P

Maleńka kokoryczka pochodząca z Azji. Łodygi i liście jak u innych kokoryczek, sprawiają może wrażenie jakby nie mogły się w pełni rozwinąć. Kwiaty stosunkowo duże, bez szypułek, różowofioletowe. Urocza. Najlepsze rezultaty daje uprawa w jasnym cieniu, w podłożu zasobnym i przepuszczalnym.

Maleńka kokoryczka o wzniesionym pokroju. Liście zielone, owalne, lekko karbowane zdają się być gęsto upakowane na krótkich łodyżkach.  

Liście eliptyczne, szersze i trochę bardziej okrągłe niż u kokoryczki wonnej. Białe, dzwonkowate kwiatki z zielonkawymi końcówkami wyrastają na krótkich szypułkach. Dobrze się czuje na stanowisku zacienionym, lekko wilgotnym (choć dobrze znosi susze). Dobra towarzyszka host, paproci, parników i innych roślin cieniolubnych.

Na bordowych pędach ciemnozielone liście z wyraźnymi srebrnymi pasmami na środku i po bokach. Kwiaty zielonkawobiałe.

Piękna roślina do nasadzeń parkowych i zadrzewionych części ogrodów. 

Kokoryczka inna niż wszystkie: niezbyt duże, lancetowate liście zebrane są w okółkach na wysokich, wyprostowanych łodygach. Kwiaty nieduże, białe, zwieszające się - charakterystyczne dla kokoryczek.

Kokoryczka, która wiosną ma brązowe pędy i liście; wygląda wówczas zjawiskowo. W czasie kwitnienia zielenieje i zielona pozostaje do końca sezonu.

Ciekawa kokoryczka o niebieskawo zielonych, lekko kędzierzawych, jakby rozedrganych liściach z charakterystycznymi kremowymi paskami - wprowadza lekki powiew op-artu do ogrodu:) Wymagania jak gatunek. Znana także pod nazwą Polygonatum x hybridum „Striatum”.

Bladoróżowe kwiaty utrzymywane pionowo na stosunkowo sztywnych łodyżkach pośród traw mokrej łąki. Kwitnie bardzo obficie, uwielbiany przez pszczoły. Idealna bylina do naturalistycznych nasadzeń okołowodnych.

Paprotka zwyczajna występuje w całej Polsce jako podszyt lasów. Jej liście są bardzo trwałe - zimozielone, rzadko wymagają kosmetycznego przycinania po zimie. Dobra odmiana na skalniaki: wytrzymała na suszę, tolerująca stanowisko słoneczne lub jasny cień.

Odmiana „Bifido Multifidum” ma liście rozdwojone na końcach.

Piękna paproć szeroko rozpowszechniona na kuli ziemskiej, w Polsce chroniona - można ją spotkać w górach. Koronkowe liście są wzniesione pionowo, zimozielone (czasami warto jednak usunąć wiosną stare liście i zrobić w ten sposób miejsce dla nowych).

Piękna paproć o wzniesionym pokroju. Ciemnozielone frondy są zimozielone, warto jednak wiosną wyciąć stare by pobudzić wzrost nowych. W naturze spotykana na lesistych terenach niemal całej Ameryki Północnej (z Kanadą i Alaską).

Paproć o lśniących, ciemnozielonych frondach. Kępa raczej wyprostowana, choć dojrzałe frondy mogą się wykładać.

Nieduża paproć o pięknie wykrojonych, lśniących liściach. Latem liście pachną (raczej nieprzyjemnie, niestety - zapach jest „lisi”). Wiosną młode frondy są złotawe, później zielone. Paproć bardzo tolerancyjna co do jakości i zasobności gleby, wilgotności a także nasłonecznienia - bardzo dobrze rośnie na stanowisku słonecznym. Zimozielona.

Idealna roślina do każdego ogrodu: bardzo tolerancyjna na różne warunki. Dobrze znosi okresowe przesuszenie, może rosnąć w miejscu nieosłoniętym od wiatru a jeśli podłoże jest wystarczająco wilgotne - dobrze zniesie także dość dużą dawkę słońca.

Odmiana wyselekcjonowana spośród gatunku w połowie XIXw.  Podobnie jak gatunek - bardzo tolerancyjna na różne warunki; dobrze znosi okresowe przesuszenie, może rosnąć w miejscu nieosłoniętym od wiatru a jeśli podłoże jest wystarczająco wilgotne - dobrze zniesie także dość dużą dawkę słońca. Liście tej paproci są regularne, gęste i sierpowato zakrzywione a do tego powcinane jak najdelikatniejsza koronka. Zimozielona.

Kompaktowa odmiana paprotnika sierpowatego - dorasta zaledwie do 30cm. Liście rosną pionowo i są niezwykle zwarte, gęsto upakowane. Bardzo wdzięczna i dekoracyjna. Tolerancyjna na poziom wilgotności, odczyn podłoża.

