A

Rośnie dobrze w podłożu żyznym, wilgotnym, w płytkich wodach stojących i wolno płynących. Stosowany często w oczyszczalniach korzeniowych: bardzo efektywny w usuwaniu z wody nadmiaru biogenów a na jego kłączach rozwijają się bakterie rozkładające związki azotu. Łatwo tworzy monokultury, świetna roślina do jednogatunkowych nasadzeń na dużych obszarach.

Rośnie dobrze w podłożu żyznym, wilgotnym, w płytkich wodach stojących i wolno płynących. Stosowany często w oczyszczalniach korzeniowych: bardzo efektywny w usuwaniu z wody nadmiaru biogenów a na jego kłączach rozwijają się bakterie rozkładające związki azotu. Łatwo tworzy monokultury, świetna roślina do jednogatunkowych nasadzeń na dużych obszarach.

Tutaj oferta na 100 sztuk sadzonek, średnica bryłki korzeniowej 3,5 cm.

Ogrodowa odmiana tataraku zwyczajnego o długich, mieczowatych liściach w kremowobiałe i zielone pasy. Tatarak paskowany dorasta do około metra (rośnie wolniej i nie osiąga takiej wielkości jak czysty gatunek).

Ogrodowa odmiana tataraku zwyczajnego o długich, mieczowatych liściach w kremowobiałe i zielone pasy. Tatarak paskowany dorasta do około metra (rośnie wolniej i nie osiąga takiej wielkości jak czysty gatunek).

Tutaj oferta na 100 sztuk sadzonek, średnica bryłki korzeniowej 3,5 cm.

Adianta to jedne z wdzięczniejszych paproci. Dzięki dużej mrozoodporności (do strefy 3) są odpowiednie dla naszego klimatu. Paprocie te wymagają głębokiego cienia i wilgoci, jeśli bezpośrednie słońce to tylko poranne.

Dorasta do około 10cm; znane jest też jako „Minor” albo „Minus”. Frondy tej maleńkiej paproci ułożone są poziomo.

Delikatne liście tej paproci mają kształt trójkątów. Ogonki liściowe czarne - jak z chińskiej laki. Pomimo wrażenie niezwykle delikatnej, jest w pełni mrozoodporna (przy tym zimozielona!), dobrze przyjmuje okresowe przesuszenie, jak pozostałe adianta wymaga jedynie podłoża przepuszczalnego (nie może rosnąć w miejscu podmakającym).

Jaskrawo żółte kwiaty pojawiają się już nawet w styczniu przy łaskawej zimie, jest typową rośliną przedwiośnia. Liście bardzo mocno powcinane, koronkowe, rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów.

Wyjątkowy miłek, który niesie dwa rodzaje kwiatów: jaskrawożółte, takie jak u gatunku oraz kremowo zielone, wielopłatkowe. Ten drugi typ kwiatów pojawia się, gdy roślina jest w dobrej kondycji, gdy rośnie w ogrodzie (nie w pojemniku); trwają one dłużej. Kwiaty pojawiają się bardzo wcześnie, jest typową rośliną przedwiośnia.

Popularna roślina okrywowa na „trudne stanowiska”: dobrze znosi niemal każde warunki. Rośnie w suchym miejscu w półcieniu, w wilgotnym – w pełnym słońcu; świetnie sprawdza się na skarpach schodzących do wody. Liście jasnozielone, matowe, pokryte są drobnymi włoskami dzięki którym na powierzchni długo utrzymują się krople wody.

Popularna roślina okrywowa na „trudne stanowiska”: dobrze znosi niemal każde warunki. Rośnie w suchym miejscu w półcieniu, w wilgotnym – w pełnym słońcu; świetnie sprawdza się na skarpach schodzących do wody.

Tutaj oferujemy 100 sztuk sadzonek.

Interesująca roślina do strefy brzegowej. Tworzy krępą kępę okrągłych, ciemnozielonych i mocno unerwionych liści, nad którymi w porze kwitnienia (w zasadzie całe lato) górują drobne, białe kwiatki zebrane w luźną wiechę.

Babka wodna jest zimotrwałą byliną o bulwiastym kłączu i - w wersji wynurzonej - długich, łopatowatych liściach, w wersji podwodnej zaś jej liście są długie, taśmowate, sięgają niemal 1m długości.

