Rośnie dobrze w podłożu żyznym, wilgotnym, w płytkich wodach stojących i wolno płynących. Stosowany często w oczyszczalniach korzeniowych: bardzo efektywny w usuwaniu z wody nadmiaru biogenów a na jego kłączach rozwijają się bakterie rozkładające związki azotu. Łatwo tworzy monokultury, świetna roślina do jednogatunkowych nasadzeń na dużych obszarach.

Rośnie dobrze w podłożu żyznym, wilgotnym, w płytkich wodach stojących i wolno płynących. Stosowany często w oczyszczalniach korzeniowych: bardzo efektywny w usuwaniu z wody nadmiaru biogenów a na jego kłączach rozwijają się bakterie rozkładające związki azotu. Łatwo tworzy monokultury, świetna roślina do jednogatunkowych nasadzeń na dużych obszarach.

Ogrodowa odmiana tataraku zwyczajnego o długich, mieczowatych liściach w kremowobiałe i zielone pasy. Tatarak paskowany dorasta do około metra (rośnie wolniej i nie osiąga takiej wielkości jak czysty gatunek).

Ogrodowa odmiana tataraku zwyczajnego o długich, mieczowatych liściach w kremowobiałe i zielone pasy. Tatarak paskowany dorasta do około metra (rośnie wolniej i nie osiąga takiej wielkości jak czysty gatunek).

Interesująca roślina do strefy brzegowej. Tworzy krępą kępę okrągłych, ciemnozielonych i mocno unerwionych liści, nad którymi w porze kwitnienia (w zasadzie całe lato) górują drobne, białe kwiatki zebrane w luźną wiechę.

Babka wodna jest zimotrwałą byliną o bulwiastym kłączu i - w wersji wynurzonej - długich, łopatowatych liściach, w wersji podwodnej zaś jej liście są długie, taśmowate, sięgają niemal 1m długości.

Czysto białe lub lekko zabarwione różem (zwłaszcza pod koniec kwitnienia) kwiaty są stosunkowo duże i bardzo intensywnie pachną - w okresie kwitnienia, który trwa u tej rośliny w zasadzie całe lato, wabią wszystkich, którzy znajdują się w pobliżu... Anemopsis pochodzi z południowej części Ameryki Północnej, znosi zimy do -15 stopni C. Rośnie na stanowisku mokrym, bagiennym, słonecznym. Tworzy mocne, duże kępy. Pod koniec lata na liściach i pędach pojawiają się czerwone plamy, z czasem cała roślina przebarwia się na czerwono.

W naturze porasta słoneczne brzegi rzek i rowów (należy wybrać się nad Wartę lub na Żuławy w okresie jej kwitnienia!) tworząc gęste zarośla świeżozielonych liści nad którymi górują duże, baldachowate, różowe kwiaty.

Roślina elegancka – biały kwiat w formie spaty (po przekwitnięciu pojawi się w jego miejsce kolba z czerwonymi jagodami), błyszczące, ciemnozielone liście. Jej nazwa wywodzi się z greki i oznacza „bagienną piękność”.

Jaskrawożółte kwiaty kaczeńca na podmokłych łąkach, w rowach i na brzegach strumieni to niechybna oznaka nadchodzącej wiosny. Są źródłem nektaru dla pierwszych „pozimowych” pszczół.

Jaskrawożółte kwiaty kaczeńca na podmokłych łąkach, w rowach i na brzegach strumieni to niechybna oznaka nadchodzącej wiosny. Są źródłem nektaru dla pierwszych „pozimowych” pszczół. Kaczeniec rośnie w kępach, osiąga wzrost od 15 do 60 cm - w zależności od siedliska. Dobrze rośnie na stanowisku wilgotnym, dobrze znosi też okresowe zalewanie.

Znamy już kaczeńce o białych lub pełnych kwiatach, a teraz przedstawiamy odmianę o pstrych liściach. Liście pokrywa żółty "marmurek", który zanika jakiś czas po kwitnieniu. Tworzy ładne, okazałe kępy.

