Rośnie dobrze w podłożu żyznym, wilgotnym, w płytkich wodach stojących i wolno płynących. Stosowany często w oczyszczalniach korzeniowych: bardzo efektywny w usuwaniu z wody nadmiaru biogenów a na jego kłączach rozwijają się bakterie rozkładające związki azotu. Łatwo tworzy monokultury, świetna roślina do jednogatunkowych nasadzeń na dużych obszarach.

Rośnie dobrze w podłożu żyznym, wilgotnym, w płytkich wodach stojących i wolno płynących. Stosowany często w oczyszczalniach korzeniowych: bardzo efektywny w usuwaniu z wody nadmiaru biogenów a na jego kłączach rozwijają się bakterie rozkładające związki azotu. Łatwo tworzy monokultury, świetna roślina do jednogatunkowych nasadzeń na dużych obszarach.

Ogrodowa odmiana tataraku zwyczajnego o długich, mieczowatych liściach w kremowobiałe i zielone pasy. Tatarak paskowany dorasta do około metra (rośnie wolniej i nie osiąga takiej wielkości jak czysty gatunek).

Ogrodowa odmiana tataraku zwyczajnego o długich, mieczowatych liściach w kremowobiałe i zielone pasy. Tatarak paskowany dorasta do około metra (rośnie wolniej i nie osiąga takiej wielkości jak czysty gatunek).

Interesująca roślina do strefy brzegowej. Tworzy krępą kępę okrągłych, ciemnozielonych i mocno unerwionych liści, nad którymi w porze kwitnienia (w zasadzie całe lato) górują drobne, białe kwiatki zebrane w luźną wiechę.

Interesująca roślina do strefy brzegowej. Tworzy krępą kępę okrągłych, ciemnozielonych i mocno unerwionych liści, nad którymi w porze kwitnienia (w zasadzie całe lato) górują drobne, białe kwiatki zebrane w luźną wiechę.

Oferowana porcja nasion wystarcza na uzyskanie co najmniej 50 sadzonek.

Babka wodna jest zimotrwałą byliną o bulwiastym kłączu i - w wersji wynurzonej - długich, łopatowatych liściach, w wersji podwodnej zaś jej liście są długie, taśmowate, sięgają niemal 1m długości.

W naturze porasta słoneczne brzegi rzek i rowów (należy wybrać się nad Wartę lub na Żuławy w okresie jej kwitnienia!) tworząc gęste zarośla świeżozielonych liści nad którymi górują duże, baldachowate, różowe kwiaty.

Roślina elegancka – biały kwiat w formie spaty (po przekwitnięciu pojawi się w jego miejsce kolba z czerwonymi jagodami), błyszczące, ciemnozielone liście. Jej nazwa wywodzi się z greki i oznacza „bagienną piękność”.

Jaskrawożółte kwiaty kaczeńca na podmokłych łąkach, w rowach i na brzegach strumieni to niechybna oznaka nadchodzącej wiosny. Są źródłem nektaru dla pierwszych „pozimowych” pszczół.

Olbrzymi - potrafi dorosnąć prawie do metra. Kwiaty większe niż u spotykanego dziko kaczeńca błotnego. Na odmianę „Auenwald” namawiamy szczególnie właścicieli dużych stawów.

Bardzo popularna i zawsze poszukiwana odmiana pełnokwiatowa do ozdobnych stawów i sadzawek. Wymaga stanowiska słonecznego, stale wilgotnego; nie powinien rosnąć w wodzie. Mniejszy od gatunku za to kwiaty duże, pełne - żółte pompony.

Odmiana kaczeńca o czerwonobrunatnych liściach (zielenieją wraz z pojawieniem się kwiatów) i typowych dla kaczeńców, żółtych kwiatach - obserwujemy większe niż u gatunku.

Turzyca występująca na mokrych łąkach, brzegach zbiorników wodnych całej Europy. Preferuje stanowisko zaciszne o zasobnym, mulistym podłożu.

Turzyca występująca na mokrych łąkach, brzegach zbiorników wodnych całej Europy. Preferuje stanowisko zaciszne o zasobnym, mulistym podłożu.

Pstrolistna odmiana turzycy pochodzącej z północnowschodnich stanów Ameryki Północnej (nazwa pochodzi od rzeki Muskingum w Ohio). Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa do obsadzania brzegów stawów.

Pstrolistna odmiana turzycy pochodzącej z północno wschodnich stanów Ameryki Północnej (nazwa pochodzi od rzeki Muskingum w Ohio). Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa do obsadzania brzegów stawów, oczek wodnych, strumieni a także jasnych i wilgotnych miejsc w każdym ogrodzie.

Odmiana turzycy muskegońskiej o liściach z wyraźnym jasnym środkiem. Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa na słoneczne i półcieniste, zdecydowanie wilgotne (lub nawet okresowo zalewane) obszary; świetna do obsadzania, maskowania i umacniania brzegów stawów, oczek wodnych, strumieni a także jasnych i wilgotnych miejsc w każdym ogrodzie.

