D

"Dansker" czyli "Duńczyk" to stoplamek wyselekcjonowany spośród siewek przez hobbystę ze Skandynawii. Rośliny (zarówno kwiaty jak i liście) są wysokie, podłużne. Kwiaty bladoróżowe (z bliska widać różowofioletowy rysunek na białym tle poszczególnych kwiatków w kłosie). Liście mocno nakrapiane dość drobnymi, fioletowo czarnymi plamkami.

Stoplamek wyselekcjonowany spośród siewek. Kwiaty są bardzo wysokie, mocne, intensywnie wybarwione. Liście dość szerokie, mocno nakrapiane. Podobny do odmiany "Foliorella", z tym że ta ostatnia ma liście gładkie zielone.

Pełna wigoru, okazała krzyżówka dwóch dziko rosnących storczyków. Odpowiada jej stanowisko lekko ocienione, ze stale wilgotną glebą. W naszym ogrodzie dorasta do 80cm, jest bardzo żywotna. Kwiatostany są wysokie i pełne (osiągają przeszło 35cm wysokości i mają po kilkadziesiąt pojedynczych kwiatów). Liście gładkie, zielone, bez cętek charakterystycznych dla rodzimego stoplamka (Dactylorhiza maculata).

Pełna wigoru, obficie kwitnąca krzyżówka dziko rosnących storczyków. Odpowiada jej stanowisko lekko ocienione, ze stale wilgotną glebą.

Storczyk charakterystyczny dla wilgotnych łąk, torfowisk, skrajów mokrych olsów i zarośli graniczących z łąkami. Teoretycznie może osiągnąć przeszło 0,5 m wysokości, najczęściej jest jednak niższy. Produkuje nektar wabiący pszczoły (inne kukułki tego nie robią i są zapylane przez niedoświadczone, dopiero co wybudzone po ziemie pszczoły i trzmiele, które i tak poszukują pożytku w ich pustych kwiatach). W Polsce chroniony, na liście gatunków zagrożonych.

Kukułka plamista, stoplamek to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan. Liście nakrapiane licznymi, ciemnymi plamami. W Polsce dość rozpowszechniony, spotykany na mokrych łąkach, torfowiskach - jest jednak rośliną chronioną. W ogrodzie wymaga przede wszystkim stanowiska wilgotnego.

Kukułka plamista, stoplamek to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan. Wśród kwiatów istnieje duża zmienność wysycenia kolorem - tutaj selekt o niemal białych kwiatach (z bliska widać, że ich biel jest lekko zabrudzona różem lub fioletem). Liście nakrapiane licznymi, ciemnymi plamami. W ogrodzie wymaga stanowiska wilgotnego.

Kukułka szerokolistna zwana także storczykiem szerokolistnym, stoplamkiem szerokolistnym to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan.

Kukułka zaniedbana to nazwa zdecydowanie krzywdząca dla tego storczyka. Na grubej, pustej w środku łodydze niesie wysoki i gruby kwiatostan (rekordowe kwiatostany składają się z 70-80 pojedynczych kwiatów!), osobniki uprawiane w naszym ogrodzie są okazalsze niż nasze stoplamki szerokolistny czy plamisty.

Tę kukułkę można spotkać na łąkach i torfowiskach Danii, Szwecji, Norwegii i Wysp Brytyjskich. Liście ma mniej lub bardziej nakrapiane ciemnymi plamkami, kwiaty ciemnofioletowe, podbarwione mocnym fuksjowym różem. W idealnych warunkach (lekka lecz żyzna i stale wilgotna gleba, stanowisko bez konkurentów w postaci chwastów i tłoczących się w pobliżu traw) roślina w okresie kwitnienia może sięgać grubo powyżej pół metra. Rośliny te bardzo łatwo krzyżują się między gatunkami, u osobników otrzymanych z siewu często występują różnice w wysokości, kształcie kwiatów, wybarwieniu liści.

