Łąka

Kukułka zaniedbana to nazwa zdecydowanie krzywdząca dla tego storczyka. Na grubej, pustej w środku łodydze niesie wysoki i gruby kwiatostan (rekordowe kwiatostany składają się z 70-80 pojedynczych kwiatów!), osobniki uprawiane w naszym ogrodzie są okazalsze niż nasze stoplamki szerokolistny czy plamisty.

Tę kukułkę można spotkać na łąkach i torfowiskach Danii, Szwecji, Norwegii i Wysp Brytyjskich. Liście ma mniej lub bardziej nakrapiane ciemnymi plamkami, kwiaty ciemnofioletowe, podbarwione mocnym fuksjowym różem. W idealnych warunkach (lekka lecz żyzna i stale wilgotna gleba, stanowisko bez konkurentów w postaci chwastów i tłoczących się w pobliżu traw) roślina w okresie kwitnienia może sięgać grubo powyżej pół metra. Rośliny te bardzo łatwo krzyżują się między gatunkami, u osobników otrzymanych z siewu często występują różnice w wysokości, kształcie kwiatów, wybarwieniu liści.

Kukułka, storczyk szerokolistny, stoplamek to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan. Liście mniej lub bardziej nakrapiane ciemnymi plamami. W Polsce dość rozpowszechniony na całym niżu, porasta mokre łąki, torfowiska jest jednak rośliną chronioną. Rośliny te bardzo łatwo krzyżują się między gatunkami, u osobników otrzymanych z siewu często występują różnice w wysokości, kształcie kwiatów, wybarwieniu liści.

Trawa tworząca kępy przewieszających się łukowato liści, lubiana za szybki start wiosną: wegetację rozpoczyna znacznie wcześniej od innych traw. Kwitnie od czerwca luźnymi wiechami, początkowo zielonymi, później żółtymi. Odporna i tolerancyjna co do warunków. Stosowana w dużych nasadzeniach parkowych, gdzie tworzy łany albo przeplatana z roślinami kwitnącymi. Chętnie sadzona w ogrodach przydomowych w charakterze niedużego solitera. Koszona stworzy zwartą darń.

Trawa tworząca kępy przewieszających się łukowato liści, lubiana za szybki start wiosną: wegetację rozpoczyna znacznie wcześniej od innych traw. Kwitnie od czerwca luźnymi wiechami, początkowo zielonymi, później żółtymi. Odporna i tolerancyjna co do warunków. Stosowana w dużych nasadzeniach parkowych, gdzie tworzy łany albo przeplatana z roślinami kwitnącymi. Chętnie sadzona w ogrodach przydomowych w charakterze niedużego solitera. Koszona stworzy zwartą darń.

Tutaj oferta na 100 sztuk sadzonek, średnica bryłki korzeniowej ok. 3,5 cm.

Nieduży goździk o różowych kwiatkach, rodzimy dla polskiej flory. Rośnie w miejscach suchych i słonecznych: na kserotermicznych ugorach, kolejowych nasypach, w jasnych borach sosnowych. Lubi podłoże gliniaste, piaszczyste, o odczynie obojętnym lub  zasadowym, z zawartością wapnia. Może być sadzony na skalniakach, murkach, w jasnych miejscach pod iglakami (podłoże obowiązkowo wzbogacone piaskiem). 

Wspaniały goździk, gość mokrych łąk trzęślicowych (szczególnie w wyżej położonych, a tym samym bardziej suchych partiach). Pyszne, niezwykle finezyjnie powycinane kwiaty wyniesione są dość wysoko nad rozetę lancetowatych liści. Pachnie słodko i niezwykle intensywnie.

Roślina kserotermicznej murawy, a więc jej żywiołem jest stanowisko słoneczne, gorące, suche. Liście i pędy ma owłosione (zapobiega to nadmiernej utracie wody); liście tworzą rozetę schowaną nisko wśród traw, w okresie kwitnienia żmijowiec osiąga wysokość nawet 1m. Kwitnienie przypada na okres od końca czerwca do sierpnia i trwa przeciętnie 2 do 3 tygodni. Wspaniała roślina miododajna. Sadzić na słonecznych rabatach, skalniakach.

Okazała bylina, prawdziwa ozdoba krajobrazu - obecna na skrajach lasów, leśnych polanach, w przydrożnych rowach. Entuzjaści przypisują jej wiele zalet medycznych i kulinarnych (stanowi jeden ze składników leczniczej herbatki Kapor). Purpurowe kwiaty są atrakcyjnym pożytkiem dla pszczół. Lubi podłoże bogate w azot. Jej angielska nazwa to „Fireweed” - chwast ognisty. Z uwagi na dużą tolerancję na zasolenie, doskonała do obsadzania poboczy dróg i miejskich ogrodów deszczowych typu suchego.

