L

Jasnota kwitnie od wczesnej wiosny do jesieni - jest pierwszą rośliną-pożytkiem dla najwcześniej budzących się błonkoskrzydłych. Rośnie na łąkach, pastwiskach, w zaroślach, na rowach tworząc najczęściej większe skupiska.

Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków. Wymaga stanowiska lekko ocienionego, wilgotnego, chłodnego. Śnieżyca letnia jest bardzo podobna do naszej rodzimej śnieżycy wiosennej. Jest jednak od niej znacznie wyższa, niesie więcej pojedynczych kwiatków na pędzie kwiatowym (nawet 7) i kwitnie później.

Roślina cebulowa, długowieczna i niekłopotliwa. Melduje się z kwiatami jako jedna z pierwszych na przedwiośniu - chętnie odwiedzana przez pierwsze wiosenne trzmiele i pszczoły. Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków.

Roślina cebulowa, długowieczna i niekłopotliwa. Melduje się z kwiatami jako jedna z pierwszych na przedwiośniu - chętnie odwiedzana przez pierwsze wiosenne trzmiele i pszczoły. Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków. Odmiana karpacka ma dwa kwiaty na każdej łodyżce.

Karłowa, żółtolistna odmiana języczki.

Piękna, olbrzymia bylina architektoniczna pochodząca z Azji. Lubi żyzną, wilgotną glebę - w przesychającej będzie mdlała. Doskonała jako soliter lub na tył rabaty. Wspaniała nad wodą, w umiarkowanym cieniu drzew - w takich miejscach można ją spotkać w naturze. Liście, podobnie jak u języczki Przewalskiego, mocno powcinane, kwiaty z kolei podobne do pozostałych języczek, wysoko wyniesione ponad kępę liści. Uwielbiana przez motyle.

Karłowa odmiana języczki nie osiągająca metra wzrostu. W czerwcu, wyniesione na smukłych, czarnych pędach, pojawiają się ciepło żółte kwiaty. Mają przypominać płomienie, stąd nazwa odmiany - "smoczy oddech". Języczka lubi lekki cień i żyzną, wilgotną glebę (w słońcu i przy braku wody mdleje). Uwielbiana przez pszczoły i motyle.

Azjatycki odpowiednik europejskiej lilii złotogłów, wykorzystywana do krzyżówek z L. martagon. Kwiaty żółte, nakrapiane brązowymi piegami.

Krzyżówka dwóch lilii azjatyckich L. x dalhansonii x L. tsingtauense. Wysoka, obficie kwitnąca; kwiaty ciemnoróżowe, cętkowane.

Krzyżówka dwóch lilii azjatyckich L. x dalhansonii x L. tsingtauense. Kwiaty jednolicie pomarańczowe na ciemnych pędach.

Krzyżówka martagona i Lilium tsingtauense. Kwiaty różowe z bordowymi cętkami na jaśniejszym tle. Wysoka.

Lilium hansonii x L. medeoloides. Kwiaty krwistoczerwone z nieznacznym cętkowaniem na płatkach.

Krzyżówka Lilium x martagon "Terrace City Hybrids" x L. tsingtauense. Płatki jednolicie pomarańczowe usiane licznymi brązowymi piegami.

Odmiana o kwiatach w chłodnym odcieniu żółtego, płatki nakrapiane brązowymi plamkami.

Płatki kwiatów bordowe, od połowy ku nasadzie przechodzące w żółte, z brązowymi/śliwkowymi cętkami i smużkami.

Krzyżówka między Lilium martagon i L. hansonii. Główny kolor płatków to melanż różu i żółtego, na tym tle bordowe cętki. Krawędzie płatków żółte.

Wysoka i bardzo obficie kwitnąca krzyżówka Lilium martagon i L. hansoni. Na płatkach melanż różowego z żółtym, do tego ciemne piegi.

Martagon o kwiatach ciemnoróżowych z ciemniejszymi piegami na żółtym tle.

Kwiaty różowe w pąku (i płatki rozkwitniętego kwiatu z zewnątrz również są różowe). Od strony wewnętrznej płatki są lamparcie: pomarańczowe nakrapiane mocno brązem.

Niezwykle wydajna, ekologiczna oczyszczalnia wody w sadzawkach, stawach, oczkach wodnych.
Pochodzi z cieplejszych stanów Ameryki Północnej i swym wyglądem przypomina nasz krajowy żabiściek (z którym jest zresztą spokrewnione przez przynależność do rodziny żabiściekowatych – Hydrocharitaceae).

Niezwykle wydajna, ekologiczna oczyszczalnia wody w sadzawkach, stawach, oczkach wodnych.
Pochodzi z cieplejszych stanów Ameryki Północnej i swym wyglądem przypomina nasz krajowy żabiściek (z którym jest zresztą spokrewnione przez przynależność do rodziny żabiściekowatych – Hydrocharitaceae).

Pochodzi z cieplejszych stanów Ameryki Północnej i swym wyglądem przypomina nasz krajowy żabiściek (z którym jest zresztą spokrewnione przez przynależność do rodziny żabiściekowatych – Hydrocharitaceae). Do żabiścieku (również wartościowej rośliny sadzawkowej) upodabnia ją rozetkowaty pokrój, sercowate liście o gładkiej, połyskującej blaszce i intensywne rozmnażanie za pomocą sadzonek pędowych.