Kukułka, storczyk szerokolistny, stoplamek to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan. Liście mniej lub bardziej nakrapiane ciemnymi plamami. W Polsce dość rozpowszechniony na całym niżu, porasta mokre łąki, torfowiska jest jednak rośliną chronioną. Rośliny te bardzo łatwo krzyżują się między gatunkami, u osobników otrzymanych z siewu często występują różnice w wysokości, kształcie kwiatów, wybarwieniu liści.

Wygląda trochę jak miniaturowa gunera. Ciemnozielone, mocno powcinane, masywne liście od wiosny do jesieni tworzą doskonałą okrywę. Prezentowane na zdjęciach kwiaty pojawiają się wczesną wiosną, wyrastają wprost z ziemi.

Bylina rodzima dla górskich, lesistych terenów Japonii. Jej liście wyglądem przypominają hortensję - żywozielone, mocno unerwione, o piłkowanych brzegach. Tutaj liście podzielone - w odróżnieniu od pięknokwiatu niebieskiego. Kwiaty są pojedyncze, białe, fioletowoniebieskie lub różowe, z gęstym wianuszkiem pręcików. Tworzy ładne, gęste kępy.

Bylina rodzima dla górskich, lesistych terenów Japonii. Odmiana "Pink Shi" została wprowadzona przez ludzi z Crûg Farm Plants, pochodzi z wyspy Shikoku. Tutaj liście jak u hortensji, choć nazwa "bifida" wskazuje, że powinny być podzielone (może to wskazywać na pomyłkę w nazewnictwie lub klasyfikacji tej konkretnej rośliny). Kwiaty są pojedyncze, różowe, z gęstym wianuszkiem pręcików. Tworzy ładne, gęste kępy. Wymaga miejsca zacienionego i osłoniętego. Wiosną może być uszkadzana przez przymrozki (warto śledzić prognozy pogody i okrywać), zazwyczaj dobrze się jednak regeneruje.

Bylina pochodząca z lesistych terenów wschodniej Azji. Jej liście wyglądem przypominają hortensję - żywozielone, mocno unerwione, o piłkowanych brzegach. Kwiaty są pojedyncze, fioletowoniebieskie, z gęstym wianuszkiem pręcików. Tworzy ładne, gęste kępy. Wymaga miejsca zdecydowanie zacienionego (podatna na przypalenie końcówek liści gdy dosięga ją słońce).

Trawa tworząca kępy przewieszających się łukowato liści, lubiana za szybki start wiosną: wegetację rozpoczyna znacznie wcześniej od innych traw. Kwitnie od czerwca luźnymi wiechami, początkowo zielonymi, później żółtymi. Odporna i tolerancyjna co do warunków. Stosowana w dużych nasadzeniach parkowych, gdzie tworzy łany albo przeplatana z roślinami kwitnącymi. Chętnie sadzona w ogrodach przydomowych w charakterze niedużego solitera. Koszona stworzy zwartą darń.

Trawa tworząca kępy przewieszających się łukowato liści, lubiana za szybki start wiosną: wegetację rozpoczyna znacznie wcześniej od innych traw. Kwitnie od czerwca luźnymi wiechami, początkowo zielonymi, później żółtymi. Odporna i tolerancyjna co do warunków. Stosowana w dużych nasadzeniach parkowych, gdzie tworzy łany albo przeplatana z roślinami kwitnącymi. Chętnie sadzona w ogrodach przydomowych w charakterze niedużego solitera. Koszona stworzy zwartą darń.

Tutaj oferta na 100 sztuk sadzonek, średnica bryłki korzeniowej ok. 3,5 cm.

Nieduży goździk tworzący darnie lancetowatych liści z białymi kwiatkami fruwającymi latem kilkanaście centymetrów wyżej. Rośnie w miejscach suchych i słonecznych: na kserotermicznych ugorach, kolejowych nasypach, w jasnych borach sosnowych i na wrzosowiskach. Lubi podłoże piaszczyste, ubogie i kwaśne. Może być sadzony na skalniakach, murkach, w jasnych miejscach pod iglakami (podłoże obowiązkowo wzbogacone piaskiem). Pachnie słodko.