Odmiana "Dahlem" została wyselekcjonowana w berlińskim ogrodzie botanicznym. Jest okazalsza niż inne paprotniki szczecinkozębne, jej szerokie liście osiągają nawet 1m długości. Paprotnik szczecinkozębny to idealna roślina do każdego ogrodu. Dobrze znosi okresowe przesuszenie, może rosnąć w miejscu nieosłoniętym od wiatru a jeśli podłoże jest wystarczająco wilgotne - dobrze zniesie także dość dużą dawkę słońca.

Idealna roślina do każdego ogrodu: bardzo tolerancyjna na różne warunki. Dobrze znosi okresowe przesuszenie, może rosnąć w miejscu nieosłoniętym od wiatru a jeśli podłoże jest wystarczająco wilgotne - dobrze zniesie także dość dużą dawkę słońca.

Idealna roślina do każdego ogrodu: bardzo tolerancyjna na różne warunki. Dobrze znosi okresowe przesuszenie, może rosnąć w miejscu nieosłoniętym od wiatru a jeśli podłoże jest wystarczająco wilgotne - dobrze zniesie także dość dużą dawkę słońca.

Roślina ta występuje w postaci małego drzewa lub jako krzew. Pochodzi z Chin, może być uprawiana także w Polsce (wg. literatury jest mrozoodporna do 5 strefy), warto jednak sadzić ją w miejscach zacisznych, osłoniętych. Pędy zaopatrzone są w wiele ostrych, dużych cierni. Wiosną poncyria pokrywa się białymi kwiatami.

Niebieski kolor kwiatów pontederii powoduje, że jest niezmiernie atrakcyjną rośliną wodną. Ma błyszczące, ciemnozielone, gładkie liście - trudno znaleźć podobną roślinę wśród gatunków rodzimych, spotykanych w Polsce dziko.

Rozpław o wąskich, lancetowatych, błyszczących liściach i niebieskich kwiatach. Rośnie bujnie w trochę głębszej strefie przybrzeżnej; podłoże powinno być żyzne, stanowisko słoneczne.

Pierwiosnek o kandelabrowych kwiatach wyniesionych wysoko ponad przycupniętą przy ziemi rozetę liści. Kwiaty fioletowe - doskonale współgrają z innymi pierwiosnkami kandelabrowymi (Primula „Miller's Crimson” czy Primula bulleyaana).

Primula auricula zajmuje specjalne miejsce wśród pierwiosnków: pochodzi z terenów górskich, jest rośliną nadającą się na skalniaki. Odmiana „Anderl” ma kwiaty fioletowe z kremowym środkiem.

Primula auricula zajmuje specjalne miejsce wśród pierwiosnków: pochodzi z terenów górskich, jest rośliną nadającą się na skalniaki. Odmiana „Bartl” ma kwiaty jasnofioletowe z białym środkiem.

Primula auricula zajmuje specjalne miejsce wśród pierwiosnków: pochodzi z terenów górskich, jest rośliną nadającą się na skalniaki. Odmiana „Mariandl” ma kwiaty granatowe z białym środkiem.

Pierwiosnek o kandelabrowych kwiatach wyniesionych wysoko ponad przycupniętą przy ziemi rozetę liści. Kwiaty w ciepłym odcieniu żółci i pomarańczowego. Świetnie wyglądają wysadzone w ogrodzie bagiennym wśród paproci podobnego siedliska i roślin o większych liściach (np. Darmera peltata).

Pierwiosnek o żółtych, pachnących kwiatach. Wrażliwy na niedobór wody - najlepiej czuje się w ogrodzie bagienny, ze stale mokrą strefa korzeniową. Bardzo odporny. Idealny do nasadzeń naturalistycznych.

Pierwiosnek o białych kandelabrowych kwiatach wyniesionych ponad przycupniętą przy ziemi rozetę liści. Pierwiosnki japońskie lubią miejsca wilgotne i cieniste.

Pierwiosnek o bordowych kandelabrowych kwiatach wyniesionych ponad przycupniętą przy ziemi rozetę liści. Pierwiosnki japońskie lubią miejsca wilgotne i cieniste - stanowią idealne towarzystwo dla leśnych paproci.

Pierwiosnek o liściach jasnozielonych, pomarszczonych. Kwiaty wyniesione na niewysokich łodygach, białe, mocno powcinane. Stanowisko naturalne tego pierwiosnka to wilgotne łąki, jasne lasy - podobne warunki warto mu stworzyć w ogrodzie.

Wspaniały, nietypowy, późnokwitnący pierwiosnek. Kwiatostany osiągają wysokość nawet 25 cm, wyniesione są na wysokich łodygach (nawet 80 cm) i rozkwitają od dołu