W Polsce można spotkać ten czosnek na mokrych łąkach, częściej w południowej części kraju i w dolinach rzek (Bug, Odra, Wisła). W okresie kwitnienia chętnie odwiedzany przez błonkoskrzydłe i motyle.

W naturze porasta żyzne i wilgotne lasy bukowe lub inne liściaste, częsty nad strumieniami - w Polsce na stanowiskach naturalnych objęty jest ochroną. Wiosną kwitnie masowo. Chętnie sadzony w cienistych, wilgotnych ogrodach i parkach a niegdyś - ważna roślina przyklasztornych herbariów w całej Europie.

Mieszańcowe duże zawilce ogrodowe przypominają nieduże leśne zawilce kwitnące w naszych lasach wczesną wiosną. Te kwitną od lata do jesieni, a ich kwiaty są spore, z wierzchu czysto białe, od spodu fioletowe, z koroną złotych pręcików pośrodku. Dobrze się czują na stanowisku słonecznym lub lekko ocienionym; najlepiej jeśli gleba jest przepuszczalna, wilgotna, próchnicza. Odmiana "Elfin Swan" należy do "łabędziej" (swan) serii zawilców; wyróżnia się kompaktową formą i bardzo obfitym kwitnieniem. Może być również uprawiana w pojemnikach.

Mieszańcowe zawilce ogrodowe przypominają nieduże leśne zawilce kwitnące w naszych lasach wczesną wiosną. Te kwitną od lata do jesieni, a ich kwiaty są spore, z wierzchu czysto białe, od spodu fioletowe, z koroną złotych pręcików pośrodku. Dobrze się czują na stanowisku słonecznym lub lekko ocienionym; najlepiej jeśli gleba jest przepuszczalna, wilgotna, próchnicza. Odmiana "Ruffled Swan" należy do "łabędziej" (swan) serii zawilców; jest pełna wigoru, wysoka, obficie kwitnąca. Kwiaty półpełne. Może być również uprawiana w pojemnikach.

Bylina pochodząca z lesistych terenów japońskiej wyspy Honsiu, gdzie występuje na nielicznych stanowiskach. Liście są ciemnozielone, mocno powcinane, koronkowe. Kwiaty fioletowoniebieskie, urzekająco piękne  - przypominają trochę kwiaty pięknokwiatu, pojawiają się jednak na wysokich, cienkich łodyżkach. Tworzy ładne, gęste kępy. Wymaga miejsca zacienionego, wilgotnego.

Czysto białe lub lekko zabarwione różem (zwłaszcza pod koniec kwitnienia) kwiaty są stosunkowo duże i bardzo intensywnie pachną - w okresie kwitnienia, który trwa u tej rośliny w zasadzie całe lato, wabią wszystkich, którzy znajdują się w pobliżu... Anemopsis pochodzi z południowej części Ameryki Północnej, znosi zimy do -15 stopni C. Rośnie na stanowisku mokrym, bagiennym, słonecznym. Tworzy mocne, duże kępy. Pod koniec lata na liściach i pędach pojawiają się czerwone plamy, z czasem cała roślina przebarwia się na czerwono.

Roślina rodzima dla Europy południowej i środkowej, występuje naturalnie także w Polsce w dolinach Odry i Warty. Wszędzie rzadka i zagrożona wymarciem, w Polsce objęta całkowitą ochroną. Preferuje stanowisko o glebie zasobnej i przepuszczalnej, słoneczne lub lekko ocienione - idealne jest dla niej dosłoneczne zbocze, murawa kserotermiczna, przy czym w okresie rozwoju rośliny, od wiosny do czasu kwitnienia, nie powinna zaznawać suszy. Tworzy dość zwarte kępy przypominających trawę liści, ponad którymi w okresie kwitnienia unoszą się bardzo liczne i dość duże gwiazdy białych kwiatów. Chętnie odwiedzana przez pszczoły.

Paproć o trójkątnych, mocno powcinanych, koronkowych liściach niesionych niemal poziomo. Tworzy gęste kępy. Bardzo przypomina Arachniodes standishi, od której powinna być bardziej mrozoodporna.