Nieduży goździk tworzący darnie lancetowatych liści z białymi kwiatkami fruwającymi latem kilkanaście centymetrów wyżej. Rośnie w miejscach suchych i słonecznych: na kserotermicznych ugorach, kolejowych nasypach, w jasnych borach sosnowych i na wrzosowiskach. Lubi podłoże piaszczyste, ubogie i kwaśne. Może być sadzony na skalniakach, murkach, w jasnych miejscach pod iglakami (podłoże obowiązkowo wzbogacone piaskiem). Pachnie słodko.

Nieduży goździk tworzący darnie lancetowatych liści, kwitnący na intensywnie różowy kolor. Rośnie w miejscach suchych i słonecznych: na kserotermicznych ugorach, kolejowych nasypach, w jasnych borach sosnowych. Lubi podłoże piaszczyste i ubogie. Może być sadzony na skalniakach, murkach, w jasnych miejscach pod iglakami (podłoże obowiązkowo wzbogacone piaskiem). Pachnie słodko.

Nieduży goździk tworzący darnie lancetowatych liści, kwitnący na intensywnie różowy kolor. Rośnie w miejscach suchych i słonecznych: na kserotermicznych ugorach, kolejowych nasypach, w jasnych borach sosnowych. Lubi podłoże piaszczyste i ubogie. Może być sadzony na skalniakach, murkach, w jasnych miejscach pod iglakami (podłoże obowiązkowo wzbogacone piaskiem). Pachnie słodko.

Nieduży goździk o różowych kwiatkach, rodzimy dla polskiej flory. Rośnie w miejscach suchych i słonecznych: na kserotermicznych ugorach, kolejowych nasypach, w jasnych borach sosnowych. Lubi podłoże gliniaste, piaszczyste, o odczynie obojętnym lub  zasadowym, z zawartością wapnia. Może być sadzony na skalniakach, murkach, w jasnych miejscach pod iglakami (podłoże obowiązkowo wzbogacone piaskiem). 

Nieduży goździk o różowych kwiatkach, rodzimy dla polskiej flory. Rośnie w miejscach suchych i słonecznych: na kserotermicznych ugorach, kolejowych nasypach, w jasnych borach sosnowych. Lubi podłoże gliniaste, piaszczyste, o odczynie obojętnym lub  zasadowym, z zawartością wapnia. Może być sadzony na skalniakach, murkach, w jasnych miejscach pod iglakami (podłoże obowiązkowo wzbogacone piaskiem). 

Tutaj oferta na 100 sztuk sadzonek, średnica bryłki korzeniowej ok. 3 cm.

Wspaniały goździk, gość mokrych łąk trzęślicowych (szczególnie w wyżej położonych, a tym samym bardziej suchych partiach). Pyszne, niezwykle finezyjnie powycinane kwiaty wyniesione są dość wysoko nad rozetę lancetowatych liści. Pachnie słodko i niezwykle intensywnie.

Majestatyczna paproć drzewiasta, endemit z Tasmanii, może pamiętać jeszcze okres karbonu, gdy Ziemię porastały paprociowe lasy. Znosi krótkotrwałe obniżenie temperatury poniżej 0 stopni, ale uprawa tej egzotycznej paproci udaje się u nas tylko gdy na okres zimowy przenoszona jest do pomieszczenia.

Liście dość duże, mięsiste, zielone, błyszczące na łukowato wygiętych łodygach. Wiosną kwitnie kremowobiałymi dzwonkowatymi kwiatkami. Jesienią i zimą wiszą na nim jagody w pięknym, fioletowym kolorze. Rozmnaża się dość intensywnie i tworzy gęste kępy. Mimo naszych obaw co do mrozoodporności, zimuje bez zarzutu nawet bez okrycia. Liście trwają jako zimozielone, stają się oczywiście coraz brzydsze, zszarzałe i potargane - wiosną trzeba je usunąć.

