W Polsce można spotkać ten czosnek na mokrych łąkach, częściej w południowej części kraju i w dolinach rzek (Bug, Odra, Wisła). W okresie kwitnienia chętnie odwiedzany przez błonkoskrzydłe i motyle.

Roślina rodzima dla Europy południowej i środkowej, występuje naturalnie także w Polsce w dolinach Odry i Warty. Wszędzie rzadka i zagrożona wymarciem, w Polsce objęta całkowitą ochroną. Preferuje stanowisko o glebie zasobnej i przepuszczalnej, słoneczne lub lekko ocienione - idealne jest dla niej dosłoneczne zbocze, murawa kserotermiczna, przy czym w okresie rozwoju rośliny, od wiosny do czasu kwitnienia, nie powinna zaznawać suszy. Tworzy dość zwarte kępy przypominających trawę liści, ponad którymi w okresie kwitnienia unoszą się bardzo liczne i dość duże gwiazdy białych kwiatów. Chętnie odwiedzana przez pszczoły.

Ognistopomarańczowe kwiaty wabią liczne pszczoły i motyle - niewiele innych roślin może z nią konkurować pod względem owadzich wielbicieli. Wymaga miejsca ciepłego, słonecznego i dobrze zdrenowanego (jest wrażliwa zwłaszcza na zimowe podmakanie).

Baptyzje to pięknie kwitnące byliny na słoneczne stanowisko. Odmiana "Pink Truffles" należy do serii "Decadence": są to rośliny kompaktowe, niższe od gatunku, kwitnące nieprzerwanie przez całe lato, wabiące pszczoły i motyle. Baptyzje sa długowieczne, rosną dobrze na glebach przeciętnych i gorszych -  ważne, żeby były przepuszczalne a miejsce powinno być słoneczne. Mają głęboki system korzeniowy - zadomowione nie wymagają właściwie podlewania.

Baptyzje to pięknie kwitnące byliny na słoneczne stanowisko. Odmiana "Alba" kwitnie latem białymi kwiatami przypominającymi łubin, wabi pszczoły i motyle. Dobra na kwiat cięty. Baptyzje są długowieczne, rosną dobrze na glebach przeciętnych i gorszych -  ważne, żeby były przepuszczalne a miejsce powinno być słoneczne. Mają głęboki system korzeniowy - zadomowione nie wymagają właściwie podlewania.

Na oko niska trawka porastająca suche, żwirowe lub kamieniste miejsca, często w szczelinach między kamieniami - będzie się dobrze czuła na skalniaku, na suchej łące, ugorze kserotermicznym. W sierpniu, w okresie kwitnienia, osiąga wysokość ponad pół metra. Drobne kwiatki zebrane są w płaskie kwiatostany i jarzą się intensywną żółcią. Jesienią charakter rośliny zmienia się - nie jest już niską trawką lecz zimozieloną krzewinką...

Strączyniec pochodzi z Ameryki Północnej. Jest okazałą byliną, która może pełnić rolę krzewu. Jego żółte przypominające złotokap kwiaty wabią pszczoły i motyle. Wymaga miejsca słonecznego, bez zastoin wilgoci. W naturze spotykany na widnych obrzeżach lasów.

Rozpowszechniony w całej Polsce (i na świecie - jest to gatunek kosmopolityczny), trudno wyobrazić sobie bez niego łąkę, miedzę czy przydrożne zarośla. Kwiaty fioletoworóżowe są miododajne - wabią pszczoły i motyle.

Roślina dwuletnia o wzniesionej łodydze, białym lub żółtawym korzeniu i białych kwiatach ujętych w baldachy. Baldach początkowo wypukły, później przybiera postać wklęsłą aż do końcowego efektu przypominającego ptasie gniazdo obejmujące liczne owoce wyposażone w szczecinki. Dzięki szczecinkom wczepiającym się w sierść zwierząt, marchew jest w stanie rozsiać się w znacznej odległości od rośliny matecznej.

Roślina kserotermicznej murawy, a więc jej żywiołem jest stanowisko słoneczne, gorące, suche. Liście i pędy ma owłosione (zapobiega to nadmiernej utracie wody); liście tworzą rozetę schowaną nisko wśród traw, w okresie kwitnienia żmijowiec osiąga wysokość nawet 1m. Kwitnienie przypada na okres od końca czerwca do sierpnia i trwa przeciętnie 2 do 3 tygodni. Wspaniała roślina miododajna. Sadzić na słonecznych rabatach, skalniakach.

