Cieniolubne

Krzyżówka, w której znajdują się geny Helleborus niger, H. lividus i H. orientalis - ciemiernik o pojedynczych, dużych buraczkowych kwiatach i ładnych liściach. Kwitnie od końca zimy do późnej wiosny (tym dłużej im chłodniejsze stanowisko). Wczesną wiosną może rosnąć na stanowisku stosunkowo słonecznym, później powinien mieć dużą porcję cienia (np. pochodzącego od innych roślin, które do tego czasu się rozwiną). Służy mu próchnicza, wilgotna lecz dobrze zdrenowana gleba.

Wyselekcjonowane spośród siewek ciemiernika wschodniego rośliny o kwiatach podwójnych, ciemnoróżowych z licznymi bordowymi piegami. Kwitnie od końca zimy do późnej wiosny (tym dłużej im chłodniejsze stanowisko). Wczesną wiosna może rosnąć na stanowisku stosunkowo słonecznym, później powinien mieć dużą porcję cienia (np. pochodzącego od innych roślin, które do tego czasu się rozwiną). Służy mu próchnicza, wilgotna lecz dobrze zdrenowana gleba.

Wyselekcjonowane spośród siewek ciemiernika wschodniego rośliny o podwójnych fioletowych kwiatach (ciemna śliwka). Kwitnie od końca zimy do późnej wiosny (tym dłużej im chłodniejsze stanowisko). Wczesną wiosna może rosnąć na stanowisku stosunkowo słonecznym, później powinien mieć dużą porcję cienia (np. pochodzącego od innych roślin, które do tego czasu się rozwiną). Służy mu próchnicza, wilgotna lecz dobrze zdrenowana gleba.

Wyselekcjonowane spośród siewek ciemiernika wschodniego rośliny o kwiatach podwójnych, białych z licznymi bordowymi piegami. Kwitnie od końca zimy do późnej wiosny (tym dłużej im chłodniejsze stanowisko). Wczesną wiosna może rosnąć na stanowisku stosunkowo słonecznym, później powinien mieć dużą porcję cienia (np. pochodzącego od innych roślin, które do tego czasu się rozwiną). Służy mu próchnicza, wilgotna lecz dobrze zdrenowana gleba.

Wyselekcjonowane spośród siewek ciemiernika wschodniego rośliny o podwójnych żółtych kwiatach z bladymi plamkami na dnie kielicha kwiatowego. Kwitnie od końca zimy do późnej wiosny (tym dłużej im chłodniejsze stanowisko). Wczesną wiosna może rosnąć na stanowisku stosunkowo słonecznym, później powinien mieć dużą porcję cienia (np. pochodzącego od innych roślin, które do tego czasu się rozwiną). Służy mu próchnicza, wilgotna lecz dobrze zdrenowana gleba.

Wyselekcjonowane spośród siewek ciemiernika wschodniego rośliny o czysto białych kwiatach z zielonkawym środkiem - bardzo eleganckich i chłodnych. Kwitnie od końca zimy do późnej wiosny (tym dłużej, im chłodniejsze stanowisko). Wczesną wiosną może rosnąć na stanowisku stosunkowo słonecznym, później powinien mieć dużą porcję cienia (np. pochodzącego od innych roślin, które do tego czasu się rozwiną). Służy mu próchnicza, wilgotna lecz dobrze zdrenowana gleba.

Wyselekcjonowane spośród siewek ciemiernika wschodniego rośliny o kwiatach białych z licznymi bordowymi piegami. Kwitnie od końca zimy do późnej wiosny (tym dłużej im chłodniejsze stanowisko). Wczesną wiosna może rosnąć na stanowisku stosunkowo słonecznym, później powinien mieć dużą porcję cienia (np. pochodzącego od innych roślin, które do tego czasu się rozwiną). Służy mu próchnicza, wilgotna lecz dobrze zdrenowana gleba.

Wyselekcjonowane spośród siewek ciemiernika wschodniego rośliny o kwiatach żółtych z licznymi bordowymi piegami. Kwitnie od końca zimy do późnej wiosny (tym dłużej im chłodniejsze stanowisko). Wczesną wiosna może rosnąć na stanowisku stosunkowo słonecznym, później powinien mieć dużą porcję cienia (np. pochodzącego od innych roślin, które do tego czasu się rozwiną). Służy mu próchnicza, wilgotna lecz dobrze zdrenowana gleba.

Piękny, subtelny ciemiernik, który trafił do europejskich ogrodów dopiero w latach 90. XXw. (choć odkryto go w Tybecie 100 lat wcześniej). Kwiaty białe lub bladoróżowe z różowymi (różnej intensywności) żyłkami. Pośród lutowych śniegów najpierw pojawiają się pąki kwiatowe, potem liście.

Przylaszczka siedmiogrodzka o półpełnych, fioletowoniebieskich kwiatach.

Odmiana ta tworzy olbrzymie kępy wielkich, mięsistych niebieskich liści o kształcie dość głębokich misek.  Grube liście czynią ją odporną na ślimaki. Kwiaty białe. Fantastyczny soliter.

Bardzo duża hosta ze złotymi liśćmi. Tony Avent powiedział o niej, że "wygląda jakby ktoś umieścił słońce w leśnym ogrodzie".

Sport H. „Dick Ward”: liście sercowate, mocno pomarszczone; środek kremowy, brzeg niebieski.