Okazała bylina, prawdziwa ozdoba krajobrazu - obecna na skrajach lasów, leśnych polanach, w przydrożnych rowach. Entuzjaści przypisują jej wiele zalet medycznych i kulinarnych (stanowi jeden ze składników leczniczej herbatki Kapor). Purpurowe kwiaty są atrakcyjnym pożytkiem dla pszczół. Lubi podłoże bogate w azot. Jej angielska nazwa to „Fireweed” - chwast ognisty. Z uwagi na dużą tolerancję na zasolenie, doskonała do obsadzania poboczy dróg i miejskich ogrodów deszczowych typu suchego.

Kruszczyk błotny to jeden z piękniejszych rodzimych storczyków o nienachalnej, subtelnej urodzie. Łodyga kwiatowa osiąga do 70 cm wysokości, kwiaty zebrane w luźne kwiatostany na jej szczycie mają delikatną barwę beżową lub biało-różową. Kwitnienie przypada na czerwiec i lipiec.Spotkać go można na mokrych łąkach, torfowiskach, łęgach i innych otwartych obszarach przynajmniej okresowo podmokłych.

Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. Rosną na bagnach (jako rośliny towarzyszące sadzawce wymagają miejsca podmokłego z podłożem na bazie kwaśnego torfu) i gdy masowo kwitną.

Z rozety zielonych liści wyrasta sinoniebieski, rozgałęziony i ulistniony pęd kwiatowy z licznymi, niebieskimi kwiatami. Kwiaty mikołajka stanowią doskonały pożytek dla pszczół i motyli - zawsze uwijają się przy nim roje owadów; ze względu na wysoką wydajność miodową i pyłkową polecany jest do obsadzania ogrodów przy pasiekach. Kwiaty mają też wartość florystyczną jako cięte, można je także suszyć albo zostawiać jako atrakcję ogrodu zimą. 

Nowa odmiana mikołajka płaskolistnego o niskim, krępym wzroście i bardzo obfitym kwitnieniu. Kwiaty mikołajka stanowią doskonały pożytek dla pszczół i motyli - zawsze uwijają się przy nim roje owadów. Mają też wartość florystyczną jako cięte, można je także suszyć albo zostawiać jako atrakcję ogrodu zimą. 

Naturalnym siedliskiem tego mikołajka jest północnoamerykańska preria. W ogrodzie dobry jako soliter lub sadzony w niedużych grupach, także w towarzystwie traw. Z rozety srebrnozielonych liści wyrasta sinoniebieski, rozgałęziony i ulistniony pęd kwiatowy. Kwiaty mikołajka stanowią doskonały pożytek dla pszczół i motyli - zawsze uwijają się przy nim roje owadów; ze względu na wysoką wydajność miodową i pyłkową polecany jest do obsadzania ogrodów przy pasiekach.

Olbrzymia bylina tworząca krzaczaste zarośla - najchętniej w miejscu słonecznym, żyznym i wilgotnym. Odpowiednia roślina na mokrą łąkę, skraj rowu, strumienia, stawu. Piękne różowe kwiatostany wabią motyle i pszczoły.

Jedyny wilczomlecz wymagający wilgotnego podłoża. Jest okazałą byliną porastającą w naturze wilgotne łąki, brzegi zbiorników wodnych, podmokłe lasy. Występuje również w Polsce, jest jednak na tyle rzadki, że został wpisany na Czerwoną listę roślin. W ogrodzie interesujący przez cały okres wegetacyjny: od wiosny przez całe prawie lato żółte kwiaty ładnie kontrastują z zielenią liści, jesienią zapala się oranżem i czerwienią.

Kompaktowa odmiana wilczomlecza wymagającego wilgotnego podłoża. Interesująca przez cały okres wegetacyjny: od wiosny przez całe prawie lato żółte kwiaty ładnie kontrastują z zielenią liści, jesienią zapala się oranżem i czerwienią. Kwitnie bardzo obficie. Sok wypływający ze złamanych lub uciętych łodyg wilczomlecza może powodować podrażnienia skóry. Polecamy na wilgotne brzegi stawów (i stawków) i do ogrodów deszczowych.

Duża bylina o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego. Angielska nazwa tej wiązówki to „Queen of the Prairies” - „królowa prerii”).

Potrafi być dużą byliną o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu; potrafi też zająć skromniejsze miejsce wśród traw na łące i pokazać swoją urodę tylko w czasie kwitnienia. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego - w naturze najczęściej można ją spotkać na podmokłych łąkach (angielska nazwa wiązówki to „Queen of the Meadow” - „królowa łąki”).

Potrafi być dużą byliną o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu; potrafi też zająć skromniejsze miejsce wśród traw na łące i pokazać swoją urodę tylko w czasie kwitnienia. Wymaga miejsca mokrego lub co najmniej wilgotnego - w naturze najczęściej można ją spotkać na podmokłych łąkach (angielska nazwa wiązówki to „Queen of the Meadow” - „królowa łąki”).