Roślina ta pochodzi z Chin, gdzie spotkać go można na górskich, lesistych obszarach. Lubi próchnicze, stale wilgotne podłoże - według literatury w idealnych warunkach ma osiągać ponad 60 cm wzrostu. Liście błyszczące, jajowate, szerokie, zimozielone przy łagodniejszych zimach. Kwiaty dzwonkowate, kremowobiałe. Owocami są granatowe jagody.

Disporopsis to pochodzący z Azji kuzyn kokoryczki. Wymaga zasobnej, wilgotnej gleby i cienistego miejsca. Ma liście zielone, błyszczące, pofałdowane na brzegach, łodygi bordowo nakrapiane. Wiosną pojawiają się białe dzwonkowate kwiatki z zielonkawymi końcówkami płatków. Tam gdzie dobrze się czuje rozmnaża się dość intensywnie i tworzy piękne, gęste kępy. Ładnie wygląda sadzony razem z hostami, paprociami.

Bylina pochodząca z górzystych terenów Chin, w Europie stosunkowo nowa, polecana do ogrodu o charakterze leśnym. Według literatury wymaga zasobnej, wilgotnej gleby i cienistego miejsca, z naszego doświadczenia bardzo dobrze radzi sobie w przeciętnych warunkach cienistego ogrodu. Liście zielone, błyszczące na łukowato wygiętych łodygach, w pachwinach liści wiosną pojawiają się białe dzwonkowate kwiatki. Tam gdzie dobrze się czuje, rozmnaża się dość intensywnie i tworzy piękne, gęste kępy. Zimozielona.

Parnik bodiniera to bylina o kremowych kwiatach zwieszających się wiosną jak dzwoneczki ze szczytów pędów. Owocami są ciemnogranatowe, lśniące jagody dojrzewające przed końcem lata. Liście lekko wydłużone lub eliptyczne, ładnie unerwione, na zygzakowatych łodyżkach.

Kultywar parnika - liście o kredowobiałym środku i ciemnozielonym brzegu, lekko kędzierzawe. Środek liścia nabiera jesienią różowego zabarwienia. Pokrój raczej płożący, chyba że może oprzeć się o sąsiednie rośliny - cienistej rabacie użycza blasku bijącego od bieli liści i odrobinę "artystycznego nieładu" (w sensie absolutnie pozytywnym!).

Pochodząca z cienistych lasów Korei kępiasta bylina kłączowa. Kwiaty - żółte, zwieszające się dzwoneczki, dość masywne, o płatkach mocno „upakowanych” - ukazują się na przełomie kwietnia i maja. Liście błyszczące. Pokrój wyprostowany: kępa Disporum flavum w czasie kwitnienia wygląda jak mocno związany, gęsty bukiet.

Liście żywozielone z mocnym, kremowym/prawie białym brzegiem zachodzącym ku środkowi liścia. Wiosną białe dzwoneczkowate kwiaty, jesienią - błyszczące, czarne owoce. Ładnie się rozrasta, z czasem tworzy gęste kępy.

Parnik o delikatnych, czysto białych kwiatach. Nie jest zimozielony i odznacza się dużą mrozoodpornością. Ładnie się rozrasta tworząc gęste kępy świeżo zielonych liści. Według literatury może przekracza 0,5m wzrostu, uprawiany przez nas jest jednak dużo niższy. Służy mu łagodny, jasny cień i podłoże na bazie kompostu liściowego.

Paproć rozpowszechniona w liściastych i mieszanych lasach Europy i części Azji. Jedna z większych europejskich paproci: w wilgotnych lasach rejonu śródziemnomorskiego jej frondy mogą osiągać długość nawet 150-170cm.