Nowości

Przepiękna nieduża piwonia botaniczna o różowych, pojedynczych kwiatach. Pochodzi z Balearów, gdzie szczęśliwcy mogą ją znaleźć na słonecznych, wapiennych stokach. Jest endemitem - obszar jej występowania jest bardzo niewielki, a i w tym rejonie jest zagrożona wyginięciem. W ogrodach można ją uprawiać na skalniakach lub w przepuszczalnym podłożu.

Przylaszczka siedmiogrodzka o półpełnych, fioletowoniebieskich kwiatach.

Peltobojkinia to zielone, klapowane liście a ponad nimi, na wysokich łodyżkach, jasnożółte/kremowe, dzwonkowate kwiaty. Najlepiej się czuje w miejscu zacienionym i wilgotnym. Nadaje się doskonale do obsadzania schodzących do wody skarp, brzegów stawów, strumieni - świetna roślina okrywowa do wilgotnego cienia, w sprzyjających warunkach rozrasta się szybko.

Ta zjawiskowa odmiana została uzyskana przez amerykańskiego hodowcę Tony Moora (dzięki jego staraniom mamy też takie rewelacyjne odmiany jak "Fuchsia Pom Pom", Awesome" czy Lemon Meringue"). Pełne, białe kwiaty tej odmiany mają lekką różową poświatę, a dzięki wydłużonym płatkom - promienny, gwiaździsty kształt. Intensywnie pachną. "Snowflake" nadaje się do małych i średnich zbiorników.

Ta stosunkowo nowa roślina w ofertach europejskich ogrodnictw wywodzi się z lesistych terenów Japoni, Korei i Chin, a została opisana przez Siebolda już prawie 200 lat temu. Wymaga stanowiska ocienionego, umiarkowanie wilgotnego. Jej nienachalna uroda zasadza się na ciemnozielonych, mocno unerwionych i ząbkowanych liściach oraz białych kwiatach. W ogrodzie dobra wśród kolorowych host.

Strączyniec pochodzi z Ameryki Północnej. Jest okazałą byliną, która może pełnić rolę krzewu. Jego żółte przypominające złotokap kwiaty wabią pszczoły i motyle. Wymaga miejsca słonecznego, bez zastoin wilgoci. W naturze spotykany na widnych obrzeżach lasów.

Jedna z pierwszych odmian grzybienia uzyskana przez Lator-Marliaca. Piękne białe, lekko wydłużone  płatki okalają żółty środek. Kwiaty pachną. Klasyczna. Doskonała w naturalistycznych założeniach ogrodowych. Nadaje się do średnich i dużych zbiorników.

Nymphaea „Nang Kwag Fah” to grzybień tropikalny.

Nymphaea „Carla's Sonshine” to grzybień tropikalny. Ma intensywnie żółte kwiaty, liście w brązowe plamy. Jest to odmiana kompaktowa - idealna np. do pojemników na tarasach. Podobnie jak np. N. "Tina" jest odmianą żyworodną - młode rośliny pojawiają się w kątach liści. 

Nymphaea „Blue Aster” to grzybień tropikalny. Jej kwiaty są gwiaździste, fioletowe, wielopłatkowe. Liście w wojskową panterkę.

Nymphaea „Black Prince” to grzybień tropikalny. Kwiaty są intensywnie ciemnofioletowe.

Nymphaea „Mrs. Edwards Whitaker” to grzybień tropikalny. Ma kwiaty bardzo duże, jasnoniebieskie, rozbielone jeszcze ku środkowi kwiatu. Kwitnie obficie i wiele kwiatów otwartych jest w tym samym czasie.

Nymphaea „Virginia Mclane” to grzybień tropikalny. Kwiaty mają bardzo głęboki, mocny fuksjowy kolor; liście jajowate, mocno nakrapiane brązem. Pierwsze miejsce w konkursie IWGS na najlepszą lilie wodną tropikalną.

Nymphaea capensis to grzybień tropikalny pochodzący z Afryki, spotykany również w innych tropikalnych regionach świata.

Nymphaea „Rhonda Kay” to grzybień tropikalny. Ma intensywnie fioletowe, gwiaździste, liczne kwiaty wystające wysoko powyżej lustra wody.

Nymphaea „Poonsup” to grzybień tropikalny o eleganckich, jasnożółtych kwiatach. Płatki są na końcówkach lekko podbarwione fioletem.

Naturalnym siedliskiem tego mikołajka jest północnoamerykańska preria. W ogrodzie dobry jako soliter lub sadzony w niedużych grupach, także w towarzystwie traw. Z rozety srebrnozielonych liści wyrasta sinoniebieski, rozgałęziony i ulistniony pęd kwiatowy. Kwiaty mikołajka stanowią doskonały pożytek dla pszczół i motyli - zawsze uwijają się przy nim roje owadów; ze względu na wysoką wydajność miodową i pyłkową polecany jest do obsadzania ogrodów przy pasiekach.

Kwiat jasnożółty, pojedynczy, duży. Odmiana imponująca, bardzo silnie rosnąca - wymaga sporo miejsca: naturalny staw lub duży (najlepiej co najmniej stulitrowy) pojemnik oraz zasobne, muliste podłoże. W gorszych warunkach (mało miejsca, słabe podłoże) z czasem przestanie kwitnąć i się rozrastać.

