach. Gatunek rodzimy dla Bałkanów. Należy do tej samej rodziny co popularne fiołki alpejskie, w naszym klimacie zimozielona i zimotrwała.

"Krokus jesienny", "żółty zimowit". Cebulki sternbergii sadzimy podobnie jak zimowity, na przełomie lata i jesieni, w przepuszczalnym podłożu na nasłonecznionym stanowisku - może to być np. skalniak, łąka lub trawnik (jeśli pierwsze koszenie wykonamy nie wcześniej niż w czerwcu). Trawiaste liście pojawiają się wiosną i trwają do czerwca, a po ich zaschnięciu, w okresie spoczynku, sternbergia lubi mieć sucho. Kwitnie jesienią żółtymi kwiatami. 

Zielone, klapowane liście przypominające żurawkę mają srebrny nalot i czerwone żyłkowanie, a od spodu są czerwone; jesienią nabierają odcieni brązu i czerwieni. Telima najlepiej się czuje w miejscu zacienionym i wilgotnym. Nadaje się doskonale do obsadzania schodzących do wody skarp, brzegów stawów, strumieni. Wiosną na dość wysokich pędach pojawiają się drobne, dzwoneczkowate kwiaty; w pąku zdają się być zielonkawe, otwierając się pokazują czerwoną falbankę. W osłoniętych, cieplejszych miejscach telima będzie zimozielona.

Rutewka lubi cień i umiarkowanie wilgotne stanowisko. Ma delikatne, mocno podzielone liście i drobne, różowe kwiaty wyrastające na osiągających prawie 2 m cieniutkich, ciemnobrązowych pędach - to robi z niej doskonałego kompana cieniolubnych roślin o dużych liściach (np. host) lub niekwitnących (np. paproci). Można jej także użyć do nasadzeń naturalistycznych i sadzić np. wśród traw.

"Splendide White" ma delikatnie. absolutnie czysto białe kwiaty. Są niewielkie, wyjątkowo liczne i misternie zawieszone na cieniutkich pędach kwiatowych. W okresie kwitnienia jest bardzo wysoka - w sprzyjających warunkach (lekki cień, wilgoć) sięga nawet 2,5m - warto podeprzeć wiotkie pędy kwiatowe.

Kwiaty w kolorach od różowego do czerwonego wina, lekko zwieszone; liście jednolicie zielone. Potrzebuje kilku lat do osiągnięcia dojrzałości i osiągnięcia wieku, w którym kwitnie (oferowane przez nas egzemplarze już kwitły). Starsze okazy tworzą duże kępy.

Trillium erectum ma kwiaty czerwone, lekko zwieszone; forma luteum ma kremowożółte lub żółtozielonkawe kwiaty i należy do rzadkości. Jak wszystkie trójlisty potrzebuje kilku lat do osiągnięcia dojrzałości i osiągnięcia wieku, w którym kwitnie (oferowane przez nas egzemplarze już kwitły).

Trillium grandiflorum ma zazwyczaj białe kwiaty (choć zdarzają się także różowe), wyniesione na szypułce ponad liście. Jest rośliną  długowieczną i łatwą w uprawie choć rośnie stosunkowo wolno.

Oferowana odmiana należy do bardzo pięknych trójlistów: żółte kwiaty siedzą na pstrokatych liściach, które u dobrze już zadomowionych osobników tworzą dość gęste, zwarte kępy.

Pochodzi z lasów wschodnich stron Ameryki Północnej. Z podziemnego kłącza wyrasta kilkanaście łukowato wygiętych pędów, na których zwisają wiosną żółte dzwoneczki.