W Polsce można spotkać ten czosnek na mokrych łąkach, częściej w południowej części kraju i w dolinach rzek (Bug, Odra, Wisła). W okresie kwitnienia chętnie odwiedzany przez błonkoskrzydłe i motyle.

Ognistopomarańczowe kwiaty wabią liczne pszczoły i motyle - niewiele innych roślin może z nią konkurować pod względem owadzich wielbicieli. Wymaga miejsca ciepłego, słonecznego i dobrze zdrenowanego (jest wrażliwa zwłaszcza na zimowe podmakanie).

Rozpowszechniony w całej Polsce (i na świecie - jest to gatunek kosmopolityczny), trudno wyobrazić sobie bez niego łąkę, miedzę czy przydrożne zarośla. Kwiaty fioletoworóżowe są miododajne - wabią pszczoły i motyle.

Kwiaty w kolorze lila „witają” zimę - zimowity zakwitają przeciętnie we wrześniu. Liście pokazują się dopiero wiosną i po ich zaschnięciu można je usunąć (jeśli rosły np. na trawniku lub łące - cały obszar można kosić).

Roślina dwuletnia o wzniesionej łodydze, białym lub żółtawym korzeniu i białych kwiatach ujętych w baldachy. Baldach początkowo wypukły, później przybiera postać wklęsłą aż do końcowego efektu przypominającego ptasie gniazdo obejmujące liczne owoce wyposażone w szczecinki. Dzięki szczecinkom wczepiającym się w sierść zwierząt, marchew jest w stanie rozsiać się w znacznej odległości od rośliny matecznej.

Okazała bylina, prawdziwa ozdoba krajobrazu - obecna na skrajach lasów, leśnych polanach, w przydrożnych rowach. Entuzjaści przypisują jej wiele zalet medycznych i kulinarnych. Purpurowe kwiaty są atrakcyjnym pożytkiem dla pszczół. Lubi podłoże bogate w azot. Jej angielska nazwa to „Fireweed” - chwast ognisty.

Mikołajek występujący także w Polsce w siedliskach naturalnych: porasta wydmy nad Morzem Bałtyckim. Doskonale przystosowany jest do trudnych warunków panujących w tym środowisku.

Olbrzymia bylina tworząca krzaczaste zarośla - najchętniej w miejscu słonecznym, żyznym i wilgotnym. Odpowiednia roślina na mokrą łąkę, skraj rowu, strumienia, stawu. Piękne różowe kwiatostany wabią motyle i pszczoły.

Skromna roślina o licznych, niedużych, czysto białych kwiatkach - na łące w apogeum kwitnienia tworzą białe chmury. Płożąca, ewentualnie wspierająca się na wyższych roślinach sąsiadujących.

Bodziszek często spotykany w Polsce - typowy dla mokrych łąk, rowów, skrajów dróg. Nieoceniony w naturalistycznych założeniach ogrodowych - przez całe lato obecne są jasnofioletowe kwiaty a wraz z nimi uwijające się trzmiele, pszczoły i motyle.

Hibiskus bagienny  należy do grupy hibiskusów bylinowych. Pochodzi z podmokłych terenów wschodniej części Ameryki Północnej. Najlepiej się czuje i najpiękniej kwitnie wysadzony w zasobne i stale wilgotne podłoże w słonecznym miejscu.

Roślina o pokroju wyprostowanym, w odpowiednich warunkach piękny łąkowy soliter. Kwiaty żółte, później dekoracyjne owocostany zabarwione na czerwono. Występuje na mokrych łąkach, torfowiskach, rowach. Ma właściwości lecznicze podobnie jak dziurawiec zwyczajny.

Subtelny i delikatny, lekko staroświecki. Na wilgotnej łące jest miłym akcentem, swoje wiotkie łodygi opiera o wyższe trawy i inne rośliny użyczając im swoich kwiatów. W Polsce wciąż jeszcze spotykany, od 2014r. znajduje się pod ochroną.

Z wyglądu delikatny, tak naprawdę jest roślinnym komandosem. Rośnie na suchych łąkach, w przydrożnych rowach, dosłonecznych skłonach wzgórz. W sprzyjających warunkach rozrasta się mocno i obficie kwitnie. Pędy pełzają lub wspinają się po sąsiadujących roślinach lub przewidzianych dla niego podporach. Uwielbiany przez pszczoły. Polecamy do obsadzania płotów, suchych i słonecznych skrajów łąk i ogrodów. Doskonały na słoneczny balkon.

Roślina cebulowa, długowieczna i niekłopotliwa. Melduje się z kwiatami jako jedna z pierwszych na przedwiośniu - chętnie odwiedzana przez pierwsze wiosenne trzmiele i pszczoły. Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków.

