AGM - rośliny wyróżnione

Odmiana „Butter and Sugar”  kwitnie wiosną dwubarwnymi, dużymi i kształtnymi kwiatami: dolne płatki w kolorze ciepłej, maślanej  żółci, górne płatki białe. Jest to zdecydowanie najpopularniejsza obecnie odmiana o jasnych kwiatach.

Kwiaty w odcieniu kremowej bieli z zielonkawą podstawą kielicha. Dolne płatki są szerokie i pofałdowane na brzegach. Kwiaty większe i dłużej utrzymujące się na roślinie niż u innych odmian kosaćców syberyjskich. Jeden z lepszych białych.

Odmiana „Harpswell Velvet” ma kwiaty głęboko fioletowe, aksamitne.

Kosaciec syberyjski rozpowszechniony jest w całej niemal Eurazji, występuje także na terenie Polski (objęty jest ścisłą ochroną gatunkową).

Przepiękna odmiana kosaćca syberyjskiego o niewielkich, niebieskich kwiatach. Dolne płatki mają intensywny złoty rysunek widoczny z daleka na tle niebieskich płatków. Łodygi kwiatowe bardzo wysokie, kwiaty znacznie górują nad kępą liści. Kwitnie bardzo obficie, rozpoczyna kwitnienie jako jedna z pierwszych odmian.

Piękna krzyżówka Iris versicolor i I. virginica.  Od wczesnej wiosny do kwitnienia liście są fioletowe. Odmiana zdobyła wiele ogrodniczych nagród.

Roślina cebulowa, długowieczna i niekłopotliwa. Melduje się z kwiatami jako jedna z pierwszych na przedwiośniu - chętnie odwiedzana przez pierwsze wiosenne trzmiele i pszczoły. Kwiaty białe, dzwonkowate z charakterystycznymi zielonymi lub żółtozielonymi „kropelkami” na końcówkach zrośniętych płatków.

Niezwykle jaskrawoczerwone kwiaty, liście zielone z wierzchu a od spodu bordowe. Lobelię w okresie jej kwitnienia (kwitnie w okresie, kiedy większość innych sadzawkowych roślin dawno skończyła już kwitnienie: na przełomie późnego lata i wczesnej jesieni) widać z daleka. Jednoroczna (chyba że przechowywana w warunkach domowych).

Tulejnik o białych kwiatach (zaczynają kwitnienie jako zielone) pachnących piżmem.  Potrzebuje czasu by zakwitnąć. Wymaga stanowiska wilgotnego, lekko ocienionego, o żyznym podłożu. Źle znosi przesadzanie - ma bardzo głęboki system korzeniowy.

Fantastyczna bylina zadarniająca do wilgotnych i mokrych miejsc (ale dobrze znosi także okresowe przesuszenie). Bardzo dobra do maskowania nieatrakcyjnych brzegów zbiorników wodnych - rośnie zarówno na brzegu jak i w płytkiej wodzie.

Niewymagająca, bylina podobna do kokoryczki. Łodyga wzniesiona, liście ciemnozielone, błyszczące, naprzemianległe, z ładnym łukowatym unerwieniem.

Okazała paproć o dwóch rodzajach frond: zarodnikonośne (są wyprostowane i usytuowane w środku kępy) i sterylne (rozkładają się wachlarzowato naokoło). Najlepiej czuje się w podłożu chłodnym, wilgotnym i zasobnym w próchnicę.

Wspaniała, duża paproć idealna do mokrych i podmokłych cienistych zakątków. Szybko się rozwija wypełniając dostępną przestrzeń. Tworzy okazałe, wyprostowane kępy. Idealna nad brzegi dużych stawów, strumieni. Świetna w nasadzeniach masowych. Frondy są jasnozielone, zarodnikonośne frondy jesienią najpierw ciemnozielone, szybko brązowieją i są w zasadzie całe zajęte przez zarodniki (mogą wyglądać wręcz na uschnięte!).

Meconopsis betonicifolia - Mekonops bukwicolistny
rodzina: Papaveraceae
pochodzenie: Tybet
mrozoodporność: strefy 3 do 8
stanowisko: półcieniste, cieniste, chłodne; gleba wilgotna, przepuszczalna, lekko kwaśna
wysokość: 80-120 cm
kwitnienie: V

Mekonops bukwicolistny, zwany też niebieskim makiem lub makiem himalajskim, to roślina o bardzo świeżym rodowodzie: został znaleziony w Tybecie dopiero w 1912 roku.

Stara, niezawodna odmiana doskonała do średnich lub dużych zbiorników. Cieszy się opinią „najbardziej czerwonej z czerwonych” . 

Kwiat ma kształt kulisty - jak piwonia. Kwiaty pozostają długo otwarte. Jej dodatkową zaletą jest to, że łatwo przystosowuje się do każdej wielkości sadzawki. 