Hosta średniej wielkości o bardzo błyszczących, zielonych liściach z czerwonymi ogonkami liściowymi. Od nasady prawie do połowy liścia czerwone są także nerwy. Kwiaty fioletowe na wysokich, czerwonych pędach.

Piękna odmiana o złotych liściach (blaknących do prawie białego pod koniec lata) okolonych ciemnozielonym, dość wąskim, ryflowanym brzegiem. Blaszka liściowa ma ładny, regularny kształt, końcówka lekko wydłużona i spiczasta. Unerwienie wyraziste.

Dużo czystej bieli, brzeg liścia ciemnozielony, średniego wzrostu.

Olbrzymia, majestatyczna hosta o niebieskawo zielonych, okrągłych, wyraźnie unerwionych liściach. Rośnie powoli, ale warto dać jej czas.

Ciemnozielone, lekko wydłużone liście mają żółty (pod koniec sezonu kremowobiały) brzeg. Mięsiste, pofałdowane. Roślina żywotna, szybko się rozrasta.

Odmiana średniej wielkości/duża; tworzy gęste, zwarte kępy ciemnozielonych liści z wąskim, kremowobiałym środkiem (na początku sezonu środek jest żółty). Liście mięsiste, błyszczące. Białe kwiaty bardzo ładnie współgrają z białym w okresie kwitnienia środkiem liścia. Piękna, elegancka odmiana.

Śmieszna hosta, u której kolory liścia wędrują od szaroniebieskiego poprzez żółty (wybarwienie jest nierównomierne) po niemal biały. Liście grube, mięsiste.

Odmiana średniej wielkości o ostro zakończonych, wąskich, trójkątnych liściach, pomarszczonych, o pofałdowanych brzegach. Rozpoczyna wegetację jako żółta, z czasem zielenieje. Kwiaty lila, ogonki liściowe i pędy kwiatowe czerwone.

Liście stosunkowo nieciekawe: jasnozielone, lekko błyszczące: jest to odmiana ceniona ze względu na zjawiskowe, białe, podwójne i pięknie pachnące kwiaty. Pojawiają się w sierpniu. Najpiękniej kwitnie w miejscu ciepłym, słonecznym.

Wspaniała, wielka hosta o gigantycznych, wydłużonych liściach (mają ok. 60cm długości). Liście zielone, zwieszające się z wyraźnie widocznymi nerwami.

Świetna odmiana z dużymi, pachnącymi, prawie białymi kwiatami. Pochodzi od H. "Guacamole". Liście zielone z niewielkim złotym środkiem.

Piękna, nieduża hosta o mocno wydłużonych, żółtych liściach z ciemnozielonym brzegiem. Liście są błyszczące i masywne (odporne na ślimaki); żółty środek liścia będzie miał intensywniejszy kolor gdy "Ayesha" będzie rosła stanowisku odwiedzanym przez słońce.

Duża, architektoniczna funkia o wielkich, podłużnych, zwieszających się liściach. Kolor liści - od szarozielonego do niebieskiego. Idealna do dużych ogrodów i parków.

Nazwa oznacza buciki maluszka. Hosta jest maleńka i mogłaby być zaliczona do serii „mysich uszu” gdyby nie kwiat - proporcjonalny do liści, na cienkiej łodyżce (u „mysich uszu” kwiaty zdają się być nieproporcjonalnie duże).

Odmiana dość tradycyjna: elegancka, błyszcząca, ciemna zieleń liścia obrzeżona czysto białym marginesem; liść mocno zaokrąglony, szeroki u nasady. Sympatyczna.

Pochodzi od H. sieboldiana „Elegans” - liść sinoniebieski z kremowobiałym brzegiem. Bardzo piękna, choć potrzebuje czasu by pokazać całą swą urodę.

Sport Hosty „Dream Weaver” - liście równie grube, ładnie wykrojone, z wydłużoną, spiczastą i lekko wykręconą końcówką. Złoty środek „Beach Boya” jest większy niż u „Dream Weaver”. Białe kwiaty. Odporna na ślimaki.

Wielka hosta o wspaniałych, okrągłych liściach zielonych z niewielkim i nieregularnym żółtym brzegiem. Bardzo podobna do Hosty „Lady Isobell Barnett” i „Winter Snow” - wszystkie są sportami H. „Sum and Substance” po której dziedziczą rozmiar, pokrój i kolor brzegu liścia.

Niezwykła zielona hosta: jej ogonki liściowe i łodygi kwiatowe są intensywnie czerwone/buraczkowe. Na brzegu liści można zauważyć wąziutki buraczkowy otok.

Sport H. „First Frost” - liście niebieskie z żółtym brzegiem, szerszym niż u rodzica. Liście niezwykle grube, stawiają opór ślimakom. Miłośnik host Paul Vernooij nazwał znalezioną u Fransenów odmianę na cześć swojego brata, który chorował na raka. Część dochodu ze sprzedaży tej odmiany jest przekazywana na fundację zajmującą się walką z tą chorobą.

Olbrzymia funkia o bardzo niebieskich, mocno pomarszczonych liściach. Doskonale się czuje posadzona w dość głębokim cieniu.

Olbrzymka o niebieskawozielonych liściach. Tworzy rozległe, wysokie kępy - trzeba dla niej zarezerwować sporo miejsca. Lubi lekko rozświetlony cień, dostatek wody i dokarmianie kompostem.