Arizema lubi cień, próchniczą i przepuszczalną (lecz stale wilgotną) glebę. Arizema japońska kwitnie w maju. Kwiaty białozielone z ciemną (brązową lub bordo) czapeczką.

Arisaema tortuosum należy do największych, wzrostem przekracza 1 m, jest odporna i żywotna. Ma kwiat zielonkawy z długim, czarnobrązowym "językiem" wyrastającym ze spaty. Piękne, czerwone jagody zebrane w kolbę zdobią ją jesienią.

Arizemy mają wielu miłośników i zagorzałych kolekcjonerów. Istnieje wiele gatunków z różnych części świata - różnią się pod względem wielkości, koloru dzbankowatego kwiatu, ilości blaszek liściowych osadzonych na wspólnej osadce.

Arizemy mają wielu miłośników i zagorzałych kolekcjonerów. Istnieje wiele gatunków z różnych części świata - różnią się pod względem wielkości, koloru dzbankowatego kwiatu, ilości blaszek liściowych osadzonych na wspólnej osadce. Arisaema utile pochodzi z Himalajów, gdzie spotkać ją można terenach skalistych, porośniętych lasami. Podobnie jak w swoim naturalnym środowisku, powinna rosnąć w miejscu wilgotnym lecz dobrze zdrenowanym i ocienionym. Ma masywne, ciemnozielone liście i brązową lub czerwonobrązową spatę.

Roślina na stanowisko zbliżone do leśnego: wymaga zasobnej, przepuszczalnej gleby i umiarkowanego cienia. Obrazki włoskie zdobią ogród przez cały rok: już jesienią zaczynają wypuszczać liście (w naszej strefie klimatycznej dobrze jest je okrywać, zwłaszcza w surowsze zimy).

Kopytnik zawdzięcza swą nazwę kształtowi liści – jakby wyciętych na kształt kopytek. W głębokim cieniu drzew liściastych (w naturze rośnie często w lasach bukowych) tworzy zwarty, gęsty kobierzec lśniących, ciemnozielonych (i zimozielonych) liści.

Liście tego kopytnika są sercowate, zdobne w srebrnobiałe plamki i żyłki. Kwitnie wiosną, kwiaty są jednak słabo widoczne - ukryte wśród liści. W naturze występuje w lasach liściastych, w podłożu próchniczym, raczej okresowo podsychającym niż mokrym. Jest zimozielony, warto lekko okrywać go na zimę.

Ognistopomarańczowe kwiaty wabią liczne pszczoły i motyle - niewiele innych roślin może z nią konkurować pod względem owadzich wielbicieli. Wymaga miejsca ciepłego, słonecznego i dobrze zdrenowanego (jest wrażliwa zwłaszcza na zimowe podmakanie).

Interesująca nieduża paproć nadająca się do obsadzania zacienionych skalniaków, wykorzystywana też do uprawy w terrariach (jest zimozielona) i niedużych pojemnikach. W naturze jej występowanie związane jest ze skałami wapiennymi - dobrze jest więc zapewnić jej podłoże z zawartością wapnia. Za sprawą fantazyjnego kształtu frond, w języku angielskim potocznie nazywana jest „smoczym ogonem”.

Roślina bardzo duża, dostojna, piękny soliter.  Wymaga stale wilgotnego (ale nie podmokłego) i zasobnego podłoża - dobrze rośnie nad zacienionymi strumieniami, stawami.

Paproć o długich, wąskich frondach przypominających sznur nanizanych na żyłkę koralików. Młoda roślina wydaje się być nieco rachityczna, starsza przedstawia efektowną, gęstą kępę drobnych „warkoczyków”.

Koronkowe, delikatne liście tej paproci według literatury osiągają wielkość do 15cm. Są jasnozielone, osadzone na czerwonych łodyżkach; giną na zimę. Wymaga miejsca wilgotnego, ocienionego i żyznego - w naturze spotkać ją można w wilgotnych lasach i na ich obrzeżach.

Piękna wietlica japońska o srebrzystej blaszce liściowej i purpurowej łodyżce, której kolor z czasem rozlewa się także na liść. Końcówki mocno poszarpane ("cristata").

Liść posrebrzony, ogonki liściowe ciemne. Końcówki liści pozamieniane w  imponujące "grzebienie". Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.