Okazała bylina mogąca pełnić w ogrodzie rolę mniejszego krzewu - osiąga wzrost niewiele poniżej 1m, ma zwarty pokrój. Fantastycznie prezentuje się zwłaszcza w okresie kwitnienia, gdy przyprószona kolorem pomarańczowym zieleń liści dostaje towarzystwo w postaci pomarańczowych kwiatów - wygląda jak biblijny krzew gorejący! Sok wypływający ze złamanych lub uciętych łodyg wilczomlecza może powodować podrażnienia skóry.

Karłowa odmiana języczki nie osiągająca metra wzrostu. W czerwcu, wyniesione na smukłych, czarnych pędach, pojawiają się ciepło żółte kwiaty. Mają przypominać płomienie, stąd nazwa odmiany - "smoczy oddech". Języczka lubi lekki cień i żyzną, wilgotną glebę (w słońcu i przy braku wody mdleje). Uwielbiana przez pszczoły i motyle.

Karłowa, żółtolistna odmiana języczki.

Karłowa odmiana języczki nie osiągająca metra wzrostu. W drugiej połowie lata, wyniesione ponad kępę zielonych, sercowatych liści, pojawiają się ciepło żółte kwiaty. Języczka lubi lekki cień i żyzną, wilgotną glebę (w słońcu i przy braku wody mdleje). Uwielbiana przez pszczoły i motyle.

Ta świetna, wiosenna bylina do cienistego, wilgotnego ogrodu bardzo przypomina miodunkę (należą do tej samej rodziny). Bladoniebieskie, dzwonkowate kwiaty rozwijają się z różowych/fioletoworóżowych pąków. Liście zielone. Roślina zamiera po kwitnieniu: w jej naturalnym siedlisku na obrzeżach lasów, pod ulistnionymi już koronami drzew robi się wówczas zbyt ciemno i sucho.

Zielone, klapowane liście przypominające żurawkę mają srebrny nalot i czerwone żyłkowanie, a od spodu są czerwone; jesienią nabierają odcieni brązu i czerwieni. Telima najlepiej się czuje w miejscu zacienionym i wilgotnym. Nadaje się doskonale do obsadzania schodzących do wody skarp, brzegów stawów, strumieni. Wiosną na dość wysokich pędach pojawiają się drobne, dzwoneczkowate kwiaty; w pąku zdają się być zielonkawe, otwierając się pokazują czerwoną falbankę. W osłoniętych, cieplejszych miejscach telima będzie zimozielona.

Śliczny pierwiosnek o cukierkowo różowych kwiatach z żółtym oczkiem wyniesionych do 30 cm powyżej rozety liści. Lubi miejsca chłodne, lekko ocienione, wilgotne lecz nie mokre. W naturze spotykany na obrzeżach lasów, nad strumieniami.

Roślina cebulowa, długowieczna i niekłopotliwa. Melduje się z kwiatami jako jedna z pierwszych na przedwiośniu - chętnie odwiedzana przez pierwsze wiosenne trzmiele i pszczoły. Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków. Odmiana karpacka ma dwa kwiaty na każdej łodyżce.

Wyjątkowy miłek, który niesie dwa rodzaje kwiatów: jaskrawożółte, takie jak u gatunku oraz kremowo zielone, wielopłatkowe. Ten drugi typ kwiatów pojawia się, gdy roślina jest w dobrej kondycji, gdy rośnie w ogrodzie (nie w pojemniku); trwają one dłużej. Kwiaty pojawiają się bardzo wcześnie, jest typową rośliną przedwiośnia.

Bardzo podobna do ramondy pirenejskiej - liście grube, mięsiste, owłosione, o ząbkowanych brzegach. Kwiaty białe z żółtymi pręcikami na dziesięciocentymetrowych łodyżkach. Gatunek rodzimy dla Bałkanów. Należy do tej samej rodziny co popularne fiołki alpejskie, w naszym klimacie zimozielona i zimotrwała.

Pochodzi z górskich terenów Libanu; porasta wapienne, północne stoki. W Polsce mrozoodporny (według literatury odporny od strefy 6, czyli znoszący ujemne temperatury do -23 st C), dla lepszej ochrony można go okryć np. jedliną w drugiej połowie zimy. Należy mu zapewnić dobrze zdrenowane stanowisko zasobne w wapń; wilgotne w okresie od późnej jesieni do wiosny, a po kwitnieniu suche, pozwalające roślinie przejść w stan spoczynku.

Pleione to nieduży storczyk gruntowy. Zakwita przeważnie w marcu/kwietniu zanim pojawią się liście; kwiaty są duże w stosunku do całej rośliny, różowe, kremowe lub żółte. Jego uprawa wymaga trochę starań: wiosnę i lato może spędzić w ogrodzie, później należy go przenieść do zimnej werandy, nieogrzewanej szklarni itp. (wymaga temperatur powyżej -10 °C).

Oferujemy pseudobulwy roślin, które zakwitną w tym sezonie.