Firletka to roślina mokrej lub wilgotnej (stale lub tylko okresowo) łąki. Lubi wilgoć w strefie korzeniowej, nie może jednak rosnąć w wodzie. Łąka porośnięta firletką przebarwia się w okresie jej kwitnienia na różowo. Rośnie masowo na koszonych, naturalistycznych łąkach obok trzęślicy, bodziszka, wiązówki, kaczeńców (po przekwitnięciu i skoszeniu zakwitnie jeszcze raz).

Łąka porośnięta firletką przebarwia się w okresie jej kwitnienia na różowo. Można ją sadzić masowo na koszonych, naturalistycznych łąkach obok bodziszka, wiązówki, kaczeńców (po przekwitnięciu i skoszeniu zakwitnie jeszcze raz) albo tylko pojedyncze rośliny jako akcent urozmaicający obrzeże sadzawki. W masowych nasadzeniach ma właściwości zadarniające.

Firletka odmiany „Jenny” ma kwiaty pełne - różowe, trochę rozwichrzone pomponiki na ponad półmetrowych łodyżkach. Można sadzić ją w ogrodach deszczowych (dobrze znosi okresowe zalanie, poradzi sobie ze względnym przesuszeniem), na ozdobnych założeniach typu łąkowego lub na wilgotnych rabatach.

Długowieczna, niewymagająca, odporna bylina występująca na suchych łąkach, murawach, skrajach lasów. Zadowala się glebami słabymi, piaszczystymi i suchymi. W większych nasadzeniach kwiaty tej firletki tworzą gęstą, intensywnie różową chmurę; są miododajne - polecane dla pszczelarzy. Wszystko to sprawia, że jest nie tylko chętnie uprawiana w ogrodach, ale jest też doskonałą rośliną miejskiej łąki i suchego ogrodu deszczowego.

Tulejnik o białych kwiatach, które mogą sięgać prawie do kolan. Kwiaty pachną piżmem. Wymaga stanowiska wilgotnego, lekko ocienionego, o żyznym podłożu. W naturze rośnie na bagnach, w podmokłych zaroślach i na obrzeżach lasów, nad strumieniami i rozlewiskami. Warto starannie wybrać dla niego miejsce: jest długowieczny, ale źle znosi przesadzanie.

Fantastyczna bylina zadarniająca do wilgotnych i mokrych miejsc (ale dobrze znosi także okresowe przesuszenie). Bardzo dobra do maskowania nieatrakcyjnych brzegów zbiorników wodnych - rośnie zarówno na brzegu jak i w płytkiej wodzie.

Jedna z najbardziej przydatnych roślin do ogrodowego stawu, sadzawki, strumienia. Cechuje ją bardzo duża tolerancja na zmienne warunki: będzie dobrze rosła  w wilgotnym, bogatym podłożu, ale doskonale sprawdzi się także posadzona w miejscu ubogim (a do takich należy zaliczyć większość ogrodowych założeń wodnych, w których pilnujemy, by woda była na tyle uboga, by nie rozwijały się glony) - będzie rosła bujnie tam, gdzie większość traci na wigorze, jest wyraźnie osłabiona, chlorotyczna. Dodatkowy atut: w okresie kwitnienia zapala się żółtymi kwiatami. Polecamy!

Roślina występująca naturalnie na terenie całej Polski - można ją spotkać na mokrych łąkach razem z firletką czy wiązówką. Wymaga stanowiska stale wilgotnego. Kwitnie jaskrawożółtymi kwiatami.

Rodzima bylina występująca na mokrych łąkach. Karminowe kwiaty zebrane są w kłosach do 30 cm długości. Wabią pszczoły i motyle. Krwawnica polecana jest do obsadzania dużych zbiorników wodnych; można sadzić w grupach lub tylko jako pojedynczy akcent.

Rodzima bylina występująca na mokrych łąkach. Karminowe kwiaty zebrane są w kłosach do 30 cm długości. Wabią pszczoły i motyle.

Tutaj oferta na 100 sztuk sadzonek, średnica bryłki korzeniowej 3,5 cm.

Białokwiatowa odmiana jednej z najpiękniejszych roślin mokrej łąki. Wyselekcjonowana została w Niemczech, jej nazwa oznacza "zabawy elfów". Nadaje się doskonale do białego ogrodu - powinna być doceniona bo nie ma zbyt wielu białokwiatowych roślin na mokre stanowiska, do obsadzania stawów. Podobnie jak gatunek - wabi liczne pszczoły.

Świetna mieszanka krwawnicy o różnych kolorach kwiatów: fiolety, róże, łosoś, biel. Rośliny żywotne, rosną bardzo bujnie i kwitną niezwykle obficie. Wabią olbrzymie ilości pszczół  i motyli - o krwawnicy można śmiało powiedzieć, że to "wodna budleja".

Wyselekcjonowana forma krwawnicy o niższym wzroście i kompaktowym pokroju. Intensywnie różowe kwiaty zebrane w kłosach intensywnie wabią pszczoły i motyle - w okresie kwitnienia pod kątem zainteresowania się nią pszczół może być porównana do budlei. Krwawnica polecana jest do obsadzania dużych zbiorników wodnych; można sadzić w grupach lub tylko jako pojedynczy akcent; "Robert" polecany jest do obsadzania mniejszych stawów i oczek wodnych.