Niska turzyca o zwartym pokroju. Dobrze znosi stanowisko umiarkowanie zacienione, wymaga wilgoci. Wspaniałe rozwiązanie, gdy w ocienionym i wilgotnym miejscu chcemy zadarnić jakiś obszar - rośnie gęsto, nie wpuszcza chwastów.  Jasnozielone liście, od czerwca do września pojawiają się żółtobrązowe kwiatostany.

Odmiana turzycy muskegońskiej o liściach z wyraźnym jasnym brzegiem. Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa na słoneczne i półcieniste, zdecydowanie wilgotne (lub nawet okresowo zalewane) obszary; świetna do obsadzania, maskowania i umacniania brzegów stawów, oczek wodnych, strumieni a także jasnych i wilgotnych miejsc w każdym ogrodzie.

Kosmopolityczna, pospolita na terenie całej Polski: na mokradłach, brzegach zbiorników wodnych. Przydatna do obsadzania stawów o charakterze naturalistycznym, mokrych łąk.

Świetnie czuje się na cienistym i wilgotnym stanowisku - w naturze jest rośliną charakterystyczną dla mokrych lasów liściastych. Tworzy niskie, zwarte kępy delikatnych, jasnozielonych liści - ładnie rozświetla zacienione brzegi stawów i strumieni.

Turzyca popularna w Polsce, zwłaszcza na nizinach. Spotykana najczęściej na siedliskach zasobnych – torfowiskach, starorzeczach, brzegach glinianek, rowów. Na stanowiskach występuje licznie, często tworząc zwarte monokultury.

Kukułka plamista, stoplamek to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan. Liście nakrapiane licznymi, ciemnymi plamami. W Polsce dość rozpowszechniony, spotykany na mokrych łąkach, torfowiskach - jest jednak rośliną chronioną. W ogrodzie wymaga przede wszystkim stanowiska wilgotnego.

Kukułka szerokolistna zwana także storczykiem szerokolistnym, stoplamkiem szerokolistnym to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan.

Kukułka, storczyk szerokolistny, stoplamek to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan. Liście mniej lub bardziej nakrapiane ciemnymi plamami. W Polsce dość rozpowszechniony na całym niżu, porasta mokre łąki, torfowiska jest jednak rośliną chronioną. Rośliny te bardzo łatwo krzyżują się między gatunkami, u osobników otrzymanych z siewu często występują różnice w wysokości, kształcie kwiatów, wybarwieniu liści.

Kruszczyk błotny to jeden z piękniejszych rodzimych storczyków. Spotkać go można na mokrych łąkach, torfowiskach, łęgach i innych otwartych obszarach przynajmniej okresowo podmokłych.

Jedna z ładniejszych dużych odmian skrzypów znajdujących się w naszej ofercie. Długie pędy są proste i dość grube, wielu osobom kojarzą się z bambusem.

Proste, nierozgałęzione zielone pędy nadziemne  dorastają do około 150 cm. Nie ma chyba innego dużego skrzypu o tak uładzonym pokroju.

Nierozgałęzione zielone pędy nadziemne z brązowymi węzłami dorastające do 20 cm. Tworzy zwarte kępy. Dobrze rośnie w ubogich, wilgotnych i mokrych glebach.

Ta niewielka wełnianeczka lubi warunki szczególnie trudne: rośnie między innymi w strefie subarktycznej i na terenach górskich (co nie oznacza, że nadaje się na typowy skalniak - wymaga stanowiska mokrego, spotkać ją można na torfowiskach niskich, mokradłach, źródliskach). W Polsce występuje m.in. w Tatrach i Sudetach, ale także na Pomorzu. W naturze jej stanowiska są coraz rzadsze - zagrożona jest wyginięciem.

Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. Rosną na bagnach (jako rośliny towarzyszące sadzawce wymagają miejsca podmokłego z podłożem na bazie kwaśnego torfu) i gdy masowo kwitną.

Okazała bylina mogąca pełnić w ogrodzie rolę mniejszego krzewu - osiąga wzrost ok. 1m, ma zwarty pokrój. Warto sadzić ją w pojemnikach zakopanych w gruncie - ograniczy to jej rozrost i wędrowanie po ogrodzie. Fantastycznie prezentuje się zwłaszcza w okresie kwitnienia, gdy przyprószona kolorem pomarańczowym zieleń liści dostaje towarzystwo w postaci pomarańczowych kwiatów.

Jedyny wilczomlecz wymagający wilgotnego podłoża. Jest okazałą byliną porastającą w naturze wilgotne łąki, brzegi zbiorników wodnych, podmokłe lasy.

Wspaniale ożywi „nudną” ścianę zieleni utworzoną przez trzciny i pałki wodne. Wysadzone w strefie bagiennej będzie wspinać się po wyższych roślinach i użyczać im swoich jaskrawych, różowych kwiatów.