Wilgotny cień

Adianta to jedne z wdzięczniejszych paproci. Dzięki dużej mrozoodporności (do strefy 3) są odpowiednie dla naszego klimatu. Paprocie te wymagają głębokiego cienia i wilgoci, jeśli bezpośrednie słońce to tylko poranne.

Adianta to jedne z wdzięczniejszych paproci. Dzięki dużej mrozoodporności (do strefy 3) są odpowiednie dla naszego klimatu. Paprocie te wymagają głębokiego cienia i wilgoci, jeśli bezpośrednie słońce to tylko poranne.

Delikatne liście tej paproci mają kształt trójkątów. Ogonki liściowe czarne - jak z chińskiej laki. Pomimo wrażenie niezwykle delikatnej, jest w pełni mrozoodporna (przy tym zimozielona!), dobrze przyjmuje okresowe przesuszenie, jak pozostałe adianta wymaga jedynie podłoża przepuszczalnego (nie może rosnąć w miejscu podmakającym).

Bardzo piękna paproć o skórzastych, jakby plastikowych, ciemnozielonych, błyszczących liściach rozjaśnionych pośrodku zielonkawożółtą, niemal fluorescencyjną smugą. Dobrze czuje się w miejscu ocienionym, podłoże powinno być wilgotne i umiarkowanie żyzne - gatunek w naturze rośnie w wilgotnych lasach. Zimozielona.

Paproć o trójkątnych, mocno powcinanych, koronkowych liściach niesionych niemal poziomo. Tworzy gęste kępy. Bardzo przypomina Arachniodes standishi, od której powinna być bardziej mrozoodporna.

Interesująca nieduża paproć nadająca się do obsadzania zacienionych skalniaków, wykorzystywana też do uprawy w terrariach (jest zimozielona) i niedużych pojemnikach. W naturze jej występowanie związane jest ze skałami wapiennymi - dobrze jest więc zapewnić jej podłoże z zawartością wapnia. Za sprawą fantazyjnego kształtu frond, w języku angielskim potocznie nazywana jest „smoczym ogonem”.

Paproć o długich, wąskich frondach przypominających sznur nanizanych na żyłkę koralików. Młoda roślina wydaje się być nieco rachityczna, starsza przedstawia efektowną, gęstą kępę drobnych „warkoczyków”.

Paproć o jasnozielonych, koronkowych frondach i bordowych łodyżkach (bordowy kolor łodyżek pojawia się z czasem, przeciętnie po dwóch latach). Liście wyrastają pionowo i stale - dzięki temu kępy są zwarte, gęste i ciągle świeże. Wymaga miejsca cienistego, wilgotnego. Nie należy jej sadzić w miejscach narażonych na silniejszą operację słoneczną - idealna do głębokiego cienia.

Średniej wielkości paproć o mocno powcinanych, koronkowych frondach rozwidlonych na końcach. Odmiana wyselekcjonowana w Anglii w XIXw. Odporna na nasze warunki klimatyczne, całkowicie mrozoodporna. Z uwagi na kruchość pędów warto znaleźć dla niej miejsce zaciszne. Nie jest zimozielona.

Koronkowe, delikatne liście tej paproci według literatury osiągają wielkość do 15cm. Są jasnozielone, osadzone na czerwonych łodyżkach; giną na zimę. Wymaga miejsca wilgotnego, ocienionego i żyznego - w naturze spotkać ją można w wilgotnych lasach i na ich obrzeżach.

„Cynowa Koronka” – piękna odmiana wietlicy japońskiej: bordo pośrodku i srebro na brzegach liści.

Piękna wietlica japońska o srebrzystej blaszce liściowej i purpurowej łodyżce, której kolor z czasem rozlewa się także na liść. Końcówki mocno poszarpane ("cristata").

Niska odmiana tworząca gęste kępy liści o pięknym rysunku: środek srebrnopopielatych frond jest ciemno bordowy (młode liście są bordowe ze srebrnymi nerwami i końcówkami).

Liść posrebrzony, ogonki liściowe ciemne. Końcówki liści pozamieniane w  imponujące "grzebienie". Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Niska odmiana tworząca gęste kępy liści o pięknym, kolorowym rysunku: środek srebrnopopielatych frond jest ciemniejszy, z odcieniem czerwieni. Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Niska odmiana tworząca gęste kępy liści o pięknym rysunku: środek srebrnopopielatych frond jest czerwony (intensywniejszy z wiekiem). Wymaga cienia lub półcienia, lubi gleby próchnicze i wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Odmiana tworząca gęste kępy srebrnych liści.  Osiąga najpiękniejsze wybarwienie jako dojrzała roślina; także w sezonie wegetacyjnym im później tym lepiej: frondy stają się coraz bardziej srebrzyste z czasem i najpiękniej prezentują się jesienią. Wiosną jedna z późniejszych wietlic.

Frondy tej paproci są trójkątne, jasnozielone (szczególnie wiosną, później trochę ciemnieją), łodyżka - ciemnoczerwona.

