Łąka

Kruszczyk błotny to jeden z piękniejszych rodzimych storczyków. Spotkać go można na mokrych łąkach, torfowiskach, łęgach i innych otwartych obszarach przynajmniej okresowo podmokłych.

Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. Rosną na bagnach (jako rośliny towarzyszące sadzawce wymagają miejsca podmokłego z podłożem na bazie kwaśnego torfu) i gdy masowo kwitną.

Z rozety zielonych liści wyrasta sinoniebieski, rozgałęziony i ulistniony pęd kwiatowy z licznymi, niebieskimi kwiatami. Kwiaty mikołajka stanowią doskonały pożytek dla pszczół i motyli - zawsze uwijają się przy nim roje owadów; ze względu na wysoką wydajność miodową i pyłkową polecany jest do obsadzania ogrodów przy pasiekach. Kwiaty mają też wartość florystyczną jako cięte, można je także suszyć albo zostawiać jako atrakcję ogrodu zimą. 

Olbrzymia bylina tworząca krzaczaste zarośla - najchętniej w miejscu słonecznym, żyznym i wilgotnym. Odpowiednia roślina na mokrą łąkę, skraj rowu, strumienia, stawu. Piękne różowe kwiatostany wabią motyle i pszczoły.

Okazała bylina mogąca pełnić w ogrodzie rolę mniejszego krzewu - osiąga wzrost ok. 1m, ma zwarty pokrój. Warto sadzić ją w pojemnikach zakopanych w gruncie - ograniczy to jej rozrost i wędrowanie po ogrodzie. Fantastycznie prezentuje się zwłaszcza w okresie kwitnienia, gdy przyprószona kolorem pomarańczowym zieleń liści dostaje towarzystwo w postaci pomarańczowych kwiatów.

Wiosną 2022 w ofercie roślina kopana.

Jedyny wilczomlecz wymagający wilgotnego podłoża. Jest okazałą byliną porastającą w naturze wilgotne łąki, brzegi zbiorników wodnych, podmokłe lasy. Występuje również w Polsce, jest jednak na tyle rzadki, że został wpisany na Czerwoną listę roślin. W ogrodzie interesujący przez cały okres wegetacyjny: od wiosny przez całe prawie lato żółte kwiaty ładnie kontrastują z zielenią liści, jesienią zapala się oranżem i czerwienią.

Duża bylina o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego. Angielska nazwa tej wiązówki to „Queen of the Prairies” - „królowa prerii”).

Duża bylina o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego - w naturze najczęściej można ją spotkać na podmokłych łąkach (angielska nazwa wiązówki to „Queen of the Meadow” - „królowa łąki”). Polecamy szczególnie na obrzeża dużych stawów lub lub do ogrodów o charakterze łąkowym. 

Duża bylina o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego - w naturze najczęściej można ją spotkać na podmokłych łąkach (angielska nazwa wiązówki to „Queen of the Meadow” - „królowa łąki”). Polecamy szczególnie na obrzeża dużych stawów lub lub do ogrodów o charakterze łąkowym. 

Duża bylina o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego - w naturze najczęściej można ją spotkać na podmokłych łąkach.

Szachownica o dramatycznych czarnych kwiatach, wyższa i masywniejsza niż delikatna szachownica kostkowata. Kwiaty zebrane po kilka na szczycie wyprostowanych pędów kwiatowych zwieszają się delikatnie. Roślina dobrze czuje się na stanowisku lekko ocienionym, wilgotnym i dobrze zdrenowanym.

Szachownica kostkowata nazwę zawdzięcza zadziwiającemu rysunkowi kratki na swych dużych kwiatach w odcieniach fioletu i bieli. Lubi stanowiska wilgotne i półcieniste - sprawdzi się w jasnym cieniu pod drzewami lub wysadzona w trawie w miejscu wilgotnej łąki (koszonej dopiero pod koniec czerwca lub w lipcu, gdy szachownica przekwitnie i straci swoje walory ozdobne).

Wspaniale ożywi „nudną” ścianę zieleni utworzoną przez trzciny i pałki wodne. Wysadzone w strefie bagiennej będzie wspinać się po wyższych roślinach i użyczać im swoich jaskrawych, różowych kwiatów.

Bodziszek często spotykany w Polsce - typowy dla mokrych łąk, rowów, skrajów dróg. Nieoceniony w naturalistycznych założeniach ogrodowych - przez całe lato obecne są jasnofioletowe kwiaty a wraz z nimi uwijające się trzmiele, pszczoły i motyle.

Niska, zwarta forma bodziszka łąkowego o bardzo ciemnych liściach, na których tle ładnie odbijają bladoróżowe, prawie białe kwiaty. Można nim obsadzać stanowiska wilgotne, słoneczne. Powtarza kwitnienie po usunięciu przekwitłych kwiatostanów.

Bodziszek łąkowy o fioletowych, pełnych kwiatach, na które można liczyć w czerwcu i lipcu; przycięty po kwitnieniu kwitnie ponownie. Kwiaty trochę jak różyczki - świetny do ogrodu w wiejskim stylu, ma urok rośliny trochę staroświeckiej. Rewelacyjnie wygląda też w nowoczesnych nasadzeniach z trawami.

Bodziszek łąkowy o białych kwiatach z fioletowymi plamkami. Można nim obsadzać stanowiska wilgotne, słoneczne. Mało wymagający, zadomowiony znosi także okresy suszy. Powtarza kwitnienie po usunięciu przekwitłych kwiatostanów. Dobry wybór na łąkę kwietną, chętnie odwiedzany przez pszczoły.

