Skalniaki

Adianta to jedne z wdzięczniejszych paproci. Dzięki dużej mrozoodporności (do strefy 3) są odpowiednie dla naszego klimatu. Paprocie te wymagają głębokiego cienia i wilgoci, jeśli bezpośrednie słońce to tylko poranne.

Dorasta do około 10cm; znane jest też jako „Minor” albo „Minus”. Frondy tej maleńkiej paproci ułożone są poziomo.

Interesująca nieduża paproć nadająca się do obsadzania zacienionych skalniaków, wykorzystywana też do uprawy w terrariach (jest zimozielona) i niedużych pojemnikach. W naturze jej występowanie związane jest ze skałami wapiennymi - dobrze jest więc zapewnić jej podłoże z zawartością wapnia. Za sprawą fantazyjnego kształtu frond, w języku angielskim potocznie nazywana jest „smoczym ogonem”.

Zanokcica skalna to niewielka, delikatna paproć rozpowszechniona na całej kuli ziemskiej (strefa subarktyczna, strefy klimatu umiarkowanego, w tropikach na terenach górzystych).

Cheilantes to niewielka i bardzo niezwykła paproć: najlepiej rośnie w jasnym miejscu (dobrze znosi kilkugodzinne pełne słońce, woli jasny cień), na dobrze zdrenowanym, mineralnym podłożu. W naturze występuje na granitowych zboczach gór.

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. W naturze występuje u podnóży skał wapiennych, w skalnych szczelinach, na północnych kamienistych stokach - zacienionych i wilgotnych. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie. Posadzona na cienistej rabacie zasobnej w kompost i wilgotnej, wymulczowana wiosną, będzie tworzyć imponującą kępę.

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. Wymaga podłoża dobrze zdrenowanego. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie.

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie. Odmiana  „Furcata” ma rozwidlone końcówki frond.

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. Wymaga podłoża dobrze zdrenowanego. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie.

Języcznik o pofalowanych i poskręcanych liściach. Poskręcane liście tworzą niedużą kępkę. Będzie mu służyć cienista rabata zasobna w kompost i wilgotna, ale zdrenowana.

Paprotka zwyczajna występuje w całej Polsce jako podszyt lasów. Jej liście są bardzo trwałe - zimozielone, rzadko wymagają kosmetycznego przycinania po zimie. Dobra odmiana na skalniaki: wytrzymała na suszę, tolerująca stanowisko słoneczne lub jasny cień. Odmiana „Bifido Multifidum” ma liście rozdwojone na końcach.

Piękna zimozielona paproć o niezwykle lśniących, ciemnozielonych frondach. Zadomowiona dobrze znosi suszę. Preferuje miejsca cieniste - w słońcu liście mogą zasychać. Świetna gdy sadzona w grupach jako roślina okrywowa.

Nieduża paproć o pięknie wykrojonych, lśniących liściach. Latem liście pachną (raczej nieprzyjemnie, niestety - zapach jest „lisi”). Wiosną młode frondy są złotawe, później zielone. Paproć bardzo tolerancyjna co do jakości i zasobności gleby, wilgotności a także nasłonecznienia - bardzo dobrze rośnie na stanowisku słonecznym. Zimozielona.

Jedna z piękniejszych odmian paprotnika. Uporządkowana, regularna. W Polsce powinna być sadzona w miejscach osłoniętych i okryta na zimę.