Dorasta do około 10cm; znane jest też jako „Minor” albo „Minus”. Frondy tej maleńkiej paproci ułożone są poziomo.

Bardzo piękna paproć o skórzastych, jakby plastikowych, ciemnozielonych, błyszczących liściach rozjaśnionych pośrodku zielonkawożółtą, niemal fluorescencyjną smugą. Dobrze czuje się w miejscu ocienionym, podłoże powinno być wilgotne i umiarkowanie żyzne - gatunek w naturze rośnie w wilgotnych lasach. Zimozielona.

Kopytnik zawdzięcza swą nazwę kształtowi liści – jakby wyciętych na kształt kopytek. W głębokim cieniu drzew liściastych (w naturze rośnie często w lasach bukowych) tworzy zwarty, gęsty kobierzec lśniących, ciemnozielonych (i zimozielonych) liści.

Zanokcica skalna to niewielka, delikatna paproć rozpowszechniona na całej kuli ziemskiej (strefa subarktyczna, strefy klimatu umiarkowanego, w tropikach na terenach górzystych).

Paproć o wąskich frondach wyrastających licznie i pionowo. Wymaga miejsca cienistego, wilgotnego. Bardzo odporna.

Niska odmiana tworząca gęste kępy liści o pięknym, kolorowym rysunku: środek srebrnopopielatych frond jest ciemniejszy, z odcieniem czerwieni. Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Podrzeń mniejszy od naszego podrzenia żebrowca. Ma dość podobne wymagania - cień, gleba kwaśna i wilgotna, nie znosi jednak (zwłaszcza zimą) zastoin wodnych - podłoże powinno więc być zdrenowane. Można sadzić na wilgotnych klifach, przy wodospadach, na wyniesionych brzegach stawów i strumieni. Paproć o ciemnozielonych frondach (wiosną rudawe)

Paproć o ciemnozielonych frondach: płonne tworzą rozetę, zarodnikonośne są pionowe, zimozielone i wyrastają ze środka kępy. Łodyżki czarne. Wymaga miejsca cienistego i stale wilgotnego, często towarzyszą jej jodły lub świerki; preferuje gleby kwaśne i ubogie. Występuje w Polsce na obszarach górskich oraz na Kaszubach - wszędzie coraz mniej licznie stąd objęta jest ochroną gatunkową.

Bletilla jest storczykiem pochodzącym z terenów Chin i Japonii. Jest jedną z niewielu odmian storczyków, które mogą być wysadzone w ogrodach naszej strefy klimatycznej. Najlepiej czuje się na stanowisku o warunkach zbliżonych do leśnych: dobrze zdrenowana ale wilgotna, próchnicza gleba i lekki cień.

Piękna bylina do zacienionego ogrodu. Srebrny kolor liści i niebieskie jak u niezapominajki kwiatki wyniesione ponad kępę liści przydają chłodu w upalne dni.

Sport brunery „Jack Frost” - liść bardziej jednolicie srebrny, stąd angielska nazwa, którą można przetłumaczyć jako „zwierciadełko”.

Ulepszona brunera "Looking Glass" (to już kolejne ulepszenie w tej linii: "LG" jest przecież poprawioną"Jack Frost"). Liście masywniejsze, większe i lepiej zachowujące się przy upalnej pogodzie. Cała kępa również masywniejsza.

W naturze porasta słoneczne brzegi rzek i rowów (należy wybrać się nad Wartę lub na Żuławy w okresie jej kwitnienia!) tworząc gęste zarośla świeżozielonych liści nad którymi górują duże, baldachowate, różowe kwiaty.

Bardzo popularna i zawsze poszukiwana odmiana pełnokwiatowa do ozdobnych stawów i sadzawek. Wymaga stanowiska słonecznego, stale wilgotnego; nie powinien rosnąć w wodzie. Mniejszy od gatunku za to kwiaty duże, pełne - żółte pompony.

Ta kokorycz pochodzi z Azji, obszar jej naturalnego występowania sięga na północy po półwysep Jamalski, na południe po Kazachstan; można ją znaleźć w Rosji, Mongolii i Chinach. Jako obca lecz zadomowiona roślina spotykana jest także w Skandynawii i podobno wszystkie spotykane tam rośliny to uciekinierzy z ogrodu Linneusza. Jest wysoka (najokazalsza z kokoryczy), a jej kwiaty mają kształt niemal pomponów składających się z rurkowatych kwiatków. Będzie szczęśliwa w umiarkowanie ocienionym miejscu, wilgotnym wiosną i suchszym w okresie lata. Bardzo mrozoodporna. 

Kokorycz o czerwonych kwiatach, które pojawiają się wiosną. Niezbyt wymagająca co do warunków - rośnie pod krzewami, w umiarkowanym cieniu. Podłoże powinno być przepuszczalne. Latem przechodzi w stan spoczynku.

Niewielka bylina pochodząca z gór Kaukazu. Nazwa pochodzi od stosunkowo dużej, płaskiej, dyskowatej bulwki, która tworzy podziemną część tego cyklamena. W Polsce mrozoodporny, dla lepszej ochrony należy go okryć np. jedliną.

Kwitnie bardzo wczesną wioną intensywnie ciemnoróżowymi różowymi kwiatami (fuksja) zebranymi w miniaturowy bukiecik. Wymaga stanowiska ocienionego, dobrze radzi sobie pod drzewami i krzewami, na ocienionych skalniakach. 

Niewielka bylina rozpowszechniona na południu Europy. W Polsce mrozoodporny, dla lepszej ochrony należy go okryć np. jedliną. Na półkuli północnej kwitnie od wczesnej jesieni białymi kwiatami zebranymi w miniaturowe bukieciki.