Okazała bylina, prawdziwa ozdoba krajobrazu - obecna na skrajach lasów, leśnych polanach, w przydrożnych rowach. Entuzjaści przypisują jej wiele zalet medycznych i kulinarnych. Purpurowe kwiaty są atrakcyjnym pożytkiem dla pszczół. Lubi podłoże bogate w azot. Jej angielska nazwa to „Fireweed” - chwast ognisty.

Roślina dwuletnia: w pierwszym roku wytwarza rozetę zielonych, mięsistych liści. W drugim roku na wysokiej, sztywnej łodydze pojawiają się srebrzyste kwiaty tak charakterystyczne dla mikołajków. Kwiaty mikołajka stanowią doskonały pożytek dla pszczół i motyli - zawsze uwijają się przy nich roje owadów. Kwiaty można suszyć (najlepiej zbierać je zanim w pełni rozkwitną) albo zostawić na roślinie: pewnie się rozsieje, a puste kwiatostany będą zdobić ogród także zimą. Jest rośliną niewymagającą.

Mikołajek występujący także w Polsce w siedliskach naturalnych: porasta wydmy nad Morzem Bałtyckim. Doskonale przystosowany jest do trudnych warunków panujących w tym środowisku.

Mikołajek wymaga gleby dobrze zdrenowanej i suchej, stanowiska zdecydowanie słonecznego. Jest rośliną niewymagającą. Kwitnie dużymi, intensywnie niebieskimi kwiatami, które utrzymują się na roślinie całe lato. Raj dla ludzi, pszczół i motyli.

Naturalnym siedliskiem tego mikołajka jest północnoamerykańska preria. W ogrodzie dobry jako soliter lub sadzony w niedużych grupach, także w towarzystwie traw. Z rozety srebrnozielonych liści wyrasta sinoniebieski, rozgałęziony i ulistniony pęd kwiatowy. Kwiaty mikołajka stanowią doskonały pożytek dla pszczół i motyli - zawsze uwijają się przy nim roje owadów; ze względu na wysoką wydajność miodową i pyłkową polecany jest do obsadzania ogrodów przy pasiekach.

Olbrzymia bylina tworząca krzaczaste zarośla - najchętniej w miejscu słonecznym, żyznym i wilgotnym. Odpowiednia roślina na mokrą łąkę, skraj rowu, strumienia, stawu. Piękne różowe kwiatostany wabią motyle i pszczoły.

Duża bylina o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego. Angielska nazwa tej wiązówki to „Queen of the Prairies” - „królowa prerii”).

Potrafi być dużą byliną o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu; potrafi też zająć skromniejsze miejsce wśród traw na łące i pokazać swoją urodę tylko w czasie kwitnienia. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego - w naturze najczęściej można ją spotkać na podmokłych łąkach (angielska nazwa wiązówki to „Queen of the Meadow” - „królowa łąki”).

Potrafi być dużą byliną o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu; potrafi też zająć skromniejsze miejsce wśród traw na łące i pokazać swoją urodę tylko w czasie kwitnienia. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego - w naturze najczęściej można ją spotkać na podmokłych łąkach (angielska nazwa wiązówki to „Queen of the Meadow” - „królowa łąki”).

Tutaj oferta na 100 sztuk sadzonek, średnica bryłki korzeniowej 3,5 cm.

Bodziszek często spotykany w Polsce - typowy dla mokrych łąk, rowów, skrajów dróg. Nieoceniony w naturalistycznych założeniach ogrodowych - przez całe lato obecne są jasnofioletowe kwiaty a wraz z nimi uwijające się trzmiele, pszczoły i motyle.

Niska, zwarta forma bodziszka łąkowego o bardzo ciemnych liściach, na których tle ładnie odbijają bladoróżowe, prawie białe kwiaty. Można nim obsadzać stanowiska wilgotne, słoneczne. Powtarza kwitnienie po usunięciu przekwitłych kwiatostanów.

Bodziszek łąkowy o jasnofioletowych, pełnych kwiatach, na które można liczyć w czerwcu i lipcu, a potem po raz drugi na przełomie lata i jesieni (zwłaszcza jeśli był przycięty po pierwszym kwitnieniu). Kwiaty trochę jak różyczki - świetny do ogrodu w wiejskim stylu, ma urok rośliny staroświeckiej. Rewelacyjnie wygląda też potraktowany w nowocześnie - w nasadzeniach z trawami. nie ma wielkich wymagań.

