D

Pełna wigoru, okazała krzyżówka dwóch dziko rosnących storczyków. Odpowiada jej stanowisko lekko ocienione, ze stale wilgotną glebą. W naszym ogrodzie dorasta do 80cm, jest bardzo żywotna. Kwiatostany są wysokie i pełne (osiągają przeszło 35cm wysokości i mają po kilkadziesiąt pojedynczych kwiatów). Liście gładkie, zielone, bez cętek charakterystycznych dla rodzimego stoplamka (Dactylorhiza maculata).

Kukułka plamista, stoplamek to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan. Liście nakrapiane licznymi, ciemnymi plamami. W Polsce dość rozpowszechniony, spotykany na mokrych łąkach, torfowiskach - jest jednak rośliną chronioną. W ogrodzie wymaga przede wszystkim stanowiska wilgotnego.

Kukułka szerokolistna zwana także storczykiem szerokolistnym, stoplamkiem szerokolistnym to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan.

Kukułka, storczyk szerokolistny, stoplamek to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan. Liście mniej lub bardziej nakrapiane ciemnymi plamami. W Polsce dość rozpowszechniony na całym niżu, porasta mokre łąki, torfowiska jest jednak rośliną chronioną. Rośliny te bardzo łatwo krzyżują się między gatunkami, u osobników otrzymanych z siewu często występują różnice w wysokości, kształcie kwiatów, wybarwieniu liści.

Wygląda trochę jak miniaturowa gunera. Ciemnozielone, mocno powcinane, masywne liście od wiosny do jesieni tworzą doskonałą okrywę. Prezentowane na zdjęciach kwiaty pojawiają się wczesną wiosną, wyrastają wprost z ziemi.

Roślina dwuletnia o wzniesionej łodydze, białym lub żółtawym korzeniu i białych kwiatach ujętych w baldachy. Baldach początkowo wypukły, później przybiera postać wklęsłą aż do końcowego efektu przypominającego ptasie gniazdo obejmujące liczne owoce wyposażone w szczecinki. Dzięki szczecinkom wczepiającym się w sierść zwierząt, marchew jest w stanie rozsiać się w znacznej odległości od rośliny matecznej.

Roślina dwuletnia o wzniesionej łodydze, białym lub żółtawym korzeniu i białych kwiatach ujętych w baldachy. Baldach początkowo wypukły, później przybiera postać wklęsłą aż do końcowego efektu przypominającego ptasie gniazdo obejmujące liczne owoce wyposażone w szczecinki. Dzięki szczecinkom wczepiającym się w sierść zwierząt, marchew jest w stanie rozsiać się w znacznej odległości od rośliny matecznej.

Oferowana porcja nasion wystarcza na uzyskanie co najmniej 50 sadzonek.

Wspaniały goździk, gość mokrych łąk (szczególnie w wyżej położonych, a tym samym bardziej suchych partiach). Pyszne, niezwykle finezyjnie powycinane kwiaty wyniesione są dość wysoko nad rozetę lancetowatych liści. Pachnie słodko i niezwykle intensywnie.

Wspaniały goździk, gość mokrych łąk (szczególnie w wyżej położonych, a tym samym bardziej suchych partiach). Pyszne, niezwykle finezyjnie powycinane kwiaty wyniesione są dość wysoko nad rozetę lancetowatych liści. Pachnie słodko i niezwykle intensywnie.

Oferowana porcja nasion wystarcza na uzyskanie co najmniej 50 sadzonek.

Liście dość duże, mięsiste, zielone, błyszczące na łukowato wygiętych łodygach. Wiosną kwitnie kremowobiałymi dzwonkowatymi kwiatkami. Rozmnaża się dość intensywnie i tworzy piękne, gęste kępy.

Disporopsis to pochodzący z Azji kuzyn kokoryczki. Wymaga zasobnej, wilgotnej gleby i cienistego miejsca. Liście zielone, błyszczące, pofałdowane na brzegach. Łodygi bordowo nakrapiane. Wiosną pojawiają się białe dzwonkowate kwiatki z bordowym środkiem. Tam gdzie dobrze się czuje rozmnaża się dość intensywnie i tworzy piękne, gęste kępy. Ładnie wygląda sadzony razem z hostami.

Bylina pochodząca z terenów Chin południowo-wschodnich oraz Tajwanu, w Europie poszukiwana nowość do ogrodu o charakterze leśnym: wymaga zasobnej, wilgotnej gleby i cienistego miejsca.

Kultywar parnika - liście o kredowobiałym środku i ciemnozielonym brzegu, lekko kędzierzawe. Środek liścia nabiera jesienią różowego zabarwienia. Pokrój raczej płożący, chyba że może oprzeć się o sąsiednie rośliny - cienistej rabacie użycza blasku bijącego od bieli liści i odrobinę "artystycznego nieładu" (w sensie absolutnie pozytywnym!).

Pochodząca z cienistych lasów Korei kępiasta bylina kłączowa. Kwiaty - żółte, zwieszające się dzwoneczki, dość masywne, o płatkach mocno „upakowanych” - ukazują się na przełomie kwietnia i maja. Liście błyszczące. Pokrój wyprostowany: kępa Disporum flavum w czasie kwitnienia wygląda jak mocno związany, gęsty bukiet.

Nieduży parnik o żółtych liściach z zielona obwódka i białych kwiatach. Roślina przyrasta powoli - w liściach znajduje się mało chlorofilu. Dobrze się czuje w miejscu ocienionym i najlepiej stale lekko wilgotnym (ale przepuszczalnym), w podłożu na bazie kompostu liściowego.

Liście żywozielone z mocnym, kremowym/prawie białym brzegiem zachodzącym ku środkowi liścia. Wiosną białe dzwoneczkowate kwiaty, jesienią - błyszczące, czarne owoce. Ładnie się rozrasta, z czasem tworzy gęste kępy.

Azjatycka bylina podobna do kokoryczki, rzadkość w europejskich ogrodach. Kwiaty dzwoneczkowate, białe z zielonymi koniuszkami.

Pochodząca z liściastych lasów Azji wschodniej (Japonia, Korea) kępiasta bylina kłączowa. Jej ozdobą są jaskrawo żółte, błyszczące liście z ciemnozielonymi końcówkami.

Nerecznica o mocno rozwidlonych końcówkach. Tworzy ładne, regularne kępy ciemnozielonych liści. Odmiana uprawiana w ogrodach  od XIXw.

Pionowy pokrój, błyszczące liście. Paproć ta porasta lesiste wzgórza Azji.

Bardzo wytrzymała, odporna paproć świetnie nadająca się na podszyt w ogrodach o charakterze leśnym. Frondy ciemnozielone, rozłożyste.

Błyszczące, mocno podzielone frondy pokazujące się wiosną są koloru ceglastego lub miedzianego, latem zielenieją, jesienią znów stają się czerwonawe.

Całkowicie mrozoodporna w naszym klimacie paproć tworząca zwarte kępy wzniesionych i niezwykle delikatnych liści. Sprawia wrażenie delikatnej i wrażliwej, jest jednak bardzo odporną paprocią. Preferuje wilgotne i lekko kwaśne podłoże.

Paproć rodzima dla całej wschodniej części kontynentu północnoamerykańskiego (z wyjątkiem najcieplejszych stanów) i jedna z największych tam występujących: w dobrych warunkach osiąga nawet 130 cm wysokości.  Wymaga stanowiska zacienionego, wilgotnego i zasobnego o kwaśnym odczynie. Rozrasta się raczej powoli z czasem tworząc imponujące kępy.