Jedna z piękniejszych roślin podmokłej łąki: w okresie kwitnienia zabarwia łąkę żółcią (czasem także pomarańczem). Rośnie do ok. 80 cm w górę jeśli ma w sąsiedztwie rośliny, na których może się oprzeć, bez wsparcia płoży się i rozrasta intensywnie na boki. Wymaga gleb mokrych, dobrze znosi okresowe zalewanie. Dobry pożytek dla pszczół, wabi motyle. Wykorzystywana w rolnictwie jako roślina paszowa.

Rodzima bylina występująca na mokrych łąkach. Karminowe kwiaty zebrane są w kłosach do 30 cm długości. Wabią pszczoły i motyle.

Podstawowa roślina do każdego oczka wodnego. Cechuje ją niezwykła tolerancja na warunki, w jakich przychodzi jej rosnąć: może być rośliną podwodną (głębokość prawie do 1m).

Podstawowa roślina do każdego oczka wodnego. Cechuje ją niezwykła tolerancja na warunki, w jakich przychodzi jej rosnąć: może być rośliną podwodną (głębokość prawie do 1m), rosnącą na pływających wyspach lub stanowisku zaledwie wilgotnym; doskonale znosi nawet najmroźniejsze zimy - jest jedną z pierwszych roślin, które na przełomie zimy i wiosny podejmują wzrost.

Pięknie pachnąca mięta o podłużnych liściach (można wykorzystywać w kuchni). Niższa i nie tak intensywnie rosnąca jak mięta nadwodna - trzyma się raczej w kępie, nie wędruje. Przyda się do wysadzenia wokół sadzawki - rośnie gęsto, jest zwarta i niska, ładnie zaciera granicę między brzegiem i wodą.

Niezapominajka to roślina najczęściej chyba kojarzona z leśnymi strumykami, brzegami potoków. Wymaga miejsca stale mokrego i żyznego - idealna jest dla niezapominajki mokra łąka. Rośnie wśród traw i innych roślin. Subtelne błękitne kwiaty z żółtym oczkiem nie dają o sobie zapomnieć…

Niezapominajka to roślina najczęściej chyba kojarzona z leśnymi strumykami, brzegami potoków. Wymaga miejsca stale mokrego i żyznego - idealna jest dla niezapominajki mokra łąka. Rośnie wśród traw i innych roślin. Subtelne błękitne kwiaty z żółtym oczkiem nie dają o sobie zapomnieć…

Niezapominajka to roślina najczęściej chyba kojarzona z leśnymi strumykami, brzegami potoków. Charakterystyczne błękitne kwiaty z żółtym oczkiem u tej odmiany usadowione są nisko nad krępą kępą liści.

Świetna roślina na wilgotne łąki, brzegi stawów – podłoże nie może podsychać. Bardzo wcześnie rozpoczyna wegetację.

Bladoróżowe kwiaty utrzymywane pionowo na stosunkowo sztywnych łodyżkach pośród traw mokrej łąki. Kwitnie bardzo obficie, uwielbiany przez pszczoły. Idealna bylina do naturalistycznych nasadzeń okołowodnych.

Świetna roślina okrywowa do cienistego, wilgotnego ogrodu. Liście ciemnozielone, nakrapiane gęsto srebrnymi plamkami. Wiosną bladoniebieskie (prawie białe) i dość duże kwiaty.

Świetna roślina okrywowa do cienistego, wilgotnego ogrodu. Liście wąskie, lancetowate, na początku wegetacji nakrapiane dużymi srebrnymi plamami, które z czasem zlewają się ze sobą i cały liść staje się jednolicie srebrny. Kwiaty niebieskie.

Świetna roślina okrywowa do cienistego, wilgotnego ogrodu. Liście ciemnozielone, nakrapiane białymi plamami. Kwiaty czysto białe (pąki kwiatowe bladoróżowe).

Świetna roślina okrywowa do cienistego, wilgotnego ogrodu. Liście ciemnozielone, nakrapiane srebrno dużymi plamami. Wiosną różowe kwiaty.

Świetna roślina okrywowa do cienistego, wilgotnego ogrodu. Niebieskie i różowe kwiaty ładnie odcinają się na tle jasnych, srebrnych liści (liście są niezwykle gęsto nakrapiane, po kwitnieniu prawie całkiem srebrne).

Roślina charakterystyczna dla wilgotnych łąk trzęślicowych, często spotykana także na skrajach lasów i zarośli. Kulki niebieskich lub fioletowych kwiatów (ok. 2 cm średnicy) unoszą się wśród traw wabiąc owady. Roślina zielarska (wykorzystuje się głównie kłącze).

Roślina okazała; w bardzo dobrych warunkach bywa inwazyjna, choć w założeniu łąkowym jest poskramiana przez sąsiadujące gatunki roślin. Liście duże, szorstkie, ciemnozielone, kwiaty lila, rzadziej białe lub kremowe na wysokich, masywnych, wysokich nawet do 1m łodygach.