Tutaj oferta na 100 sztuk sadzonek, średnica bryłki korzeniowej 3,5 cm.

Odmiana wiązówki charakteryzująca się złotymi przebarwieniami na ciemnozielonych liściach. Potrafi być dużą byliną o walorach architektonicznych - w założeniu ogrodowym może pełnić rolę krzewu; potrafi też zająć skromniejsze miejsce wśród traw na łące i pokazać swoją urodę tylko w czasie kwitnienia.

Szachownica o dramatycznych czarnych kwiatach, wyższa i masywniejsza niż delikatna szachownica kostkowata. Kwiaty zebrane po kilka na szczycie wyprostowanych pędów kwiatowych zwieszają się delikatnie. Roślina dobrze czuje się na stanowisku lekko ocienionym, wilgotnym i dobrze zdrenowanym.

Szachownica kostkowata nazwę zawdzięcza zadziwiającemu rysunkowi kratki na swych dużych kwiatach w odcieniach fioletu i bieli. Lubi stanowiska wilgotne i półcieniste - sprawdzi się w jasnym cieniu pod drzewami lub wysadzona w trawie w miejscu wilgotnej łąki (koszonej dopiero pod koniec czerwca lub w lipcu, gdy szachownica przekwitnie i się obsieje).

Wspaniale ożywi „nudną” ścianę zieleni utworzoną przez trzciny i pałki wodne. Wysadzone w strefie bagiennej będzie wspinać się po wyższych roślinach i użyczać im swoich jaskrawych, różowych kwiatów.

Bodziszek często spotykany w Polsce - typowy dla mokrych łąk, rowów, skrajów dróg. Nieoceniony w naturalistycznych założeniach ogrodowych - przez całe lato obecne są jasnofioletowe kwiaty a wraz z nimi uwijające się trzmiele, pszczoły i motyle.

Niska, zwarta forma bodziszka łąkowego o bardzo ciemnych liściach, na których tle ładnie odbijają bladoróżowe, prawie białe kwiaty. Można nim obsadzać stanowiska wilgotne, słoneczne. Powtarza kwitnienie po usunięciu przekwitłych kwiatostanów.

Kompaktowa forma bodziszka łąkowego o czekoladowych liściach (ciemnozielonych w pełni lata), na których tle pięknie odbijają się jasnoróżowe kwiaty. Można nim obsadzać stanowiska wilgotne, słoneczne. Mało wymagający, zadomowiony znosi także okresy suszy. Powtarza kwitnienie po usunięciu przekwitłych kwiatostanów. Dobry wybór na łąkę kwietną, do ogrodu deszczowego.

Bodziszek łąkowy o fioletowych, pełnych kwiatach, na które można liczyć w czerwcu i lipcu; przycięty po kwitnieniu kwitnie ponownie. Kwiaty trochę jak różyczki - świetny do ogrodu w wiejskim stylu, ma urok rośliny trochę staroświeckiej. Rewelacyjnie wygląda też w nowoczesnych nasadzeniach z trawami.

Bodziszek łąkowy o czysto białych kwiatach. Można nim obsadzać stanowiska wilgotne, słoneczne. Mało wymagający, zadomowiony znosi także okresy suszy. Powtarza kwitnienie po usunięciu przekwitłych kwiatostanów. Dobry wybór na łąkę kwietną, chętnie odwiedzany przez pszczoły.

Bylina charakterystyczna dla mokrych łąk, łęgów, brzegów strumieni, powszechna na całej półkuli północnej. Liście szorstkie, wachlarzowate; kwiaty niewielkie, czerwone lub czerwonobrązowe zwieszające się na wysokich, delikatnych łodyżkach powyżej liści. Nadaje się do wysadzania w miejscach słonecznych i cienistych.

Gatunek rodzimy, występujący na mokrych łąkach - jednak na stanowiskach naturalnych coraz mniej liczny, zagrożony.  Tworzy w naturze i w warunkach ogrodowych skupiska składające się z roślin dorastających do 80 cm. Kwitnie z początkiem lata.

Jeszcze do połowy XX w. dość pospolity gatunek rodzimy występujący na mokrych łąkach. Obecnie pod ścisłą ochroną, od początku XXI w. na stanowiskach naturalnych objęty programem reintrodukcji przy naszym udziale.

Roślina charakterystyczna dla terenów mokrych i wilgotnych na całej kuli ziemskiej. Najchętniej rośnie tam, gdzie gleby są ciężkie, zbite. Tworzy gęste, regularne kępy szydlastych liści.

Roślina charakterystyczna dla terenów mokrych i wilgotnych na całej kuli ziemskiej. Najchętniej rośnie tam, gdzie gleby są ciężkie, zbite. Tworzy gęste, regularne kępy szydlastych liści.

Tutaj oferta na 100 sztuk sadzonek, średnica bryłki korzeniowej 3,5 cm.