Bylina charakterystyczna dla mokrych łąk, łęgów, brzegów strumieni, powszechna na całej półkuli północnej. Liście szorstkie, wachlarzowate; kwiaty niewielkie, czerwone lub czerwonobrązowe zwieszające się na wysokich, delikatnych łodyżkach powyżej liści. Nadaje się do wysadzania w miejscach słonecznych i cienistych.

Gatunek rodzimy, występujący na mokrych łąkach - jednak na stanowiskach naturalnych coraz mniej liczny, zagrożony.  Tworzy w naturze i w warunkach ogrodowych skupiska składające się z roślin dorastających do 80 cm. Kwitnie z początkiem lata.

Gatunek rodzimy, występujący na mokrych łąkach - jednak na stanowiskach naturalnych coraz mniej liczny, zagrożony. Tworzy w naturze i w warunkach ogrodowych skupiska składające się z roślin dorastających do 80 cm. Kwitnie z początkiem lata.

Jeszcze do połowy XX w. dość pospolity gatunek rodzimy występujący na mokrych łąkach. Obecnie pod ścisłą ochroną, od początku XXI w. na stanowiskach naturalnych objęty programem reintrodukcji przy naszym udziale.

Roślina o pokroju wyprostowanym, w odpowiednich warunkach piękny łąkowy soliter. Kwiaty żółte, później dekoracyjne owocostany zabarwione na czerwono. Występuje na mokrych łąkach, torfowiskach, rowach. Ma właściwości lecznicze podobnie jak dziurawiec zwyczajny.

Roślina charakterystyczna dla terenów mokrych i wilgotnych na całej kuli ziemskiej. Najchętniej rośnie tam, gdzie gleby są ciężkie, zbite. Tworzy gęste, regularne kępy szydlastych liści.

Roślina charakterystyczna dla terenów mokrych i wilgotnych na całej kuli ziemskiej. Najchętniej rośnie tam, gdzie gleby są ciężkie, zbite. Tworzy gęste, regularne kępy szydlastych liści.

Zabawna, ogrodowa forma situ o poskręcanych pędach - jak fryzura po trwałej. Rośnie w płytkiej wodzie. Najlepiej prezentuje się w niedużym oczku.

Jasnota kwitnie od wczesnej wiosny do jesieni - jest pierwszą rośliną-pożytkiem dla najwcześniej budzących się błonkoskrzydłych. Rośnie na łąkach, pastwiskach, w zaroślach, na rowach tworząc najczęściej większe skupiska.

Subtelny i delikatny, lekko staroświecki. Na wilgotnej łące jest miłym akcentem, swoje wiotkie łodygi opiera o wyższe trawy i inne rośliny użyczając im swoich kwiatów. W Polsce wciąż jeszcze spotykany, od 2014r. znajduje się pod ochroną.

Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków. Wymaga stanowiska lekko ocienionego, wilgotnego, chłodnego. Śnieżyca letnia jest bardzo podobna do naszej rodzimej śnieżycy wiosennej. Jest jednak od niej znacznie wyższa, niesie więcej pojedynczych kwiatków na pędzie kwiatowym (nawet 7) i kwitnie później.

Roślina cebulowa, długowieczna i niekłopotliwa. Melduje się z kwiatami jako jedna z pierwszych na przedwiośniu - chętnie odwiedzana przez pierwsze wiosenne trzmiele i pszczoły. Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków.

Łąka porośnięta firletką przebarwia się w okresie jej kwitnienia na różowo. Można ją sadzić masowo na koszonych, naturalistycznych łąkach obok bodziszka, wiązówki, kaczeńców (po przekwitnięciu i skoszeniu zakwitnie jeszcze raz) albo tylko pojedyncze rośliny jako akcent urozmaicający obrzeże sadzawki. W masowych nasadzeniach ma właściwości zadarniające.

Łąka porośnięta firletką przebarwia się w okresie jej kwitnienia na różowo. Można ją sadzić masowo na koszonych, naturalistycznych łąkach obok bodziszka, wiązówki, kaczeńców (po przekwitnięciu i skoszeniu zakwitnie jeszcze raz) albo tylko pojedyncze rośliny jako akcent urozmaicający obrzeże sadzawki. W masowych nasadzeniach ma właściwości zadarniające.

Firletka o czysto białych, koronkowych kwiatach. Podobnie jak różowa, wymaga stanowiska wilgotnego (choć obie dobrze znoszą okresowe przesuszenie - mogą być sadzone w ogrodach deszczowych, które ze swej natury bywają zalane wodą, ale także podlegają naturalnym okresom suszy).

Firletka odmiany „Jenny” ma kwiaty pełne - różowe, trochę rozwichrzone pomponiki na ponad półmetrowych łodyżkach. Można sadzić ją w ogrodach deszczowych (dobrze znosi okresowe zalanie, poradzi sobie ze względnym przesuszeniem), na ozdobnych założeniach typu łąkowego lub na wilgotnych rabatach.

Bylina występująca na łąkach (suche partie), uprawiana w ogrodach. W większych nasadzeniach kwiaty tej firletki tworzą gęstą, intensywnie różową chmurę.

Roślina występująca naturalnie na terenie całej Polski - można ją spotkać na mokrych łąkach razem z firletką czy wiązówką. Wymaga stanowiska stale wilgotnego. Kwitnie jaskrawożółtymi kwiatami.