Niska odmiana kaczeńca o białych kwiatach. Kwitnie wiosną, często powtarza kwitnieniem latem. Liście z charakterystycznym ząbkowaniem na brzegach. Wymaga stanowiska słonecznego o stale wilgotnym, zasobnym podłożu.

Olbrzymi - potrafi dorosnąć prawie do metra. Kwiaty większe niż u spotykanego dziko kaczeńca błotnego. Na odmianę „Auenwald” namawiamy szczególnie właścicieli dużych stawów.

Bardzo popularna i zawsze poszukiwana odmiana pełnokwiatowa do ozdobnych stawów i sadzawek. Wymaga stanowiska słonecznego, stale wilgotnego; nie powinien rosnąć w wodzie. Mniejszy od gatunku za to kwiaty duże, pełne - żółte pompony.

Odmiana kaczeńca o czerwonobrunatnych liściach (zielenieją wraz z pojawieniem się kwiatów) i typowych dla kaczeńców, żółtych kwiatach - obserwujemy większe niż u gatunku.

Turzyca występująca w Europie i zachodniej części Azji, pospolita w całej Polsce. Rośnie na wilgotnych łąkach, terenach bagiennych i na brzegach wód. W sprzyjających warunkach tworzy dość wysokie, gęste, lekko pokładające się łany. Może być stosowana do umacniania niezbyt stromych brzegów zbiorników.

Turzyca ta występuje na mokrych łąkach i brzegach zbiorników wodnych całej Europy. Rośnie na stanowisku zacisznym o żyznym, mulistym podłożu. W sprzyjających warunkach tworzy dość wysokie gęste łany, w zwartych nasadzeniach nie wpuszcza innych roślin (nie dopuszcza więc do zachwaszczenia).

Turzyca ta występuje na mokrych łąkach i brzegach zbiorników wodnych całej Europy. Rośnie na stanowisku zacisznym o żyznym, mulistym podłożu. W sprzyjających warunkach tworzy dość wysokie gęste łany, w zwartych nasadzeniach nie wpuszcza innych roślin (nie dopuszcza więc do zachwaszczenia).

Niska turzyca o złotożółtych liściach i sympatycznych, gwiazdkowatych kwiatostanach, które pojawiają się już od maja i trwają nawet do następnego sezonu wegetacyjnego. Obecnie obserwuje się ją coraz rzadziej, a związane jest to z osuszaniem torfowisk - naturalnego siedliska tej turzycy. W założeniach ogrodowych wykorzystywana do zagospodarowywania terenów podmokłych, sadzona masowo daje świetny efekt kolorystyczny.

Pstrolistna odmiana turzycy pochodzącej z północnowschodnich stanów Ameryki Północnej (nazwa pochodzi od rzeki Muskingum w Ohio). Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa do obsadzania brzegów stawów.

Pstrolistna odmiana turzycy pochodzącej z północno wschodnich stanów Ameryki Północnej (nazwa pochodzi od rzeki Muskingum w Ohio). Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa do obsadzania brzegów stawów, oczek wodnych, strumieni a także jasnych i wilgotnych miejsc w każdym ogrodzie.

Odmiana turzycy muskegońskiej o liściach z wyraźnym jasnym środkiem. Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa na słoneczne i półcieniste, zdecydowanie wilgotne (lub nawet okresowo zalewane) obszary; świetna do obsadzania, maskowania i umacniania brzegów stawów, oczek wodnych, strumieni a także jasnych i wilgotnych miejsc w każdym ogrodzie.

Odmiana turzycy muskegońskiej o liściach z wyraźnym jasnym brzegiem. Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa na słoneczne i półcieniste, zdecydowanie wilgotne (lub nawet okresowo zalewane) obszary; świetna do obsadzania, maskowania i umacniania brzegów stawów, oczek wodnych, strumieni a także jasnych i wilgotnych miejsc w każdym ogrodzie.