Niewielka bylina rozpowszechniona na południu Europy. W Polsce mrozoodporny, dla lepszej ochrony należy go okryć np. jedliną. W kształcie i wybarwieniu liści występuje duża zmienność: w naturze najczęściej mają kształt jajowaty lub sercowaty, są zielone, szare lub zielone z szarosrebrnym rysunkiem; te dostępne w handlu są wyselekcjonowane pod kątem ciekawego wybarwienia i kształtu. W odróżnieniu od cyklamena dyskowatego kwitnie jesienią.

Selekt cyklamena bluszczolistnego o bordowych kwiatach. Liście zielone z szarosrebrnym rysunkiem. Kwitnie jesienią. Wymaga stanowiska ocienionego, dobrze radzi sobie pod drzewami i krzewami, na ocienionych skalniakach. Wygląda pięknie zarówno w nasadzeniach masowych jak i jako pojedynczy egzemplarz.

Obuwik o bardzo dużych kwiatach. Kwitnie trochę później niż większość obuwików.

Oferowane rośliny są kilkuletnie, już kwitły. Rosną w doniczkach p11.

Krzyżówka C. kentuckiense x macranthos. Odmiana o dużych kwiatach (podobnie jak C. „Sabine”). U dorosłego osobnika rosnącego w optymalnych warunkach, warżka osiąga wielkość kurzego jaja! Kwitnie długo. Kolory delikatne, pastelowe. Łatwa w uprawie.

Oferowane rośliny są kilkuletnie, już kwitły. Rosną w doniczkach p11.

Krzyżówka C. fasciolatum x macranthos. Odmiana o dużych kwiatach (porównywalny do odmiany „Philipp”, dwukrotnie większy niż „Gisela”). U dorosłego osobnika rosnącego w optymalnych warunkach, warżka osiąga wielkość kurzego jaja! Kwitnie długo. Łatwa w uprawie.

Oferowane rośliny są kilkuletnie, już kwitły. Rosną w doniczkach p11.

Absolutnie niezwykły obuwik o bladoróżowej, wydatnej warżce nakrapianej bordowo, która ukazuje się na tle plisowanych, wachlarzowatych liści. Pochodzi z cieplejszych stron - jeśli uprawiany w ogrodzie, musi być na zimę bardzo dobrze okryty lub wręcz przeniesiony do chłodnego pomieszczenia. Lubi podłoże organiczne, wilgotne, ale dobrze zdrenowane.

Oferowane rośliny kwitną - wiosna 2025.

Północnoamerykański gatunek storczyka spotykanego w naturze na podmokłych łąkach, torfowiskach, obrzeżach lasów, brzegach strumieni. Służy mu połączenie słonecznego lub lekko ocienionego stanowiska i stale wilgotnego, chłodnego podłoża.

Wygląda trochę jak miniaturowa gunera. Ciemnozielone, mocno powcinane, masywne liście od wiosny do jesieni tworzą doskonałą okrywę. Prezentowane na zdjęciach kwiaty pojawiają się wczesną wiosną, wyrastają wprost z ziemi.

Paproć rozpowszechniona w liściastych i mieszanych lasach Europy i części Azji. Jedna z większych europejskich paproci: w wilgotnych lasach rejonu śródziemnomorskiego jej frondy mogą osiągać długość nawet 150-170cm.

Nerecznica o mocno rozwidlonych końcówkach. Tworzy ładne, regularne kępy ciemnozielonych liści. Odmiana uprawiana w ogrodach  od XIXw.

Pionowy pokrój, błyszczące liście. Paproć ta porasta lesiste wzgórza Azji.

Błyszczące, mocno podzielone frondy pokazujące się wiosną są koloru ceglastego lub miedzianego, potem zielenieją, jesienią znów stają się czerwonawe. Zarodniki na spodzie frond także czerwone - stąd nazwa paproci erythro to czerwona, sora to zarodniki, zaś czerwonozawijkowa bo pastorały pokazujące się wiosną są specyficznie zawinięte i czerwone... 

Świetna odmiana lubianej paproci jesiennej: jej frondy bywają mocniej wycięte, jedna roślina niesie frondy mniej lub bardziej ażurowe. Pozostałe cechy jak u gatunku: błyszczące, mocno podzielone frondy pokazujące się wiosną są koloru ceglastego lub miedzianego, po tygodniu do dwóch  zielenieją, jesienią znów stają się czerwonawe. Zarodniki na spodzie frond także czerwone - stąd nazwa paproci erythro to czerwona, sora to zarodniki.

Wspaniały gatunek nerecznicy - duża, o wyprostowanym pokroju. Rozwijające się liście są jasnozielone, ładnie kontrastujące z ciemnobrązową (prawie czarną) łodygą, z czasem ciemnieją i kontrast jest mniejszy. Wymaga gleby wilgotnej, zasobnej.

Jedno z mniejszych ogrodowych epimediów. Kwiaty śnieżnobiałe, przepiękne zwłaszcza przy masowym nasadzeniu. Liście dość drobne, tworzą gęste i zwarte kępy. Bardzo przydatne do obsadzania nagich miejsc pod drzewami: nie wymaga gleb specjalnie żyznych, dobrze znosi okresowe susze.

Epimedium Younga to jedno z mniejszych epimediów. Kwiaty białe, u odmiany "Yenomoto" lekko zaróżowione, obfitsze i troszkę większe niż u innych youngianów, przepiękne zwłaszcza przy masowym nasadzeniu. Drobne liście tworzą gęste i zwarte kępy. Bardzo przydatne do obsadzania nagich miejsc pod drzewami: nie wymaga gleb specjalnie żyznych, dobrze znosi okresowe susze.