Nowości

Białokwiatowa odmiana jednej z najpiękniejszych roślin mokrej łąki. Wyselekcjonowana została w Niemczech, jej nazwa oznacza "zabawy elfów". Nadaje się doskonale do białego ogrodu - powinna być doceniona bo nie ma zbyt wielu białokwiatowych roślin na mokre stanowiska, do obsadzania stawów. Podobnie jak gatunek - wabi liczne pszczoły.

Niski liliowiec o niedużych, krwistoczerwonych kwiatach z jasną obwódka płatków. Gardziel zielona.

Kwiaty jasne, kremowożółte z mocno rozlanym czerwonym okiem. Gardziel zielona. .

Odmiana o czerwonych kwiatach ze złotymi, mocno postrzępionymi brzegami płatków. Oko w o ton ciemniejszej czerwieni, gardziel złota. 

Kwiaty duże, masywne, różowe w ładnym czystym, radosnym odcieniu; gardziel niewielka, żółta; płatki z wyraźną, mocno pokarbowaną, żółtą falbanką. Powtarza kwitnienie.

Mała paproć doskonała na skalniaki. Jej naturalnym siedliskiem są skały wapienne, rośnie także w szczelinach murów. Zimozielona. .

Kwiaty intensywnie, głęboko fioletowe ("czarne") z żółtą gardzielą. Rozpoczyna kwitnienie wcześnie (połowa czerwca), powtarza kwitnienie.

Kwitnie wcześnie wielkimi pajęczymi kwiatami (przeszło 30 cm średnicy). Płatki różowe, oko i gardziel - zielonkawożółte. Powtarza kwitnienie.

Rodzima bylina występująca na mokrych łąkach. Karminowe kwiaty zebrane są w kłosach do 30 cm długości. Wabią pszczoły i motyle.

Turzyca występująca na mokrych łąkach, brzegach zbiorników wodnych całej Europy. Preferuje stanowisko zaciszne o zasobnym, mulistym podłożu.

Porastająca brzegi stawów, jezior i rowów, bardzo żywotna roślina (dlatego najlepiej obsadzać nią tylko bardzo duże zbiorniki) była dawniej szeroko wykorzystywana: z mocnych włókien pałki robiono powrozy, kosze, maty, a młode pędy i kłącza jadano. Obecnie oprócz walorów ozdobnych w przydomowych sadzawkach i stawach wykorzystuje się też duże zdolności oczyszczające pałki: obsadza się nią biologiczne oczyszczalnie ścieków oraz biologiczne filtry naturalnych basenów kąpielowych. W szuwarach tworzonych przez pałkę wodną przy dużych stawach z pewnością założą gniazda ciekawe ptaki.

Maleńka kokoryczka pochodząca z Azji. Łodygi i liście jak u innych kokoryczek, sprawiają może wrażenie jakby nie mogły się w pełni rozwinąć. Kwiaty stosunkowo duże, bez szypułek, różowofioletowe. Urocza. Najlepsze rezultaty daje uprawa w jasnym cieniu, w podłożu zasobnym i przepuszczalnym.

"Fuksjowy pompon" - kwiaty w intensywnym różowym kolorze, wielopłatkowe (ponad 100 płatków), leżące na wodzie, pachnące i duże (około 20cm średnicy). Wspaniała, dość nowa odmiana, wybrana na "najlepszą nowość roku 2013".

Kwiaty o średnicy ok. 10 cm, o płatkach dwukolorowych różowo-białych - niektóre łaciate, inne różowe z białokremowymi plamkami i naciekami. Podobnie jak u "Wanvisy", która jest różowo-żółta, każdy kwiat może być inny. Odmiana nowa, pochodzi z Tajlandii, w Polsce całkowicie mrozoodporna. Może być uprawiana w mniejszych sadzawkach i pojemnikach - należy do odmian małych i średnich.

Bardzo duże, gwiaździste, jasnożółte kwiaty wyniesione ponad wodę. Dolne płatki zabarwione na różowo (podobnie jak np. "Barbara Dobbins") . Kwiaty bardzo liczne - odmiana porównywana z "Joey Tomocik", wydaje się jednak jeszcze obficiej kwitnąca. Jedna z najnowszych odmian pochodzących od hodowców z Tajlandii; w Polsce całkowicie mrozoodporna.

Zdecydowanie jedno z piękniejszych epimediów. Kwiaty duże, mocno rozcapierzone, żółte pajączki z noskami unurzanymi w palonym cukrze. Liście z delikatnymi kolcami, mocno błyszczące, zielone z brązowymi plamkami. Podłoże powinno być dość kwaśne.

Liście tej rośliny przypominają niektóre paprocie (np. paprotki lub podrzenie), dodatkowo o ich wielkim uroku decydują delikatne białe kwiaty pojawiające się w kwietniu na wysokich łodyżkach. Należy do rodziny makowatych, pochodzi z Japonii gdzie porasta lasy iglaste. Dobrze rośnie w glebie próchniczej.

Ładnie wycięte, sercowate, błyszczące liście są zielone (starsze) lub brązowe (te młode) z wyraźnym rysunkiem jaśniejszych nerwów (co daje śliczny efekt żabiej skórki). Kwiaty drobne, białe na wysokich ogonkach, podobne do tiarelli. Beesia pochodzi z południowo zachodniej części Chin, z wilgotnych łąk, skrajów lasów. Jest zimozielona, dobrze sobie radzi w naszym klimacie. Została odkryta na początku XXw. i zapomniana na długie lata - teraz powraca!

Odmiana o niedużych lecz bardzo licznych żółtych kwiatach (podobnie jak u E. "Lemon Zest" kwiatki są dzwoneczkowate, zwarte, nie mają płatków w postaci pajączkowatych "ostróg"). Kwiaty nisko ponad liśćmi - zielonymi, mocno nakrapianymi brązem. Kwitnie długo, powtarza kwitnienie latem lub wczesną jesienią.

Roślina okrywowa o żywozielonych liściach (młode, wiosenne liście są zabarwione czerwienią i brązem, nakrapiane nierównomiernie), tworząca gęste, zwarte kępy. Wiosną ponad liśćmi pojawiają się masowo stosunkowo duże pajączki biało-różowych kwiatów. Kwitnie długo, zdarza mu się także powtarzać kwitnienie wczesną jesienią. Zadomowione dobrze zniesie warunki suchego cienia. Jedno z piękniejszych, wdzięczniejszych epimediów.

Niewielka odmiana epimedium o czysto białych kwiatach. Liście żywozielone, dość drobne, tworzące gęste i zwarte kępy. Prawdopodobnie mieszaniec E. diphyllim i E. youngianum. Bardzo przydatne do obsadzania nagich miejsc pod drzewami: nie wymaga gleb specjalnie żyznych, dobrze znosi okresowe susze. Epimedia są roślinami zimozielonymi w cieplejszych strefach klimatycznych, w polskich ogrodach należy ścinać suche liście wczesną wiosną.