Najpopularniejsza odmiana do małej sadzawki (ale dobrze czuje się też i jest widoczna w dużych zbiornikach). Kwiaty intensywnie fuksjowo czerwone/głęboko wiśniowe. 

Kwiaty jasnożółte lub kremowe. Zielone liście mocno nakrapiane brązem. Kwitnie intensywnie, nadaje się zarówno do dużych jak i bardzo niewielkich oczek.

Kwiaty niewielkie, niezwykle obfite, kanarkowo żółte, otwierają się wczesnym popołudniem i pozostają otwarte do wieczora. 

Długosz królewski to bardzo duża, nadwodna paproć. W miejscach o dostatecznej wilgotności może rosną na stanowisku słonecznym. Preferuje gleby kwaśne. 

Bardzo duże kwiaty w kolorze koralowym lub łososiowym - piękna mieszanka różu z pomarańczowym; coraz jaśniejsze wraz z rozkwitaniem/przekwitaniem. Płatki rozbielone na brzegach, kwiaty bardzo kształtne - jedna z najpiękniejszych piwonii w naszej kolekcji. Ceniona odmiana uprawiana na kwiaty cięte.

Odmiana uzyskana w 1856 przez Calota. Ma kwiaty duże, białe, pełne, pachnące, na silnych pędach. Środkowe płatki w kolorze lekko maślanym sprawiają wrażenie zwarcie upakowanych. Odmiana bardzo stara, wciąż bardzo popularna biała piwonia. Niezwykle elegancka. Doskonała na kwiat cięty.

Piękna XIX-wieczna odmiana piwonii o pełnych jedwabiście ciemnoczerwonych kwiatach. Kwitnie obficie. Jedna z lepszych czerwonych. Wymaga podpór.

Odmiana o anemonowych kwiatach. Płatki różowe, pręciki złote.

Interesująca paproć o lancetowatych, zielonych, lśniących liściach. Wymaga podłoża dobrze zdrenowanego. Może być wysadzona na północnej stronie skalniaka: będzie jej służył chłód i cień, dobrze jest jednak gdy podłoże nie przesycha całkowicie.

Pleione limprichtii to nieduży storczyk gruntowy wymagający żyznego, przepuszczalnego podłoża. 

Ta bulwiasta bylina pochodząca z Chin i Tybetu to nowość wśród oferowanych w Europie roślin cieniolubnych. Duże, żywozielone, błyszczące liście mają od 5 do 9 klap. Kłącze silne, pełzające, z włóknistymi korzeniami. Wymaga stanowiska ocienionego, gleby zasobnej i wilgotnej (podobnie jak Darmera peltata). Kwiaty pod spodem liścia, jesienią czerwone lub czarne jagody.

Piękna paproć szeroko rozpowszechniona na kuli ziemskiej, w Polsce chroniona - można ją spotkać w górach. Koronkowe liście są wzniesione pionowo, zimozielone (czasami warto jednak usunąć wiosną stare liście i zrobić w ten sposób miejsce dla nowych).

Piękna paproć o wzniesionym pokroju. Ciemnozielone frondy są zimozielone, warto jednak wiosną wyciąć stare by pobudzić wzrost nowych. W naturze spotykana na lesistych terenach niemal całej Ameryki Północnej (z Kanadą i Alaską).

Paproć o lśniących, ciemnozielonych frondach. Kępa raczej wyprostowana.

Idealna roślina do każdego ogrodu: bardzo tolerancyjna na różne warunki. Dobrze znosi okresowe przesuszenie, może rosnąć w miejscu nieosłoniętym od wiatru a jeśli podłoże jest wystarczająco wilgotne - dobrze zniesie także dość dużą dawkę słońca.

Jedna z piękniejszych odmian paprotnika. Uporządkowana, regularna. W Polsce powinna być sadzona w miejscach osłoniętych i okryta na zimę.

Niebieski kolor kwiatów pontederii powoduje, że jest niezmiernie atrakcyjną rośliną wodną. Ma błyszczące, ciemnozielone, gładkie liście - trudno znaleźć podobną roślinę wśród gatunków rodzimych, spotykanych w Polsce dziko.

Pierwiosnek o kandelabrowych kwiatach wyniesionych wysoko ponad przycupniętą przy ziemi rozetę liści. Kwiaty fioletowe - doskonale współgrają z innymi pierwiosnkami kandelabrowymi (Primula „Miller's Crimson” czy Primula bulleyaana).

Pierwiosnek o kandelabrowych kwiatach wyniesionych wysoko ponad przycupniętą przy ziemi rozetę liści. Kwiaty w ciepłym odcieniu żółci i pomarańczowego. Świetnie wyglądają wysadzone w ogrodzie bagiennym wśród paproci podobnego siedliska i roślin o większych liściach (np. Darmera peltata).