Bodziszek łąkowy o fioletowych, pełnych kwiatach, na które można liczyć w czerwcu i lipcu; przycięty po kwitnieniu kwitnie ponownie. Kwiaty trochę jak różyczki - świetny do ogrodu w wiejskim stylu, ma urok rośliny trochę staroświeckiej. Rewelacyjnie wygląda też w nowoczesnych nasadzeniach z trawami.

Bodziszek łąkowy o białych kwiatach z fioletowymi plamkami. Można nim obsadzać stanowiska wilgotne, słoneczne. Mało wymagający, zadomowiony znosi także okresy suszy. Powtarza kwitnienie po usunięciu przekwitłych kwiatostanów. Dobry wybór na łąkę kwietną, chętnie odwiedzany przez pszczoły.

Bylina charakterystyczna dla mokrych łąk, łęgów, brzegów strumieni, powszechna na całej półkuli północnej. Liście szorstkie, wachlarzowate; kwiaty niewielkie, czerwone lub czerwonobrązowe zwieszające się na wysokich, delikatnych łodyżkach powyżej liści. Nadaje się do wysadzania w miejscach słonecznych i cienistych.

Hibiskus bagienny należy do grupy hibiskusów bylinowych. Pochodzi z podmokłych terenów wschodniej części Ameryki Północnej. Najlepiej się czuje i najpiękniej kwitnie wysadzony w zasobne i stale wilgotne podłoże w słonecznym miejscu. Wielkie kwiaty w kolorach od niemal białego poprzez blady do mocnego różu pojawiają się od lipca do września. Sama roślina dość późno, bo nawet dopiero w czerwcu, wznawia wzrost po zimie.

Jaśmin nagokwiatowy to pochodzący z Chin krzew, często prowadzony też jako pnącze przy podporach, do których trzeba go przymocowywać. O jego wielkim uroku stanowią żółte kwiaty przypominające forsycję, które pojawiają się już nawet w styczniu na bezlistnych w tym czasie, wiotkich, zielonych pędach. Te wczesne kwiaty to absolutna gratka dla pierwszych owadów, które wybudzone na przedwiośniu przy ciepłej pogodzie głodują...

Jasnota kwitnie od wczesnej wiosny do jesieni - jest pierwszą rośliną-pożytkiem dla najwcześniej budzących się błonkoskrzydłych. Rośnie na łąkach, pastwiskach, w zaroślach, na rowach tworząc najczęściej większe skupiska.

Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków. Wymaga stanowiska lekko ocienionego, wilgotnego, chłodnego. Śnieżyca letnia jest bardzo podobna do naszej rodzimej śnieżycy wiosennej. Jest jednak od niej znacznie wyższa, niesie więcej pojedynczych kwiatków na pędzie kwiatowym (nawet 7) i kwitnie później.

Roślina cebulowa, długowieczna i niekłopotliwa. Melduje się z kwiatami jako jedna z pierwszych na przedwiośniu - chętnie odwiedzana przez pierwsze wiosenne trzmiele i pszczoły. Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków.

Roślina cebulowa, długowieczna i niekłopotliwa. Melduje się z kwiatami jako jedna z pierwszych na przedwiośniu - chętnie odwiedzana przez pierwsze wiosenne trzmiele i pszczoły. Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków. Odmiana karpacka ma dwa kwiaty na każdej łodyżce.

Karłowa, żółtolistna odmiana języczki.

Karłowa odmiana języczki nie osiągająca metra wzrostu. W czerwcu, wyniesione na smukłych, czarnych pędach, pojawiają się ciepło żółte kwiaty. Mają przypominać płomienie, stąd nazwa odmiany - "smoczy oddech". Języczka lubi lekki cień i żyzną, wilgotną glebę (w słońcu i przy braku wody mdleje). Uwielbiana przez pszczoły i motyle.

Karłowa odmiana języczki nie osiągająca metra wzrostu. W drugiej połowie lata, wyniesione ponad kępę zielonych, sercowatych liści, pojawiają się ciepło żółte kwiaty. Języczka lubi lekki cień i żyzną, wilgotną glebę (w słońcu i przy braku wody mdleje). Uwielbiana przez pszczoły i motyle.

Rodzima bylina występująca na mokrych łąkach. Karminowe kwiaty zebrane są w kłosach do 30 cm długości. Wabią pszczoły i motyle. Krwawnica polecana jest do obsadzania dużych zbiorników wodnych; można sadzić w grupach lub tylko jako pojedynczy akcent.