Występuje na terenie całej Polski na mokradłach, brzegach zbiorników wodnych. Wspaniała turzyca o pięknym, fontannowym pokroju, tworząca bardzo gęste, zwarte kępy. Przydatna do obsadzania stawów o charakterze naturalistycznym, mokrych łąk, stref czyszczących w stawach. Dobrze znosi okresowe przesychanie; idealna do uprawy hydroponicznej (np. pływające wyspy).

Występuje na terenie całej Polski na mokradłach, brzegach zbiorników wodnych. Wspaniała turzyca o pięknym, fontannowym pokroju, tworząca bardzo gęste, zwarte kępy. Przydatna do obsadzania stawów o charakterze naturalistycznym, mokrych łąk, stref czyszczących w stawach. Dobrze znosi okresowe przesychanie; idealna do uprawy hydroponicznej (np. pływające wyspy).

Turzyca występująca na mokrych terenach leśnych (lasy łęgowe) w całej niemal Europie (z wyjątkiem regionów wschodnich i północnych). Liście i piękne, długie kłosy są charakterystycznie łukowato wygięte. Chętnie stosowana w zacienionych i mokrych założeniach parkowych, a z racji dość dobrej tolerancji na okresowe przesuszenie, także w ogrodach deszczowych. Tworzy gęste, zimozielone kępy.

Turzyca kosmopolityczna, pospolita na terenie całej Polski: na torfowiskach, mokradłach, brzegach zbiorników wodnych. Z uwagi na urodę jasnozielonych, przewieszających się fontannowo liści i wydatnych kwiatostanów, chętnie stosowana do obsadzania stawów o charakterze naturalistycznym. Wykorzystywana do rekultywacji terenów podmokłych, a także w biologicznych oczyszczalniach ścieków.

Świetnie czuje się na cienistym i wilgotnym stanowisku - w naturze jest rośliną charakterystyczną dla mokrych lasów liściastych. Tworzy niskie, zwarte kępy delikatnych, jasnozielonych liści - ładnie rozświetla zacienione brzegi stawów i strumieni.

Turzyca popularna w Polsce, zwłaszcza na nizinach. Spotykana najczęściej na siedliskach zasobnych – torfowiskach, starorzeczach, brzegach glinianek, rowów. Na stanowiskach występuje licznie, często tworząc zwarte monokultury. Przydatna w obsadzeniach naturalistycznych, szczególnie gdy potrzebne są duże, jednolite połacie na granicy lądu i wody. Stosowana w biologicznych oczyszczalniach ścieków.

Rogatek to roślina o wielu zastosowaniach w sadzawce: zwalcza glony konkurując z nimi o związki odżywcze rozpuszczone w wodzie a także wydziela substancje nietolerowane przez glony. Jego sztywne i kłujące liście dają schronienie narybkowi i drobnym zwierzętom.

Kukułka plamista, stoplamek to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan. Liście nakrapiane licznymi, ciemnymi plamami. W Polsce dość rozpowszechniony, spotykany na mokrych łąkach, torfowiskach - jest jednak rośliną chronioną. W ogrodzie wymaga przede wszystkim stanowiska wilgotnego.

Kukułka szerokolistna zwana także storczykiem szerokolistnym, stoplamkiem szerokolistnym to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan.

Kukułka, storczyk szerokolistny, stoplamek to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan. Liście mniej lub bardziej nakrapiane ciemnymi plamami. W Polsce dość rozpowszechniony na całym niżu, porasta mokre łąki, torfowiska jest jednak rośliną chronioną. Rośliny te bardzo łatwo krzyżują się między gatunkami, u osobników otrzymanych z siewu często występują różnice w wysokości, kształcie kwiatów, wybarwieniu liści.

ROŚLINA ZABRONIONA W EUROPIE JAKO INWAZYJNA (uprawa, handel).