Paproć o ciemnozielonych frondach: płone tworzą rozetę, zarodnikonośne są pionowe, zimozielone i wyrastają ze środka kępy. Łodyżki czarne. Wymaga miejsca cienistego i stale wilgotnego.

Paproć rodzima dla kontynentów azjatyckiego i amerykańskiego (Chiny, Japonia, Filipiny, Nepal, Pakistan, Wietnam i Hawaje). Znosi mrozy do -20 stopni, z powodzeniem może być uprawiana w ogrodach naszego klimatu. Dobrze znosi też uprawę w pojemnikach w pomieszczeniach - jest zimozielona. Jej liście (a w zasadzie tylko ostatni segment złożonego liścia) przypominają kształtem liście palmy orzechowej kariota.

Paproć o skórzastych, jasnozielonych frondach. Zimozielona. Doskonała do dużych pojemników zarówno w ogrodzie jak i w ogrodzie zimowym.  Tworzy okazałe kępy.

Majestatyczna paproć drzewiasta, endemit z Tasmanii, może pamiętać jeszcze okres karbonu, gdy Ziemię porastały paprociowe lasy. Znosi krótkotrwałe obniżenie temperatury poniżej 0 stopni, ale uprawa tej egzotycznej paproci udaje się u nas tylko gdy na okres zimowy przenoszona jest do pomieszczenia.

Paproć rozpowszechniona w liściastych i mieszanych lasach Europy i części Azji. Jedna z większych europejskich paproci: w wilgotnych lasach rejonu śródziemnomorskiego jej frondy mogą osiągać długość nawet 150-170cm.

Nerecznica o mocno rozwidlonych końcówkach. Tworzy ładne, regularne kępy ciemnozielonych liści. Odmiana uprawiana w ogrodach  od XIXw.

Liście gęste o lekko kędzierzawych końcówkach. Tworzy ładne, zwarte, wyprostowane kępy. Dobrze rośnie w miejscach cienistych lub umiarkowanie słonecznych, wilgotnych (ale bez zastoin wody).

Pełna wigoru paproć o długich, wyprostowanych liściach. Tworzy ładne, regularne kępy. Łagodniejsze zimy może przetrwać jako zimozielona - stare frondy należy usunąć wiosną.

Paproć tolerancyjna na warunki, spotykana w wielu różnorodnych siedliskach: zarówno w lasach iglastych jak i mokrych łęgach na brzegu rzek i strumieni; generalnie preferuje gleby żyzne. Wzrost w zależności od warunków - od 10 cm do ponad 0,5 m. Liście koronkowe, ładnie powycinane.

Wspaniały gatunek nerecznicy - duża, o wyprostowanym pokroju. Jej iście są ciemnozielone, błyszczące, wyprostowane. Młode frondy są jasnozielone i pojawiają się późno - dopiero w maju lub nawet w czerwcu. Wymaga gleby wilgotnej, zasobnej. Piękny soliter w cienistym ogrodzie.

Odmiana tej nerecznicy Dickinsa ma jasnozielone, "pogniecione" (crispa) listki. Mniejsza od gatunku spotykanego w Japonii, na Tajwanie i północnych regionach Indii, bardziej, zwarta, kompaktowa. Wymaga miejsc wilgotnych, osłoniętych, może wymagać ochrony na zimę lub miejsca w chłodnej werandzie. Jest zimozielona.

Bardzo wytrzymała, odporna paproć świetnie nadająca się na podszyt w ogrodach o charakterze leśnym. Frondy ciemnozielone, rozłożyste.

Rodzima paproć spotykana w wilgotnych, bogatych w próchnicę lasach liściastych lub mieszanych, porastająca ocienione brzegi strumieni. Jest niewymagająca i odporna - jedna z chętniej sadzonych paproci w dużych, cienistych ogrodach i parkach. Zniesie stanowisko dość słoneczne (pod warunkiem, że będzie miała dostatek wody).

Paproć łatwa w uprawie. Wymaga gleb żyznych, próchniczych, wilgotnych chociaż znosi też przesuszenie. Frondy wąskie, wzniesione pionowo.

Całkowicie mrozoodporna w naszym klimacie paproć tworząca zwarte kępy wzniesionych i niezwykle delikatnych liści. Sprawia wrażenie delikatnej i wrażliwej, jest jednak bardzo odporną paprocią. Preferuje wilgotne i lekko kwaśne podłoże.

Fantastyczna, dość duża nerecznica o ciemnozielonych, połyskujących frondach. Wiosną widowiskowo wyglądają młode pastorały: ich zewnętrzna strona pokryta jest czarnymii łuskami. Pochodzi z wilgotnych lasów wschodniej Azji - na stanowisku osłoniętym i wilgotnym rośnie szybko i nie sprawia problemów.

Wspaniały gatunek nerecznicy - duża, o wyprostowanym pokroju. Rozwijające się liście są jasnozielone, ładnie kontrastujące z ciemnobrązową (prawie czarną) łodygą, z czasem ciemnieją i kontrast jest mniejszy. Wymaga gleby wilgotnej, zasobnej.